“...εντάξει βέβαια, υπάρχουν και χειρότερα. Δεν είναι και χάλια, δηλαδή.” “Δεν είναι κούκλος, δεν νιώθω πεταλούδες στο στομάχι, όμως είναι καλό παιδί.”
“Και αν μείνω άνεργος; Άσε καλύτερα σε αυτή τη δουλειά και ας γκρινιάζω για τα λεφτά και τις άδειες που δεν μου δίνουν.”
“Απέχει από αυτό που είχα στο μυαλό μου, όμως εντάξει, την κάνει τηδουλειά του.”
Φαντάσου τις εκπτώσεις. Και προσδιόρισε τον τρόπο που ψωνίζεις. Πώς αποφασίζεις τι θέλεις και από που θα το πάρεις. Έχεις μία αρχική ανάγκη, βρίσκεις την πιο συμφέρουσα και ταιριαστή στα δεδομένα σου ευκαιρία και την διεκδικείς. Και αυτό γίνεται σε αντικείμενα που έχουν χρηστική αξία για σένα. Όταν πρόκειται για σχέσεις και συναισθήματα, τα πράγματα φαίνεται να περιπλέκονται και το τοπίο δεν είναι το ίδιο ξεκάθαρο και προσιτό.
Όταν μένεις για τα λίγα και όχι για όσα θες, τι συμβαίνει; Νιώθεις ικανοποίηση και ευχαρίστηση; Χωράς στα δεδομένα που είναι κατά πολύ μικρότερα από τις προσδοκίες σου; Και ενώ ξέρεις πως και στα δύο η απάντηση είναι αρνητική, γιατί δεν προχωράς; Είναι σίγουρο πως θα υπάρχουν θετικά συναισθήματα γύρω από την κατάσταση και αυτό είναι μεγάλο κίνητρο για να μείνουμε σε μία σχέση που έχει επικοινωνία όμως δεν έχει κατανόηση, σε μία δουλειά που έχει κοινωνική αναγνώριση αλλά δεν έχει καλές εργασιακές συνθήκες, σε ένα σπίτι που είναι καλαίσθητο αλλά δεν έχει θέρμανση.
Πώς να ζητήσεις όσα θες; Πώς να διεκδικήσεις αυτά που ονειρεύεσαι; Πώς να πλησιάσεις όσα χρειάζεσαι; Οι σκέψεις εμπόδια για αυτό είναι οι παρακάτω:
● ‘Οι άλλοι ξέρουν καλύτερα’ Διστάζεις να δοκιμάσεις νέα και διαφορετικά πράγματα, καθώς αναρωτιέσαι γιατί δεν τα κάνουν και οι άλλοι και πόσο λάθος μπορεί να είναι. Υπάρχει δηλαδή, ένας μηχανισμός που πιέζει τα δικά σου ‘θέλω’ για να είναι ταιριαστά με τα ‘θέλω’ των άλλων. Ένας πιο χρήσιμος μηχανισμός θα ήταν ο διαχωρισμός εκείνων που θέλω και μπορώ και εκείνων που δεν μπορώ, ώστε να μπουν προτεραιότητες και να γίνουν αλλαγές όπου χρειάζεται και είναι εφικτό.
● ‘Αν δεν είμαι σε σχέση, θα σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά μαζί μου’ Πολλοί θεωρούν πως το να είσαι σε μία σχέση απευθείας αποδεικνύειςπως είσαι νορμάλ, πως με κάποιον τρόπο είσαι σαν τους άλλους. Πόσο ‘νορμάλ’ όμως μπορεί να θεωρηθεί όταν παραμένεις σε μία σχέση που δεν έχει βασικές ποιότητες που σου είναι απαραίτητες, δεν απολαμβάνεις το σεξ ή δεν έχεις τον χώρο που χρειάζεσαι για τον εαυτό σου;
● ‘Με χαρακτηρίζει η κακή μου τύχη’ Επικαλούμαστε εξωτερικούς και ακαθόριστους παράγοντες ως υπεύθυνους για τις επιλογές μας. Επιτρέπουμε έτσι τόσο να μην νιώθουμε περηφάνεια και ικανοποίηση με τα επιτεύγματά μας, όσο και να νιώθουμε πως είμαστε έρμαια μιάς κατάστασης εκτός του δικού μας ελέγχου. Στην πραγματικότητα, αν περιμένουν να μην έχουμε θετικά αποτελέσματα, θα έχουμε και χαμηλή απόδοση καθώς θα έχουμε ήδη αρνητικά χρωματισμένο κίνητρο.
● ‘Δεν ξέρω τι θέλω ή πως να το ζητήσω’ Μπορεί να φαντάζει βουνό, όμως τις περισσότερες φορές αν αναρωτηθούμε “Τί θέλω;”, η απάντηση θα έρθει άμεσα και πηγιαία, μπορεί όμως να είναι τρομακτική και για αυτό επιλέγουν να την κρύβουμε, να την αποφεύγουμε ή να την αποκλείουμε. Αντιθέτως, αν τοποθετηθούμε υπέρ των σκέψεων και των επιθυμιών μας, ξεκινήσουμε να τις εκφράζουμε στα κοντινά μας πρόσωπα και να συζητάμε όσα θέλουμε, όταν θα έχουμε την ευκαιρία, θα μας είναι πολύ πιο εύκολο να τα διεκδικήσουμε. Αυτό συμβαίνει γιατί θα έχουμε εκπαιδεύσει τον εγκέφαλό μας πως δεν πρόκειται για αρνητικές σκέψεις, συνεπώς θα αναζητά να τις επαναλάβει αλλά και να τις υλοποιήσει όταν είναι δυνατό.
Η κεντρική ιδέα στην αλλαγή είναι πως πρωταγωνιστής είμαι εγώ και όσα θέλω. Ίσως ακούγεται εγωιστικό, όμως υπάρχει και εκείνος που δηλώνει πως οι άλλοι έχουν προτεραιότητα και προσπαθεί να τους ικανοποιήσει όλους, θυσιάζοντας κομμάτια του εαυτού του και χωρίς να έχει ποτέ την ευκαιρία να ευχαριστηθεί κάτι, καθώς έχει μπλεχτεί μέσα στα ‘θέλω’ των γύρω του.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου