Η τεμπελιά φαίνεται να είναι μια νικηφόρα εξελικτική στρατηγική που αναβάλλει την εξαφάνιση διαφόρων ειδών.Αυτό, τουλάχιστον, υποστηρίζουν οι ερευνητές σε μελέτη τους. Δείγματα για την ολοκλήρωση της μελέτης αποτέλεσαν σχεδόν 300 μορφές μαλακίων που έζησαν και πέθαναν στον Ατλαντικό τα τελευταία πέντε εκατομμύρια χρόνια.
Τα σαλιγκάρια της θάλασσας, τα μύδια και τα χτένια που κατανάλωναν περισσότερη ενέργεια στην καθημερινή τους ζωή ήταν πιο πιθανό να πεθάνουν σε σχέση με τα λιγότερο δραστήρια συγγενικά τους είδη, ιδιαίτερα όταν ζούσαν σε μικρούς βιότοπους, διαπίστωσαν οι επιστήμονες.
Ενώ τα αίτια της εξαφάνισης ενός είδους είναι ποικίλα και πολύπλοκα, η έρευνα δείχνει μια νέα συσχέτιση μεταξύ του ρυθμού με τον οποίο τα ζώα χρησιμοποιούν ενέργεια για να αναπτυχθούν και να διατηρήσουν τους ιστούς του σώματος τους και το χρονικό διάστημα που θα ζήσουν στη γη.
Αντί για την «επιβίωση του ικανότερου», ίσως ένας πιο αντιπροσωπευτικός χαρακτηρισμός για τα αποτελέσματα της έρευνας είναι «επιβίωση των πιο υποτονικών και πιο τεμπέληδων». «Όσο χαμηλότερος είναι ο μεταβολικός ρυθμός, τόσο πιο πιθανό είναι το είδος στο οποίο ανήκει ένα ζώο να επιβιώσει«, δήλωσε ο Bruce Lieberman, καθηγητής οικολογίας και εξελικτικής βιολογίας που ηγήθηκε της έρευνας στο Πανεπιστήμιο του Κάνσας.
Οι επιστήμονες εξέτασαν 299 είδη γαστερόποδων, όπως σαλιγκάρια, μύδια και χτένια, που έζησαν στον δυτικό Ατλαντικό Ωκεανό πριν από περισσότερα από πέντε εκατομμύρια χρόνια μέχρι και σήμερα. Όταν οι ερευνητές υπολόγισαν τους μεταβολικούς ρυθμούς ανάπαυσης για κάθε είδος, διαπίστωσαν ότι η χρήση ενέργειας διέφερε σημαντικά για 178 από τα είδη που εξαφανίστηκαν, σε σχέση με αυτά που επιβιώνουν σήμερα.
«Η πιθανή εξήγηση είναι ότι τα πλάσματα που ήταν πιο υποτονικά ή τεμπέλιαζαν είχαν χαμηλότερες απαιτήσεις σε ενέργεια ή τρόφιμα και έτσι μπορούσαν να ανταπεξέλθουν ακόμα και σε δύσκολες περιόδους, στις οποίες αναγκάζονταν να μείνουν χωρίς τροφή», δήλωσε ο Lieberman.
Το έργο θα μπορούσε να βοηθήσει τους επιστήμονες να προβλέψουν καλύτερα ποια είδη είναι πιθανό να εξαφανιστούν πρώτα καθώς η παγκόσμια αλλαγή του κλίματος εμποδίζει την παραγωγή των τροφών που απαιτούνται για την επιβίωσή τους. Το επόμενο βήμα είναι να διαπιστωθεί εάν ο μεταβολισμός και η ενέργεια παίζουν ρόλο στα ποσοστά εξαφάνισης άλλων ζώων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που ζουν στην ξηρά.
«Αυτό το αποτέλεσμα δεν σημαίνει απαραίτητα ότι οι τεμπέληδες άνθρωποι είναι και… αναγκαίοι, γιατί μερικές φορές αυτοί οι τεμπέληδες είναι που καταναλώνουν περισσότερους πόρους», πρόσθεσε ο Lieberman.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου