Το να παίρνουμε προϋποθέτει να έχουμε ανοιχτή καρδιά όπως κι όταν δίνουμε

Το να μάθεις ή να δέχεσαι να παίρνεις από το σύντροφό σου είναι ίσως μία επικοινωνιακή ικανότητα που την είχες ξεχάσει στο ντουλάπι μαζί με τα παλιά σου παπούτσια. Δεν φταις όμως εσύ.

Μπορεί και να μη γνώριζες τη σημαντικότητά του να είσαι δεκτικός σ’ αυτά που σου προσφέρονται γιατί σου γέμισαν τον εγκέφαλο με την πληροφορία ότι σε μία σχέση πρέπει να δίνεις. Μπορεί και να μην είχες συνηθίσει στο να παίρνεις από άλλους συντρόφους κι έτσι να μην αναγνωρίζεις ή να μη δέχεσαι κάτι που σου προσφέρεται απλόχερα.

Και ισχύει. Σε μία σχέση πρέπει να δίνεις, δεν πρέπει όμως να είσαι ακατάδεκτος ή να μην αφήνεις περιθώριο στον άλλο να σου προσφέρει όλα όσα θέλει είτε μιλούμε για αισθήματα, πράξεις αγάπης είτε για υλικά αγαθά. Αν θέλεις, λοιπόν, να κάνεις το σύντροφό σου ευτυχισμένο, μάθε να παίρνεις από αυτόν ό,τι θέλει να σου δώσει.

Στις μέρες μας, η φιλοσοφία του να είσαι ανεξάρτητος και να μη βασίζεσαι στους άλλους έχει πολλές φορές φτάσει στο σημείο κάποιους να μη ζητούν βοήθεια όταν τη χρειάζονται και να περνούν πολλές καταστάσεις μόνοι τους. Αυτό δεν επηρεάζει μόνο τους ίδιους ψυχολογικά αλλά και τις σχέσεις τους.

Από πότε το να ζητάς ή να δέχεσαι βοήθεια έγινε τόσο απαγορευτικό; Από τότε που θεωρείται αδυναμία. Ισχύει, όμως, το αντίθετο. Οι πιο δυνατοί άνθρωποι είναι αυτοί που έχουν τη δύναμη να ζητήσουν βοήθεια όταν τη χρειάζονται χωρίς να νιώθουν ότι πληγώνεται ο εγωισμός τους ή ότι αυτό τους μειώνει.

Ας μιλήσουμε με απλά παραδείγματα. Αν ένας άνδρας θέλει να φτιάξει διάφορα στο σπίτι, αν προθυμοποιείται να κουβαλήσει τις βαριές βαλίτσες ή να πλύνει τα πιάτα για να σας βοηθήσει, αφήστε τον. Αν μία γυναίκα θέλει να σας πλύνει και να σας σιδερώσει τα ρούχα, να σας μαγειρέψει ή να σας κάνει δώρο ένα μικρό ταξίδι, αφήστε την. Κι όχι μόνο να τον αφήσετε αλλά να δείξετε και την ευγνωμοσύνη σας για την προσφορά του και τη χαρά σας και αργότερα του ανταποδίδεται με άλλο τρόπο.

Ακόμη κι αν η απόπειρα του συντρόφου σας να σας βοηθήσει καταλήξει σε καταστροφή, μην το δείτε έτσι και μην τον αποπάρετε. Αντιμετωπίστε το με χιούμορ και δείτε την πρόθεση πίσω από τα «λάθη» του να σας προσφέρει. Ας έσπασε ένα πιάτο, ας πλημμύρισε το μπάνιο, ας κατέληξε το ταξίδι σε μικρή τραγωδία. Σημασία έχει ότι ήταν εκεί παρών, ενεργός στο να σας βοηθήσει και να συμμετέχει.

Το να παίρνουμε προϋποθέτει να έχουμε ανοιχτή καρδιά όπως κι όταν δίνουμε. Μπορεί για κάποιους να είναι δυσκολότερο ν’ ανοίξουν την καρδιά τους για να πάρουν γιατί δεν θέλουν να νιώθουν αδύνατοι. Όμως, κανείς δεν είναι δυνατός από μόνος του. Κανείς δεν μπορεί να ζήσει και να επιβιώσει από μόνος του, πόσο μάλλον να είναι ευτυχισμένος.

Όπως εσύ νιώθεις γεμάτος κι ευτυχισμένος όταν προσφέρεις, τα ίδια αισθήματα έχουν κι αυτοί που μπορούν να δίνουν σε σένα. Πόσο μάλλον αυτοί που σ’ αγαπάνε. Κι ο κανόνας αυτός δεν ισχύει μόνο για τις ερωτικές σχέσεις αλλά για όλες τις σχέσεις της ζωής μας. Για παράδειγμα, πολλές φορές τα παιδιά έχουν ανάγκη να κάνουν κάτι για τους γονείς τους για να τους δείξουν την αγάπη και την ευγνωμοσύνη τους. Γιατί να τους πείτε «δεν έπρεπε να το κάνεις αυτό» ή «δεν χρειαζόταν να το κάνεις αυτό»; Πείτε τους «αυτό που έκανες ήταν υπέροχο, μου έφτιαξε τη μέρα».

Οι όμορφες σχέσεις είναι αυτές που έχουν ίσα το δούναι και λαβείν. Αν θες να υπάρχει αγάπη στη ζωή σου, λοιπόν, μάθε πρώτα το πιο δύσκολο κι αυτό που κάπου στην πορεία έχουμε παρεξηγήσει, δηλαδή το να δέχεσαι την αγάπη όπως τη δίνεις.