Πολλοί νομίζουν πως είναι πολύ ευφυείς, είναι όμως απλώς πονηροί

H ευφυΐα δεν εναντιώνεται στην αθωότητα. Η ευφυΐα είναι το άρωμα τής αθωότητας. Η πονηριά εναντιώνεται στην αθωότητα και η πονηριά, η εξυπνάδα δεν είναι καθόλου συνώνυμα της ευφυΐας . Για να είσαι όμως ευφυής χρειάζεται ένα τρομερό ταξίδι προς τα μέσα.

Ούτε τα σχολεία μπορούν να σε βοηθήσουν ούτε τα κολέγια ούτε τα πανεπιστήμια. Οι γονείς, οι δάσκαλοι, η κοινωνία βρίσκονται όλοι τους έξω από σένα. Δεν μπορούν να σε βοηθήσουν να πας μέσα σου. Και οι ευφυείς είναι πάρα πολύ σπάνιοι, ελάχιστοι και σποραδικοί.

Δεν είναι ο καθένας αρκετά τυχερός για να βρει έναν ευφυή. Μόνο ένας ευφυής μπορεί να σε βοηθήσει να είσαι ευφυής, αλλά δεν μπορείς να βρεις τόσους ευφυής που να θέλουν να γίνουν δάσκαλοι του δημοτικού και καθηγητές του γυμνασίου και του πανεπιστημίου. Αυτό είναι ανέφικτο!

Έτσι, υπάρχει ένα υποκατάστατο για την ευφυΐα: Η πονηριά είναι το υποκατάστατο της ευφυΐας – ένα πολύ φτωχό υποκατάστατο, να το θυμάσαι αυτό. Και δεν είναι απλώς ένα φτωχό υποκατάστατο, αλλά είναι το διαμετρικά αντίθετό της.

Ο άνθρωπος που είναι ευφυής δεν είναι πονηρός. Ασφαλώς και είναι ευφυής, όμως η ευφυΐα του κρατάει την αθωότητά του ανέπαφη. Δεν την πουλάει για τιποτένια πράγματα. Ο πονηρός άνθρωπος είναι έτοιμος να πουλήσει την ίδια του την ψυχή για μικροπράγματα.

Πολλοί νομίζουν πως είναι πολύ ευφυείς, είναι όμως απλώς πονηροί. Αν δεν σου αρέσει η λέξη πονηρός, μπορείς να τον ονομάσεις έξυπνο. Αυτό είναι απλώς μια καλή λέξη για το ίδιο πράγμα, για το ίδιο άσχημο πράγμα.

Η κοινωνία σε προετοιμάζει να είσαι πονηρός, ώστε να είσαι ικανός να συμμετάσχεις σ’ αυτόν τον αγώνα για επιβίωση. Είναι ένας ανελέητος, ένας αδίστακτος αγώνας, όπου ο καθένας είναι έτοιμος κάθε στιγμή να αρπάξει τους άλλους από το λαιμό.

Οι άνθρωποι είναι έτοιμοι να κάνουν το οτιδήποτε για να πετύχουν, για να γίνουν διάσημοι, για να ανέβουν στη σκάλα της επιτυχίας. Είναι έτοιμοι να σε χρησιμοποιήσουν σαν εφαλτήριο. Αν δεν είσαι κι εσύ επίσης πονηρός, θα σε χρησιμοποιήσουν, θα σε χειραγωγήσουν. Γι’ αυτό και η κοινωνία εκπαιδεύει κάθε παιδί να είναι πονηρό και εκείνα τα στρώματα της πονηριάς κρύβουν την αθωότητά σου.

Η αθωότητα δεν είναι κάτι που πρέπει να επιτευχθεί —βρίσκεται ήδη εκεί. Το μόνο που χρειάζεται, είναι να ανακαλυφθεί. Χρειάζεται να εγκαταλείψεις όλα όσα έχεις μάθει από τους άλλους κι αμέσως είσαι αθώος.

Γι’ αυτό και είμαι εναντίον κάθε είδους δανεισμένης γνώσης. Μη συμπεριφέρεσαι σαν παπαγάλος. Μη συνεχίζεις να ζεις με δανεισμένες πληροφορίες. Άρχισε να αναζητάς τη δική σου ευφυΐα.

Χρειάζεται μια αρνητική διαδικασία. Επιτυγχάνεται μέσα από την άρνηση. Χρειάζεται να αρνηθείς όλα όσα σου έχουν δοθεί. Πρέπει να πεις: «Αυτό δεν είναι δικό μου, οπότε ούτε το διεκδικώ ούτε το υποστηρίζω. Μπορεί να είναι αλήθεια, μπορεί να μην είναι αλήθεια. Ποιος ξέρει; Άλλοι το λένε. Αν δεν γίνει δικό μου βίωμα, δεν μπορώ ούτε να συμφωνήσω ούτε να διαφωνήσω.»

Όποιον κι αν ακολουθείς, μαζεύεις σκόνη γύρω σου. Σταμάτα να ακολουθείς.

Δουλειά μου δεν είναι το να σου διδάξω κάτι, αλλά το να σε βοηθήσω να ανακαλύψεις τον εαυτό σου. Απλώς παράτα κάθε είδους γνώση. Αυτό σε πονάει, επειδή κουβαλάς εκείνη τη γνώση για πάρα πολύ καιρό κι έχεις καυχηθεί πολύ για τη γνώση σου — για τους βαθμούς σου και για τα διπλώματά σου. Και ξαφνικά εγώ σου λέω: Παράτα όλη αυτή την ανοησία.

Να είσαι απλός σαν παιδί. Να είσαι και πάλι παιδί, όπως όταν γεννήθηκες, όπως σε έφτιαξε η φύση σ’ αυτόν τον κόσμο.