Η Συνείδηση Υπάρχει Αντικειμενικά ανεξάρτητα από την (τρέχουσα) «δραστηριότητά» της και το «περιεχόμενό» της… Η Συνείδηση δεν ταυτίζεται με το υποκείμενο, το εγώ, το «μυαλό» (είτε ανεπηρέαστο, είτε διαμορφωμένο από την κοινωνία…).Το Υποκείμενο, το εγώ, είναι ένα ψυχολογικό σύμπλεγμα που δημιούργησε η Εξέλιξη για τις ανάγκες της επιβίωσης της ατομικότητας (που ξεκινά στο μεταφυσικό χώρο και επεκτείνεται και) στο φυσικό κόσμο, μια ψυχολογική λειτουργία. Δεν είναι κάποια σταθερή ουσία ή «οντότητα» η οτιδήποτε άλλο. Είναι απλά μια διαδικασία αντίληψης, ένας ορισμένος τρόπος αντίληψης. Όμως η εμμονή στο υποκείμενο είναι εμμονή σε μια αντίληψη δυαδικότητας της ύπαρξης, του κόσμου, (υποκείμενο-αντικείμενο, μέσα-έξω, εγώ-κόσμος κλπ.), μια αντίληψη που εφαρμόζεται όχι μόνο σε ατομικό επίπεδο αλλά προβάλλεται κι έξω στο κόσμο, όπου όλα αναγνωρίζονται μέσα από το δίπολο των αντιθέτων…
Το Υποκείμενο που δημιουργεί η Φύση και καλλιεργεί η «κοινωνία» (διαμορφώνοντάς το, χειραγωγώντας το, για να υπηρετηθούν όχι κοινωνικοί σκοποί αλλά τα συμφέροντα κάποιων ομάδων…) είναι στη Νέα Εποχή ένα παρωχημένο όργανο αντίληψης…
Ο ανθρώπινος πολιτισμός που βασίζεται πάνω στη καλλιέργεια του υποκειμένου και την αντίληψη της δυαδικότητας έχει φτάσει σε αδιέξοδο. Οι άνθρωποι ή θα πρέπει να εξελιχθούν προς μια ανώτερη συνείδηση ύπαρξης, ή θα καταστραφούν…
Η Αρχαία Παράδοση, εδώ και χιλιετηρίδες, μιλά για την «Διευρυμένη Συνείδηση»... Ο Ρίτσαρντ Μπακ ήδη πριν ένα αιώνα ανέλυσε διεξοδικά τι είναι «Κοσμική Συνείδηση»...
Η διάλυση του υποκειμενικού συμπλέγματος, του ψυχολογικού συμπλέγματος του εγώ, σημαίνει ότι η Συνείδηση Υπάρχει σαν Αντίληψη της Ενότητας της Ύπαρξης, (όπου Όλα Είναι Ένα, ενώ εξακολουθεί να λειτουργεί και η σκέψη και οι αισθήσεις και οι δραστηριότητες στο φυσικό κόσμο… απλά Συνείδηση και Κόσμος εναρμονίζονται και όλα γίνονται «μόνα» τους…).
Η Απελευθέρωση, η διάλυση του εγώ, ο Μη-Νους (του Ζεν), η Κοσμική Συνείδηση (της Αρχαίας Παράδοσης), το Πνεύμα (του Δυτικού Εσωτερισμού) είναι η πλήρης αποδοχή του θανάτου του εγώ, είναι ο θάνατος εν ζωή, αλλά και η αναγέννηση στον Κόσμο της Ενότητας, η Αιώνια Ζωή στον Κόσμο της Ενότητας.
Η Κοσμική Συνείδηση, μια Συνείδηση Μη Ατομική, Υπάρχει Πάντα και θα Υπάρχει Πάντα, δεν εξαλείφεται (παρά στο τέλος ενός Κοσμικού Κύκλου). Εδώ δεν υπάρχει γέννηση, θάνατος, μετενσάρκωση, τίποτα… Μόνο Αιωνιότητα…
Η Συνείδηση συλλαμβάνει φυσικά περιστατικά. Ο νους συλλαμβάνει αντιλήψεις, ιδέες, νοήματα, λέξεις. Δεν υπάρχει τίποτα μέσα στο νου, τίποτα έξω από το νου, που μπορείς να κρατηθείς. Το να κάνεις «σημαία» μια ιδέα, ενός εγώ, ενός Θεού, οτιδήποτε, δεν σημαίνει ότι αυτό ανταποκρίνεται στα φυσικά περιστατικά.
Το εγώ (επειδή δεν είναι οντότητα αλλά) είναι ψυχολογική λειτουργία, είτε υπάρχει είτε δεν υπάρχει. Μπορεί να «υπάρχει αιώνια» και να ανακυκλώνεται είτε να «διαλυθεί» χωρίς συνέπειες. Το εγώ δεν μπορεί να σωθεί, δεν μπορεί να φωτιστεί, δεν μπορεί να υπάρχει έξω από την ίδια την λειτουργία του. Το εγώ τροφοδοτείται από την προηγούμενη δραστηριότητα (από το παρελθόν) και σε αυτή στηρίζεται η νέα σύνθεση το εγώ σε κάθε «μετενσάρκωση».
Αυτοί που πιστεύουν σε ένα αιώνιο εγώ σαν οντότητα απλά αυταπατώνται (γιατί συγχέουν την «διάρκεια» με την αιωνιότητα)... κι όσοι υπόσχονται φώτιση ή σωτηρία στο εγώ κοροϊδεύουν τους άλλους.
Η Φύση λειτουργεί από μόνη της! Δεν υπάρχει τίποτα να διδαχθεί, καμία διδασκαλία, καμία πρακτική μέθοδος, καμία γνώση... δεν υπάρχει τίποτα να πραγματοποιηθεί. Απλά το εγώ πρέπει να εγκαταλειφθεί, να αφεθεί να διαλυθεί, γιατί δεν χρησιμεύει σε τίποτα πια. Φώτιση είναι η διάλυση του εγώ μέσα στην Κοσμική Συνείδηση. Υπάρχει Φώτιση αλλά δεν υπάρχει «φωτισμένος»
Ο Άνθρωπος Είναι Εξ’ αρχής Ένα με την Φύση. Δεν χρειάζεται τίποτα να γίνει, τίποτα να πραγματοποιήσει. Είναι Ήδη Αυτό. Μόνο το μυαλό που δημιουργεί το εγώ πιστεύει ότι πρέπει να γίνει κάτι, να εξελιχθεί, να πραγματοποιήσει, να φωτισθεί, να ελευθερωθεί… όλα αυτά είναι ανοησίες του μυαλού. Το εγώ δεν μπορεί να φωτισθεί, να ελευθερωθεί. Μόνο να πάψει να υπάρχει!
Όπως είπε κάποιος σοφός (ο Άλλαν Ουάτς), «η ζωή δεν πάει πουθενά γιατί βρίσκεται ήδη εδώ».
Η Απελευθέρωση από το εγώ (η διάλυση του εγώ) πρέπει να είναι ειλικρινής, οριστική κι ολοκληρωτική. Δεν μπορεί να «παραιτηθεί ψεύτικα» κάποιος από το εγώ γιατί θα προδοθεί (από την «ανάδυση του εγώ» στην αντίληψη, στις σκέψεις, στις δραστηριότητές του). Αντί να φτάσει στην Φώτιση γίνεται ο «τρελός του χωριού» (νομίζει ότι έφτασε, ότι φωτίστηκε, ότι είναι κάτι…). Ο σκεπτόμενος (υποκείμενο, εγώ, «απελευθερωμένος», «φωτισμένος»…) είναι σκέψη, σύμπλεγμα αντίληψης, τίποτα περισσότερο…
Η κατάργηση του εγώ (υποκειμένου), του σκεπτόμενου, καταργεί ένα τρόπο σκέψης, όχι την σκέψη αυτή καθ’ εαυτή, η σκέψη ελευθερώνεται, οι αισθήσεις ελευθερώνονται και λειτουργούν φυσικά.
Η Κοσμική Συνείδηση Είναι Μια Ανοιχτή Συνείδηση που επιτρέπει στην σκέψη και τις αισθήσεις να λειτουργούν ελεύθερα.
Η εγωκεντρική συνείδηση, η αντίληψη μέσα από το αντιληπτικό σύμπλεγμα του εγώ, είναι μια κλειστή συνείδηση που αντιπαρατίθεται με την σκέψη, τον κόσμο, τους άλλους, τα αντικείμενα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου