Πίσω από την αυτοαπόρριψη κρύβεται η φαντασία. Μόνο η φαντασία είναι ικανή να δημιουργήσει ένα είδωλο, έναν ιδεατό εαυτό, και να ορίσει ότι μόνο όταν γίνουμε "κάπως", θα είμαστε άξιοι και ασφαλείς.Το θέμα όμως είναι ότι δεν χρειάζεται να είμαστε κάπως, ή να μην είμαστε κάπως, για να είμαστε εντάξει, να αξίζουμε, να έχουμε τα ίδια δικαιώματα που έχουν όλοι οι άλλοι και να νιώθουμε ασφαλείς.
Ο τρόπος που μεγαλώνουμε όλοι εμπεριέχει από πολύ νωρίς την ανάπτυξη ενός ψευδούς εαυτού, ενός "εγώ" που δεν είναι σωστό, δεν είναι επαρκές, είναι ελαττωματικό και μειονεκτεί. Κανένας δεν φέρει ευθύνη γι' αυτό το δημιούργημα, αφού όλοι λειτουργούν έτσι εντελώς αυτόματα και ανεπίγνωστα. Είναι απλώς το στάδιο της εξέλιξης του ανθρώπου που διανύουμε τώρα και έχει αυτή τη μορφή.
Η μετάβαση από αυτή την κατάσταση στη συνειδητοποίηση ότι δεν υπάρχει ατομικό-ψυχολογικό "εγώ", αλλά ότι είμαστε η ζωή που έχει εμφανιστεί με αυτές τις μορφές, γίνεται και αυτή μόνη της. Το "εγώ αφυπνίζομαι", ή "εγώ προσπαθώ να υπερβώ το εγώ", είναι και αυτά ψευδαισθήσεις. Είναι ο ίδιος ψευδής εαυτός που κρύβεται πίσω από αυτές τις δηλώσεις.
Όλα γίνονται μόνα τους, αν και για πρακτικούς λόγους ο νους δημιούργησε τα ρήματα που δηλώνουν ότι υπάρχει κάποιος που κάνει κάτι ηθελημένα ("εγώ διαβάζω, εγώ αναπνέω, εγώ σκέφτομαι, εγώ προσπαθώ να φωτιστώ, κ.τ.λ").
Όταν ο νους ευθυγραμμίζεται με την αντίληψη, με αυτό που γίνεται αντιληπτό μέσα από την παρατήρηση, εμφανίζεται μια μεγάλη ανακούφιση που μπορεί να εκφραστεί μόνο με μία λέξη: Είμαι - και αυτό αρκεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου