Εμείς οι αεροναύτες του πνεύματος! Όλα αυτά τα παράτολμα πουλιά που πετούν μακριά, πολύ μακριά ασφαλώς! Κάπου δε θα μπορούν πια να πάνε μακρύτερα και θα καθίσουν πάνω σε ένα κατάρτι ή ασήμαντο σκόπελο κι επιπλέον θα είναι ευγνώμονα γι’ αυτό το αξιοθρήνητο κατάλυμα! Ποιος θα μπορούσε όμως να συμπεράνει από αυτό ότι δεν υπάρχει πια μπροστά τους κανένας τεράστιος ελεύθερος δρόμος, ότι έχουν πετάξει τόσο μακριά όσο θα μπορούσε να πετάξει κανείς;
Όλοι οι μεγάλοι μας δάσκαλοι και πρόδρομοι σταμάτησαν στο τέλος, και δεν είναι η πιο ευγενική ούτε η πιο χαριτωμένη στάση να σταματάει κανείς από κούραση: το ίδιο θα συμβεί σε μένα και σε σένα! Άλλα πουλιά θα πετάξουν μακρύτερα! Αυτή η επίγνωση και πίστη μας συναγωνίζεται μαζί τους πετώντας προς τα έξω και προς τα πάνω, ανεβαίνει ευθεία πάνω από τα κεφάλια μας και από την ανημποριά μας στα ύψη και βλέπει από εκεί στα μακρινά, βλέπει μπροστά τα σμήνη πολύ δυνατότερων πουλιών από μας, τα οποία θα κατευθυνθούν προς τα εκεί που θα κατευθυνθούμε κι εμείς, και όπου όλα είναι ακόμη θάλασσα, θάλασσα, θάλασσα! Και που θέλουμε να πάμε λοιπόν;
Θέλουμε να πάμε πάνω από τη θάλασσα; Πού μας παρασύρει αυτή η ισχυρή επιθυμία, που αξίζει για μας περισσότερο από κάθε άλλη ευχαρίστηση; Γιατί όμως ακριβώς προς αυτή την κατεύθυνση, εκεί όπου έχουν δύσει μέχρι τώρα όλοι οι ήλιοι της ανθρωπότητας; Θα ειπωθεί ίσως για μας μια μέρα ότι κι εμείς, τιμονιάζοντας προς τα δυτικά, ελπίζαμε να φτάσουμε σε μια Ινδία,-ότι η τύχη μας ήταν να ναυαγήσουμε στο άπειρο;
Ναι, θα αποτύχετε. Εξακολουθείτε όμως να είστε ένας «αεροναύτης του πνεύματος». Κρατήστε αυτό το όνομα.
Μαθήματα ζωής από τον Νίτσε, (Χαραυγή, 1881)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου