
Υπάρχει συμφωνία στο ότι τα αποτελέσματα επαναφέρουν το Λίκνο στο προσκήνιο της επιστημονικής προοπτικής και ανοίγουν νέες ευκαιρίες στους επιστήμονες να απαντήσουν σε περίπλοκες ερωτήσεις σχετικές με την ιστορία του ανθρώπου στην περιοχή. «Αντίθετα από προηγούμενο έργο χρονολόγησης, που συχνά εστίαζε σε μια σπηλιά – καμιά φορά ακόμη σε ένα μόνο θάλαμο της σπηλιάς – παρέχουμε άμεσες χρονολογήσεις για οκτώ σπηλιές και ένα μοντέλο για να εξηγηθεί η ηλικία όλων των απολιθωμάτων από όλη την περιοχή», αναφέρει η Pickering, του Τμήματος Γεωλογικών Επιστημών του UCT. «Τώρα μπορούμε να συνδέσουμε μαζί τα ευρήματα από ξεχωριστές σπηλιές και να δημιουργήσουμε μια καλύτερη εικόνα της εξελικτικής ιστορίας στη Νότια Αφρική».
Το Λίκνο της Ανθρωπότητας είναι ένα Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς που αποτελείται από περίπλοκες γεμάτες απολιθώματα σπηλιές. Είναι το πλουσιότερο στους αρχαιότερους ανθρωπίνους (hominini), μέρος του κόσμου και σπίτι του 40% όλων των γνωστών απολιθωμάτων του πρόγονου του ανθρώπου, συμπεριλαμβανομένου του περίφημου κρανίου του Αυστραλοπίθηκου του αφρικανού [1] που του αποδόθηκε το ψευδώνυμο Mrs Ples.
Χρονολογώντας τις σπηλιές
Η Pickering εξήγησε ότι τα ιζηματογενή πετρώματα είναι το κλειδί: «Γνωρίζουμε ότι αυτά μπορούν να διαμορφωθούν στις σπηλιές κατά τη διάρκεια υγρών περιόδων, όταν υπάρχουν περισσότερες βροχές έξω από τις σπηλιές. Για τη χρονολόγηση των ιζηματογενών πετρωμάτων, επιλέγουμε αυτές τις περιόδους των αυξημένων βροχοπτώσεων. Γνωρίζουμε έτσι ότι κατά τη διάρκεια μεταξύ αυτών των περιόδων, όταν οι σπηλιές ήταν ανοικτές, το κλίμα ήταν ξηρότερο και περισσότερο όπως αυτό που τώρα βιώνουμε», αναφέρει. Αυτό σημαίνει ότι οι αρχαίοι ανθρωπίνοι που ζούσαν στο Λίκνο βίωσαν μεγάλες αλλαγές στο τοπικό κλίμα, από περισσότερο υγρό σε περισσότερο ξηρό, τουλάχιστον έξι φορές μεταξύ 3 εκατομμυρίων και 1 εκατομμυρίου χρόνια πριν. Ωστόσο, μόνο οι περισσότερο ξηρές περίοδοι είναι παρούσες στις σπηλιές, παραμορφώνοντας την καταγραφή της πρώιμης ανθρώπινης εξέλιξης.
Χρονολογώντας τα ιζηματογενή πετρώματα των σπηλιών του Λίκνου της Ανθρωπότητας
Η χρονολόγηση των σπηλιών του Λίκνου άρχισε το 2005 στο πλαίσιο του διδακτορικού της Pickering και η νέα δημοσίευση είναι το αποτέλεσμα μιας εργασίας 13 ετών ερευνητικής ομάδας 10 επιστημόνων από τη Νότια Αφρική, την Αυστραλία και τις ΗΠΑ. Η εργασία θεωρείται η πιο σημαντική από τότε που ανακαλύφθηκαν τα ίδια τα απολιθώματα, θεωρείται υποδειγματική, καθώς και ότι πολλαπλασίασε την αξία των στοιχείων της Νότιας Αφρικής.
Σημειώσεις:
[1] …που έμελλε να είναι ο τελευταίος αυστραλοπίθηκος που έδωσε πριν από 2,2 εκατ. χρόνια την εξελικτική σκυτάλη στο γένος Homo, στο Homo habilis (άνθρωπος ο επιδέξιος).
[2] Αναφέρονται ως flowstones – πετρώματα συνίστανται από, σαν φύλλα, αποθέσεις ασβεστίτη ή άλλων ανθρακικών ορυκτών, που διαμορφώθηκαν εκεί όπου το νερό ρέει στα τοιχώματα ή, κατά μήκος, στα δάπεδα μιας σπηλιάς
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου