Αστεία έκφραση, μα τόσο αληθινή συνάμα. Ακριβώς όπως σας το λέω αγαπημένοι μου! Ωραία τα γράφουμε, ωραίες συμβουλές δίνουμε, πολλοί από εσάς ταυτίζεστε με τα κείμενά μας, πολλοί από εσάς αναζητάτε λύση μέσα απ’ αυτά και σίγουρα κάποιοι την βρίσκετε κιόλας!
Κι όμως…
Υπάρχουν στιγμές που γράφοντας ένα άρθρο και ξετυλίγοντας το κουβάρι της δικής μας ζωής, τότε που η αυτογνωσία και η αυτοκριτική κάνει πάρτυ μπροστά στα μάτια μας, στεκόμαστε βουβοί σαν άγαλμα μην ξέροντας τι να κάνουμε.
Είναι οι δικές μας στιγμές…
Αυτές οι στιγμές, που τα πρέπει και τα μη, τα γιατί και τα επειδή, το δίκαιο και το άδικο, βαράνε κόκκινο στο μυαλό μας. Είναι εκείνες οι στιγμές, που αντικρίζεις καθισμένη την αλήθεια απέναντι σου και πρέπει να πάρεις αποφάσεις. Οι στιγμές που βλέπεις το είδωλο σου στον καθρέφτη και δεν το αναγνωρίζεις.
Είναι η ώρα που ο συγγραφέας πιάνοντας την πένα να αποτυπώσει μια ακόμα εμπειρία, συνειδητοποιεί πως η ζωή του έχει γίνει μπoυρδέλo.
Τι, πιστεύατε το αντίθετο;
Λάθος φίλοι μου! Κι εμείς πουτάνα τα’χουμε κάνει στη ζωή μας…
Και τώρα ήρθε η στιγμή, να αποκαλύψουμε ακόμα μια σημαντική αλήθεια…
Ο συγγραφέας, ο αρθρογράφος ή ο κειμενογράφος, (όπως θέλετε πέστε το), πρέπει να ξέρετε ότι δεν γράφει πάντα βιωματικά! Μπορεί να γράψει μια δική του εμπειρία αλλά μπορεί να γράψει και κάτι που εσύ του διηγήθηκες. Μπορεί να γράψει για κάτι που ο ίδιος εμπνεύστηκε ή για κάτι που απλά του τράβηξε την προσοχή και θέλησε να το αποτυπώσει στο χαρτί και να στο μεταφέρει με τις δικές του λέξεις.
Σε κάθε περίπτωση όμως, είναι ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας και είναι άνθρωπος όπως κι εσύ! Αυτό σημαίνει ότι τρώει όπως κι εσύ, κοιμάται όπως κι εσύ, αγαπάει, πονάει, κλαίει, ερωτεύεται, γελάει, θυμώνει, απογοητεύεται, προσγειώνεται, ξενερώνει, ξανάπροσπαθεί και κυρίως κάνει τα ίδια λάθη με σένα, γιατί απλά είναι εσύ!
Ε ναι λοιπόν, είναι εσύ!
Εσύ που εpωτεύτηκες και έζησες τον απόλυτο και αμοιβαίο έpωτα.
Εσύ που αγάπησες και τα έδωσες όλα, αλλά προδόθηκες.
Είναι κι εσύ που θύμωσες γιατί βίωσες την απόρριψη.
Είναι κι εσύ που ένιωσες τι θα πει αχαριστία και έλλειψη σεβασμού.
Είναι κι εσύ που έκανες λάθη, αλλά ποτέ δεν έμαθες και κάνεις κι άλλα.
Είναι κι εσύ που μετράς μαχαιριές από τον «φίλο/η» που θα ήταν δίπλα σου σε όλα, αλλά στην πρώτη ευκαιρία δεν δίστασε να σε αδειάσει.
Είναι κι εσύ που όσα κι αν σου κάνουν πάντα θα δίνεις κι άλλα, γιατί απλά έτσι έμαθες.
Είναι κι εσύ που νομίζουν ότι είσαι χαζός/ή και τους αφήνεις να το πιστεύουν, γιατί πολύ απλά σου είναι αδιάφορη η γνώμη τους, όπως και οι ίδιοι!
Είναι κι εσύ που συνεχίζεις να προσπαθείς, γιατί δε θέλεις να τα παρατήσεις.
Είναι κι εσύ που πάντα θα γελάς, γιατί έτσι γουστάρεις να είσαι στη ζωή σου!
Αν λοιπόν όλους εμάς που γράφουμε θέλεις να μας θαυμάσεις κάνε το, αλλά μονάχα για το ταλέντο μας στη γραφή κι όχι γιατί είμαστε αλάνθαστοι! Να ξέρεις όμως ότι κι εμείς σε θαυμάζουμε, γιατί μέσα από σένα υπάρχουμε, εξελισσόμαστε, εμπνεόμαστε, ταυτιζόμαστε, και μαθαίνουμε….
Μαθαίνουμε ότι μπορούμε να παραμένουμε άνθρωποι και σαν άνθρωποι, σου δίνουμε συμβουλές αν μας το ζητήσεις.
Όχι γιατί είμαστε «ειδικοί» αλλά γιατί κι εμείς, τα έχουμε κάνει πουτάνα στη ζωή μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου