Το βαθύτερο νόημα

H δήλωση “η Ζωή δεν έχει κάποιο βαθύτερο νόημα, τα πράγματα απλώς συμβαίνουν” δεν έρχεται ως αντίθετη προς τη δήλωση “πρέπει να βρω το βαθύτερο νόημα της ζωής” αλλά ως άρνηση αυτής της δήλωσης... άρνηση της αγωνίας του να βρεις κάποιο σπουδαίο, βαθύτερο, ξεχωριστό νόημα με το νου σου..

Κανείς δεν μπορεί να αποδείξει ότι η Ζωή έχει κάποιο βαθύτερο νόημα, ούτε ότι δεν έχει, όμως πράγματα γίνονται νευρωτικά όταν πιάνουμε μια ιδέα (όπως “πρέπει να βρω το νόημα της Ζωής” ή “το νόημα της Ζωής είναι να παντρευτείς, να κάνεις παιδιά και να τα μεγαλώσει σωστά”) και χτίζουμε όλη μας τη ζωή πάνω σε αυτή, αγωνιώντας, μαχόμενοι, πιέζοντας τους εαυτούς μας κλπ.

Είναι περίπου σαν να αρχίσω να πιστεύω ότι υπάρχει ένας αόρατος φτερωτός ελέφαντας και μετά, επειδή κανείς δεν μπορεί να μου αποδείξει ότι αυτός ο αόρατος ελέφαντας δεν υπάρχει, να πηγαίνω μαζί του για βόλτες, να πηγαίνουμε μαζί διακοπές και να τρώμε κάθε μεσημέρι μαζί το φαγητό μας!

Επίσης είναι απόλυτα βέβαιο ότι κάθε γεγονός έχει τη σημασία του, το νόημά του, που εξαντλείται στα όρια του γεγονότος... αυτό είναι αυταπόδεικτο, δεν χρειάζεται απόδειξη...

... όταν κοιτάζω ένα ποτήρι νερό, το απόλυτα βέβαιο νόημα του κοιτάγματος εξαντλείται στο ότι απλώς κοίταξα. Για τίποτα άλλο δεν είμαι σίγουρος. Με το μυαλό μπορώ να πηδήξω σε φαντασιώσεις που να με φέρουν σε μια αλυσίδα αλλόκοτων σκέψεων/δράσεων όπως “κοιτάζοντας αυτό το ποτήρια ένιωσα ότι είμαι ένα μαζί του, και έτσι αντιλήφθηκα την ενότητα του σύμπαντος”
η Ζωή είναι απόλυτα βέβαιο ότι έχει το νόημα που εξαντλείται στο αυτονόητο: στο να την Ζεις!