Ο χρόνος δεν θεραπεύει τίποτα.Ο χρόνος μας αλλάζει. Ο χρόνος αλλάζει τη νοοτροπία μας – και σε ορισμένες περιπτώσεις, καλύπτει πλήρως τις πληγές μας. Ο χρόνος δεν κάνει τίποτα για εμάς, εκτός του ότι μας δίνει μέρες για να μεγαλώσουμε και να αναλύσουμε τη ζωή μας περισσότερο.
Η σοφία θεραπεύει. Η ανάπτυξη θεραπεύει. Η γνώση θεραπεύει. Ο χρόνος από την άλλη πλευρά, δεν το κάνει. Ο χρόνος μας κάνει να αμφισβητούμε κάθε ουσία της ύπαρξης μας. Αυτό μας κάνει να ξανασκεφτούμε ποιοι νομίζαμε ότι ήμασταν. Μας δίνει επιπλέον ημέρες για να αισθανθούμε τον πόνο που δεν μπορούσαμε νωρίτερα, λόγω της απόγνωσης που είχαμε μέσα μας.
Η θλίψη δεν γίνεται ευκολότερη.Το τραύμα δεν θεραπεύεται μόνο του. Η εγκατάλειψη δεν αφήνει ποτέ την καρδιά μας. Μεγαλώνουμε και νιώθουμε περισσότερο. Ή μεγαλώνουμε και αν έχουμε την σωστή βοήθεια θεραπευόμαστε.
Για όσους δεν βρήκαν βοήθεια, συνεχίζουν και πληγώνονται. Ο πόνος γίνεται αφόρητος και μερικές φορές μας κάνει να μπερδευόμαστε. Ο πόνος δε μας αφήνει ποτέ. Θα είναι πάντα εκεί. Πρόκειται απλώς για το πώς επιλέγουμε να το αντιμετωπίσουμε. Μερικοί άνθρωποι χρησιμοποιούν την τέχνη για να το εκφράσουν, κάποιοι γράφουν, μερικοί χάνουν τους εαυτούς τους στα αγαπημένα τους βιβλία, μερικοί γίνονται θυμωμένοι, και κάποιοι απλά αισθάνονται… πάρα πολύ.
Η ζωή είναι δύσκολη. Η αγάπη είναι δύσκολη. Οι οικογένειες είναι δύσκολες. Η απόσταση είναι δύσκολη. Αλλά ο χρόνος είναι το σταθερό στοιχείο που έχουμε στη ζωή μας και το μόνο που δεν πρέπει να είναι δύσκολο. Ο χρόνος μας δίνει αυτό το χρόνο. Ώρα να βρούμε ότι μας κάνει ευτυχισμένους, να ανακαλύψουμε τα πάθη μας, και να καταλάβουμε αν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα σκαμπανεβάσματα της ζωής.
Το μόνο που μετράει πραγματικά είναι αυτό που κάνουμε με το χρόνο μας. Αν έχουμε προβλήματα από όταν ήμασταν παιδιά, τι κάνουμε με το χρόνο μας για να τα αντιμετωπίσουμε τώρα; Και πως χρησιμοποιούμε το χρόνο μας για να προχωρήσουμε και να γίνουμε υπεύθυνοι, συμπονετικοί πολίτες αυτού του πλανήτη;
Η λήψη απόφασης για βοήθεια –είτε πρόκειται δική μας επιλογή είτε μας ανάγκασαν άλλοι- είναι το πρώτο βήμα. Το δεύτερο βήμα είναι να το αντιμετωπίσουμε. Ο χρόνος δε μας θεραπεύει. Θεραπεύουμε τους εαυτούς μας.
Πολεμάμε τους δαίμονες μας. Αποφασίζουμε αν άλλη μία αποτυχημένη σχέση θα καταστρέψει τον κόσμο μας. Αποφασίζουμε αν θα αφήσουμε κάποιον που έκανε το λάθος να μας χαλάσει τη μέρα. Το ηθικό είναι ότι αποφασίζουμε. Είναι μία απλή επιλογή.
Φέρνουμε στη ζωή μας αυτό που δίνουμε. Εάν αγωνιζόμαστε σκληρά κάθε μέρα, και δίνουμε τον λίγο χρόνο που έχουμε στον πλανήτη μας, τότε γινόμαστε αυτό που προοριζόμαστε να γίνουμε. Ανθίζουμε σαν πανέμορφα λουλούδια του κόσμου, ή σκαρφαλώνουμε και ραγίζουμε σαν νεκρά φυτά. Ανεξάρτητα από την επιλογή που κάνουμε, είναι δική μας τουλάχιστον έχουμε αυτό να κρατήσουμε.
Για μένα, επιλέγω να αναπτυχθώ και να ωριμάσω. Το ταξίδι μου δεν ήταν εύκολο και πολύ συχνά θεωρώ δεδομένο το χρόνο που έχω σε αυτόν τον πλανήτη.
Επιλέγω να είμαι χαρούμενη και πάλι, επειδή ξέρω ότι η όμορφη, ταλαντούχα, συμπονετική, ταπεινή, εξαιρετική ψυχή που ζεί μέσα μου θα είναι καταδικασμένη αν επιτρέψω στον πόνο μου να κρύψει το λαμπρό φως μου.
Είναι καιρός να θεραπευθώ. Ο χρόνος μου έχει φτάσει να γίνω αυτό που πρέπει, να αφήσω όλα αυτά πίσω μου
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου