Δεν είναι η έλλειψη ελέγχου που μας εμποδίζει να βρούμε την αληθινή εσωτερική γαλήνη, αλλά αντίθετα η επιθυμία μας για έλεγχο, ώστε να είναι διαφορετική η ζωή από αυτό που είναι.
Αυτή η επιθυμία μας κάνει σαν τις μαϊμούδες της Νοτιοανατολικής Ασίας, που κάποτε οι ντόπιοι τις αιχμαλώτιζαν μ’ ένα απλό, αλλά βάναυσο τέχνασμα. Έριχναν γλυκά γύρω από ένα δέντρο και άδειαζαν μια καρύδα, αφήνοντας μια τρύπα αρκετά μεγάλη ώστε να χωράει μέσα το χέρι μιας μαϊμούς. Στην τρύπα έβαζαν ένα γλυκό, ενώ στην άλλη μεριά της καρύδας υπήρχε ένας πίρος δεμένος με αλυσίδα στο δέντρο. Όταν οι μαϊμούδες έρχονταν κι έτρωγαν τα γλυκά γύρω από το δέντρο, μία από αυτές έπιανε αναπόφευκτα την καρύδα κι έχωνε μέσα το χέρι της για να αρπάξει το γλυκό που ήταν στην τρύπα. Αλλά μετά δεν μπορούσε να τραβήξει έξω την κλειστή γροθιά της.
Συχνά, η μαϊμού προσπαθούσε απελπισμένα να πάρει την καρύδα που ήταν αλυσοδεμένη στο δέντρο. Ό,τι κι αν έκανε, όμως, δεν γινόταν να τη μεταφέρει, ούτε να βγάλει το γλυκό από μέσα. Το μόνο που είχε να κάνει για να ελευθερωθεί ανά πάσα στιγμή ήταν να ανοίξει τη γροθιά της και να αφήσει το γλυκό. Ωστόσο οι πιο πολλές μαϊμούδες πάλευαν ώσπου να εξαντληθούν τελείως. Κι έτσι εξαντλημένες όπως ήταν, οι ντόπιοι τις αιχμαλώτιζαν. Η μοίρα της μαϊμούς οφειλόταν στη δική της εμμονή και στην αδυναμία της να αφήσει το γλυκό.
Ευτυχία είναι να ξέρουμε τι μπορούμε να ελέγξουμε και να αποδεχόμαστε ό,τι δεν μπορούμε να ελέγξουμε. Στο πιο βασικό επίπεδο, η ευτυχία έρχεται από την κατανόηση ότι μπορούμε να ελέγξουμε τις πράξεις μας και τις αντιδράσεις μας στις εξωτερικές επιρροές, αλλά δεν μπορούμε να ελέγξουμε τα αποτελέσματα των πράξεών μας. Η επικέντρωση στις πράξεις μας φέρνει ευτυχία, η επικέντρωση στο αποτέλεσμα των πράξεών μας φέρνει δυστυχία.
Μην ανησυχείτε για την αυριανή μέρα. Διότι η αυριανή μέρα θα φροντίσει αυτά που ανήκουν σε αυτή. Δεν φέρνει βάσανα η έλλειψη ελέγχου, η επιθυμία για έλεγχο είναι αυτή που μας στερεί τη διαρκή ευτυχία και τη γαλήνη.
Μία από τις πιο σπουδαίες στιγμές της δικής μου ζωής ήταν όταν κατάλαβα τη διαφορά ανάμεσα στην «προσήλωση» και στην «εμμονή». Η προσήλωση είναι οι ενέργειες και οι επιλογές που κάνω, ενώ η εμμονή είναι η εσωτερική επιθυμία να ελέγξω ό,τι είναι εγγενώς ανεξέλεγκτο. Ένας άλλος τρόπος θεώρησης είναι να το σκεφτούμε αυτό σαν πρόθεση δίχως ένταση. Δεν είναι πρόβλημα για την ευτυχία μας να έχουμε στόχους στη ζωή μας, ή ακόμη και επιθυμίες για την έκβαση μιας συγκεκριμένης κατάστασης. Μόνο όταν μας πιάνει εμμονή να ελέγξουμε κάποιο αποτέλεσμα, ο κλέφτης Έλεγχος αρχίζει να μας ληστεύει. Η πίεση, η στέρηση της ευτυχίας στη ζωή μας, σπάνια προέρχεται από τις προθέσεις μας, αλλά από την ένταση που αισθανόμαστε όταν προσκολλούμαστε στην έκβαση των πραγμάτων.
Πώς καταλαβαίνουμε τη διαφορά ανάμεσα στην προσήλωση και στην εμμονή; Προσήλωση είναι να αναλαμβάνουμε δράση μια συγκεκριμένη στιγμή για να έχουμε τα προσδοκώμενα αποτελέσματα, ενώ εμμονή είναι να θεωρούμε ότι ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα αποτελεί την πηγή της ευτυχίας μας.
Αυτή η επιθυμία μας κάνει σαν τις μαϊμούδες της Νοτιοανατολικής Ασίας, που κάποτε οι ντόπιοι τις αιχμαλώτιζαν μ’ ένα απλό, αλλά βάναυσο τέχνασμα. Έριχναν γλυκά γύρω από ένα δέντρο και άδειαζαν μια καρύδα, αφήνοντας μια τρύπα αρκετά μεγάλη ώστε να χωράει μέσα το χέρι μιας μαϊμούς. Στην τρύπα έβαζαν ένα γλυκό, ενώ στην άλλη μεριά της καρύδας υπήρχε ένας πίρος δεμένος με αλυσίδα στο δέντρο. Όταν οι μαϊμούδες έρχονταν κι έτρωγαν τα γλυκά γύρω από το δέντρο, μία από αυτές έπιανε αναπόφευκτα την καρύδα κι έχωνε μέσα το χέρι της για να αρπάξει το γλυκό που ήταν στην τρύπα. Αλλά μετά δεν μπορούσε να τραβήξει έξω την κλειστή γροθιά της.
Συχνά, η μαϊμού προσπαθούσε απελπισμένα να πάρει την καρύδα που ήταν αλυσοδεμένη στο δέντρο. Ό,τι κι αν έκανε, όμως, δεν γινόταν να τη μεταφέρει, ούτε να βγάλει το γλυκό από μέσα. Το μόνο που είχε να κάνει για να ελευθερωθεί ανά πάσα στιγμή ήταν να ανοίξει τη γροθιά της και να αφήσει το γλυκό. Ωστόσο οι πιο πολλές μαϊμούδες πάλευαν ώσπου να εξαντληθούν τελείως. Κι έτσι εξαντλημένες όπως ήταν, οι ντόπιοι τις αιχμαλώτιζαν. Η μοίρα της μαϊμούς οφειλόταν στη δική της εμμονή και στην αδυναμία της να αφήσει το γλυκό.
Ευτυχία είναι να ξέρουμε τι μπορούμε να ελέγξουμε και να αποδεχόμαστε ό,τι δεν μπορούμε να ελέγξουμε. Στο πιο βασικό επίπεδο, η ευτυχία έρχεται από την κατανόηση ότι μπορούμε να ελέγξουμε τις πράξεις μας και τις αντιδράσεις μας στις εξωτερικές επιρροές, αλλά δεν μπορούμε να ελέγξουμε τα αποτελέσματα των πράξεών μας. Η επικέντρωση στις πράξεις μας φέρνει ευτυχία, η επικέντρωση στο αποτέλεσμα των πράξεών μας φέρνει δυστυχία.
Μην ανησυχείτε για την αυριανή μέρα. Διότι η αυριανή μέρα θα φροντίσει αυτά που ανήκουν σε αυτή. Δεν φέρνει βάσανα η έλλειψη ελέγχου, η επιθυμία για έλεγχο είναι αυτή που μας στερεί τη διαρκή ευτυχία και τη γαλήνη.
Μία από τις πιο σπουδαίες στιγμές της δικής μου ζωής ήταν όταν κατάλαβα τη διαφορά ανάμεσα στην «προσήλωση» και στην «εμμονή». Η προσήλωση είναι οι ενέργειες και οι επιλογές που κάνω, ενώ η εμμονή είναι η εσωτερική επιθυμία να ελέγξω ό,τι είναι εγγενώς ανεξέλεγκτο. Ένας άλλος τρόπος θεώρησης είναι να το σκεφτούμε αυτό σαν πρόθεση δίχως ένταση. Δεν είναι πρόβλημα για την ευτυχία μας να έχουμε στόχους στη ζωή μας, ή ακόμη και επιθυμίες για την έκβαση μιας συγκεκριμένης κατάστασης. Μόνο όταν μας πιάνει εμμονή να ελέγξουμε κάποιο αποτέλεσμα, ο κλέφτης Έλεγχος αρχίζει να μας ληστεύει. Η πίεση, η στέρηση της ευτυχίας στη ζωή μας, σπάνια προέρχεται από τις προθέσεις μας, αλλά από την ένταση που αισθανόμαστε όταν προσκολλούμαστε στην έκβαση των πραγμάτων.
Πώς καταλαβαίνουμε τη διαφορά ανάμεσα στην προσήλωση και στην εμμονή; Προσήλωση είναι να αναλαμβάνουμε δράση μια συγκεκριμένη στιγμή για να έχουμε τα προσδοκώμενα αποτελέσματα, ενώ εμμονή είναι να θεωρούμε ότι ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα αποτελεί την πηγή της ευτυχίας μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου