Σε αυτό το απόσπασμα από τα Χρονικά, ο Τάκιτος περιγράφει με τη σχολαστική επιδεξιότητα του ιστορικού, τις τελευταίες στιγμές της ζωής του Σενέκα. Το απόσπασμα, που παρουσιάζει μεγάλες αναλογίες με τη μαρτυρία του Πλάτωνα αναφορικά με τον θάνατο του Σωκράτη, τονίζει τον τρόπο που ο φιλόσοφος προσεγγίζει συνειδητά τον θάνατο.Ο Σενέκας, επειδή το σώμα του έχει γεράσει και έχει αποδυναμωθεί από την πενιχρή διατροφή, δεν μπορεί να χυθεί γρήγορα το αίμα, άνοιξε και τις φλέβες στις γάμπες και στα γόνατα- ταπεινωμένος από τις φρικτές ταλαιπωρίες, για να μη χάσει η γυναίκα του το θάρρος της εξαιτίας των πόνων του και για να μη λιγοψυχήσει ο ίδιος βλέποντας την οδύνη της, την έπεισε να αποσυρθεί σε ένα άλλο δωμάτιο. Και καθώς δεν είχε λιγότερη ευγλωττία ούτε εκείνη την ύστατη στιγμή, φώναξε τους γραφείς και τους είπε σκέψεις που εγώ αρνούμαι να παρουσιάσω διαφορετικά, γιατί έχουν διαδοθεί με τις λέξεις του.
Στο μεταξύ, καθώς η αναμονή μεγάλωνε και ο θάνατος αργούσε να έρθει, παρακάλεσε τον Στάτζιο Ανναίο, από τον οποίο είχε δοκιμάσει τη μακρά του φιλία και την ιατρική του τέχνη, να του δώσει το δηλητήριο που είχε ετοιμάσει από καιρό, το ίδιο με το οποίο εξοντώνονταν στην Αθήνα όσοι είχαν καταδικαστεί με απόφαση του λαού. Του το έφερε, αλλά το ήπιε άσκοπα- τα άκρα του ήταν ήδη κρύα και το σώμα εμπόδισε τη δράση του δηλητηρίου. Τέλος, τον έβαλαν σε μια λεκάνη με ζεστό νερό και ενώ τον έπλεναν οι πιο κοντινοί του σκλάβοι, είπε ότι προσέφερε αυτή τη σπονδή στον απελευθερωτή Δία. Μπήκε σε ένα μπάνιο με ατμούς, πνίγηκε από τη ζέστη και αποτεφρώθηκε χωρίς καμία επικήδεια τελετή. Έτσι είχε ορίσει στη διαθήκη του, όταν, ακόμα πάμπλουτος και στην ακμή της δύναμής του, ήδη σκεφτόταν το τέλος του.
Κορνήλιος Τάκιτος Χρονικά, 63-64
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου