Υπάρχει μια ιστορία των Σούφι για μια πολύ πονηρή αλεπού… Όλες οι αλεπούδες είναι πονηρές, αλλά υπάρχουν και αλεπούδες πολιτικοί. Αυτό συνέβη σε μια αλεπού πολιτικό, πολύ πονηρή. Μια μέρα ξύπνησε, και νιώθοντας πολύ πεινασμένη, βγήκε από τη φωλιά της αναζητώντας πρωινό. Ο ήλιος ανέβαινε ψηλά, και είδε τη σκιά της τόσο μακριά ώστε δεν μπορούσε να το πιστέψει. Είπε:«Θεέ μου! Τόσο μεγάλη είμαι; Πού θα βρω το πρωινό μου τώρα; Θα χρειαστώ τουλάχιστον μια καμήλα- δεν θα μου φτάσει κάτι λιγότερο. Η σκιά μου είναι πολύ μεγάλη, επομένως πρέπει να είμαι εξίσου μεγάλη».
Είναι λογικό, απολύτως αριστοτελικό. Δεν μπορείτε να πείτε ότι έκανε λάθος.
Κι εσείς γνωρίζετε τον εαυτό σας μόνο στον καθρέφτη δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Έχετε γνωρίσει τον εαυτό σας με κάποιον άλλο τρόπο παρά μόνο μέσα από μια σκιά;
Γι’ αυτό μη γελάτε με την καημένη την αλεπού. Πώς μπορεί να συλλάβει ότι ένα μικρό πράγμα μπορεί να δημιουργήσει μια τόσο μεγάλη σκιά; Είναι πολύ φυσικό να συμπεράνει ότι αν η σκιά είναι τόσο μεγάλη, πρέπει να είσαι κι εσύ το ίδιο μεγάλος.
Και όταν κάποιος αισθάνεται τον εαυτό του τόσο μεγάλο, ποιος θέλει να του φέρει αντίρρηση; Όταν κάτι σας δίνει την αίσθηση του μεγάλου, δεν θέλετε να ασχοληθείτε με τις λεπτομέρειες για να ανακαλύψετε αν είναι αλήθεια ή όχι, αν είναι λογικά σωστό, αν αποδεικνύεται επιστημονικά. Όχι, όλη σας η ύπαρξη είναι τόσο μαγική…
Η αλεπού ένιωθε στ’ αλήθεια τόσο μεγάλη. Μπορούσε κανείς να το δει, άλλαξε το περπάτημά της. Αλλά πού θα μπορούσε να βρει μια καμήλα για το πρωινό της; Και ακόμη κι αν καταφέρει να βρει μια καμήλα, θα είναι απολύτως άσκοπο· δεν μπορεί να φάει μια καμήλα για πρωινό. Ψάχνει, βρίσκει πολλά μικρά ζώα τα οποία οποιαδήποτε άλλη ημέρα θα της ήταν αρκετά, αλλά σήμερα είναι διαφορετικά. Δεν ασχολείται με όλα αυτά τα μικρά πλάσματα. Θα χαθούν ανάμεσα στα δόντια της. Χρειάζεται μια καμήλα, έναν ελέφαντα ή κάτι μεγάλο.
Αλλά δεν βρίσκει τίποτε μεγάλο. Ο ήλιος υψώνεται όλο και πιο ψηλά, και εκείνη πεινάει όλο και πιο πολύ. Όταν ο ήλιος είναι ακριβώς πάνω από το κεφάλι της κοιτάζει ξανά τη σκιά της: έχει συρρικνωθεί και έχει γίνει τόσο μικρή ώστε είναι ακριβώς από κάτω της. Λέει: «Θεέ μου! Η πείνα κάνει διάφορα στους ανθρώπους. Μόνο ένα πρωί έχασα το πρωινό γεύμα και κοιτάξτε τι έπαθα η καημένη! Το πρωί ήμουν τόσο μεγάλη· πέρασε μόνο μισή ημέρα και αυτή είναι η κατάστασή μου. Τώρα ακόμη κι αν μπορέσω να πιάσω κάποιο μικρό πλάσμα, ίσως και αυτό να είναι πάρα πολύ, ίσως να μη μπορέσω να το χωνέψω».
Αυτή η ιστορία των Σούφι είναι σημαντική. Είναι η ιστορία μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου