Αν σε ακούσω, μπορεί να μάθω κάτι από σένα.
Αν με ακούσεις, μπορεί να μάθεις κάτι από μένα.
Λείπει η προσοχή στις συνομιλίες μας, καθώς βιαζόμαστε να απαντήσουμε. Προτού ολοκληρώσει ο άλλος την πρότασή του, εμείς έχουμε ήδη σχηματίσει στο μυαλό μας την απάντηση. Επειδή είναι σημαντικό για τον εγωισμό μας να έχουμε απαντήσεις σε όλα. Και γρήγορα.
Ζούμε στην εποχή της επιτάχυνσης και της αλαζονείας. Πώς είναι δυνατόν να γνωρίζουμε τα πάντα στο άπειρο σύμπαν, όταν μάλιστα συχνά δε γνωρίζουμε τον ίδιο μας τον εαυτό; Ο Σωκράτης είχε την τόλμη να πει: ένα ξέρω, ότι τίποτα δεν ξέρω. Μόνο με την αποδοχή της άγνοιάς μας μπορούμε να προχωρήσουμε στη μάθηση, ρωτώντας ή αφουγκραζόμενοι.
Μην προσπερνάς τη σοφία της καθημερινής ζωής. Κάθε μέρα, ακόμα κι αν μοιάζει με ρουτίνα, είναι ένα καινούργιο βιβλίο, γεμάτο γνώσεις. Κάθε άνθρωπος, όσο απλός κι αν σου φαίνεται, είναι μια ολόκληρη βιβλιοθήκη, ένα κράμα σκέψεων και εμπειριών.
Εφόσον είμαστε όλοι μέρος αυτού του κόσμου, ο καθένας μας κουβαλάει ένα κομμάτι του παζλ που τον συνθέτει. Χωρίς αυτό το κομματάκι, όσο μικρό κι αν είναι, η τεράστια εικόνα έχει ένα ανεπανόρθωτο κενό.
Γι’ αυτό, σεβάσου τον καθένα για το κομματάκι της γνώσης που μεταφέρει, είτε είναι (ή θεωρείς ότι είναι) σωστή, είτε λανθασμένη, είτε βαθιά, είτε επιφανειακή. Αλληλεπιδρώντας με τη δική σου και των άλλων, μετασχηματίζεται στην πορεία από ένα ακατέργαστο πέτρωμα σε ένα διαυγές, λαμπερό πετράδι. Αν είσαι δεκτικός, όσο και προσεχτικός, θα μετασχηματιστεί και το δικό σου, χωρίς να ραγίσει ή να σπάσει.
Οι γλάροι δεν ταξιδεύουν κόντρα στη φορά του ανέμου.
Τα καλάμια δεν παρασέρνονται αντίθετα από τη ροή του ποταμού.
Και τα λόγια δεν ακούγονται από την απέναντι πλευρά της όχθης.
Κάποιος πρέπει να διασχίσει την όχθη.
Άκουσε λοιπόν τα διδάγματα που σου ψιθυρίζει κάθε στιγμή, κάθε συνάντηση, κάθε θρόισμα των φύλλων που πέφτουν στο διάβα σου.
Αν με ακούσεις, μπορεί να μάθεις κάτι από μένα.
Λείπει η προσοχή στις συνομιλίες μας, καθώς βιαζόμαστε να απαντήσουμε. Προτού ολοκληρώσει ο άλλος την πρότασή του, εμείς έχουμε ήδη σχηματίσει στο μυαλό μας την απάντηση. Επειδή είναι σημαντικό για τον εγωισμό μας να έχουμε απαντήσεις σε όλα. Και γρήγορα.
Ζούμε στην εποχή της επιτάχυνσης και της αλαζονείας. Πώς είναι δυνατόν να γνωρίζουμε τα πάντα στο άπειρο σύμπαν, όταν μάλιστα συχνά δε γνωρίζουμε τον ίδιο μας τον εαυτό; Ο Σωκράτης είχε την τόλμη να πει: ένα ξέρω, ότι τίποτα δεν ξέρω. Μόνο με την αποδοχή της άγνοιάς μας μπορούμε να προχωρήσουμε στη μάθηση, ρωτώντας ή αφουγκραζόμενοι.
Μην προσπερνάς τη σοφία της καθημερινής ζωής. Κάθε μέρα, ακόμα κι αν μοιάζει με ρουτίνα, είναι ένα καινούργιο βιβλίο, γεμάτο γνώσεις. Κάθε άνθρωπος, όσο απλός κι αν σου φαίνεται, είναι μια ολόκληρη βιβλιοθήκη, ένα κράμα σκέψεων και εμπειριών.
Εφόσον είμαστε όλοι μέρος αυτού του κόσμου, ο καθένας μας κουβαλάει ένα κομμάτι του παζλ που τον συνθέτει. Χωρίς αυτό το κομματάκι, όσο μικρό κι αν είναι, η τεράστια εικόνα έχει ένα ανεπανόρθωτο κενό.
Γι’ αυτό, σεβάσου τον καθένα για το κομματάκι της γνώσης που μεταφέρει, είτε είναι (ή θεωρείς ότι είναι) σωστή, είτε λανθασμένη, είτε βαθιά, είτε επιφανειακή. Αλληλεπιδρώντας με τη δική σου και των άλλων, μετασχηματίζεται στην πορεία από ένα ακατέργαστο πέτρωμα σε ένα διαυγές, λαμπερό πετράδι. Αν είσαι δεκτικός, όσο και προσεχτικός, θα μετασχηματιστεί και το δικό σου, χωρίς να ραγίσει ή να σπάσει.
Οι γλάροι δεν ταξιδεύουν κόντρα στη φορά του ανέμου.
Τα καλάμια δεν παρασέρνονται αντίθετα από τη ροή του ποταμού.
Και τα λόγια δεν ακούγονται από την απέναντι πλευρά της όχθης.
Κάποιος πρέπει να διασχίσει την όχθη.
Άκουσε λοιπόν τα διδάγματα που σου ψιθυρίζει κάθε στιγμή, κάθε συνάντηση, κάθε θρόισμα των φύλλων που πέφτουν στο διάβα σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου