Αναμφίβολα βιώνουμε μια δύσκολη και πρωτόγνωρη κατάσταση με άγνωστες παραμέτρους για όλους μας. Χρειάζεται να προσαρμοστούμε σε νέα δεδομένα που αλλάζουν ριζικά την καθημερινότητα μας, έτσι όπως την γνωρίζαμε μέχρι σήμερα. Σε αυτές τις νέες συνθήκες είναι εύκολο να χαθεί κανείς στον φόβο του, εστιάζοντας μόνο στο τι μπορεί να πάει στραβά μέσα σε όλη την υπερπληροφόρηση.Μπροστά στον φόβο μια πρώτη ανθρώπινη αντίδραση είναι να γινόμαστε επικριτικοί ή να ψάχνουμε για απόδοση ευθυνών. Αυτό δεν βοηθάει.
Έρευνες δείχνουν ότι όταν αναγνωρίζουμε ότι είμαστε όλοι συνδεδεμένοι και εστιάζουμε στην ανθρώπινη πλευρά μας είναι πιθανότερο να διατηρούμε μια καθαρή ματιά και να βρίσκουμε λύσεις σε πολύπλοκα προβλήματα.
Είναι σημαντικό να βρούμε τρόπους θετικής αντιμετώπισης, να διατηρούμε την ψυχραιμία μας και να μοιραζόμαστε με τα παιδιά μας ένα αίσθημα ευγνωμοσύνης για τα μικρά και καθημερινά. Σίγουρα δεν είναι εύκολο στην πραγματικότητα που βιώνουμε. Το να μείνουμε σπίτι δεν είναι μια εύκολη συνθήκη για κανέναν και ιδιαίτερα για τους εφήβους.
Πώς μπορούμε λοιπόν να τους ζητήσουμε να συνεργαστούν και να προσαρμοστούν στη νέα κατάσταση;
Έρευνες δείχνουν ότι το να προστατέψουμε, να φροντίσουμε τους άλλους, ιδιαίτερα τους πιο ευάλωτους, είναι ένα σημαντικό εσωτερικό κίνητρο που μας παρακινεί. Ο αλτρουϊσμός είναι μέσα μας, είναι στην ανθρώπινη φύση. Εστιάζοντας σε αυτή την πλευρά μπορούμε να ζητήσουμε τη συνεργασία τους – όχι με επιβολή και απειλές – αλλά περνώντας το μήνυμα ότι είναι ικανά και υπεύθυνα μέλη μιας κοινότητας και είναι και δικό τους καθήκον να συμβάλλουν ουσιαστικά στην ποιότητα ζωής και την προστασία της κοινότητας μέσα στην οποία ζουν. Η κατάσταση αυτή μπορεί να αποτελέσει μια ευκαιρία για τα παιδιά μας, τους μελλοντικούς πολίτες, να έχουν μεγαλύτερη και ουσιαστικότερη κοινωνική συνείδηση.
Μπορούμε να εστιάσουμε και να τους μιλήσουμε για τα θετικά παραδείγματα που αναδύονται μέσα στη δυσκολία. Για τους ανθρώπους που καθημερινά παλεύουν με κίνδυνο της δικής τους ζωής, γιατροί, νοσηλευτές, ακόμα και υπάλληλοι στα σουπερμάρκετ. Όταν ακούμε τέτοια παραδείγματα «καθημερινών ηρώων», όλοι νιώθουμε μια ζεστή αίσθηση που μας εμπνέει και μας παρακινεί θετικά να ακολουθήσουμε το παράδειγμα τους.
Με αυτό τον τρόπο εστιάζουμε στο «ανήκειν», που είναι μια πανανθρώπινη ανάγκη. Το να αισθάνεσαι ότι ανήκεις κάπου είναι ένα πολύτιμο και αναγκαίο συναίσθημα. Οι έφηβοι είναι ιδιαίτερα πρόθυμοι να βοηθήσουν και να συμβάλλουν αν τους αναγνωριστεί το θετικό, το ότι μπορούν να είναι χρήσιμοι. Μπορούμε να τους βοηθήσουμε να αντιληφθούν ότι με τη στάση τους έχουν τη δύναμη να επηρεάσουν και να αλλάξουν τα πράγματα που συμβαίνουν γύρω τους και δεν είναι απλοί θεατές του προβλήματος. Αυτό συνήθως δίνει ικανοποίηση και μια αίσθηση ολοκλήρωσης και πληρότητας.
Στη σύγχρονη πραγματικότητα τα παιδιά είναι παραφορτωμένα με υλικά αγαθά, κοινωνικές υποχρεώσεις, μαθήματα, δραστηριότητες. Όλα αυτά τα κρατούν υπεραπασχολημένα με ένα γεμάτο και συχνά απαιτητικό πρόγραμμα που όμως δεν τα βοηθάει να νιώθουν «γεμάτα». Μέσα σε αυτή τη δυσκολία ίσως αναδύεται μια ευκαιρία και δυνατότητα να συμβάλλουν στο κοινό καλό και αυτό μπορεί να δίνει ένα άλλο «νόημα» στη ζωή τους. Ίσως αυτή η κατάσταση είναι μια άριστη αφορμή για να φανερωθούν η καλοσύνη, η αλληλεγγύη και η ευαισθησία που όλοι έχουμε μέσα μας.
Χωρίς να ξεχνάμε τους κανόνες υγιεινής ας βάλουμε δίπλα και την κοινωνική υγεία μέσα από την αίσθηση προσφοράς, αλληλεξάρτησης και ατομικής ευθύνης για το κοινό καλό.
Δεν είστε μόνοι!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου