Ελπίζουμε μια μέρα να βρούμε την ευτυχία που προσποιούμαστε

«Ο καθένας μας έχει δύο ζωές. Η μία είναι αυτή που ζει, η άλλη είναι αυτή που ονειρεύεται», είχε πει κάποτε ο αείμνηστος Δημήτρης Μητροπάνος. Απ’ τις πιο αληθινές εκφράσεις που μπορεί κανείς να διαβάσει. Δύο κόσμοι ασυμβίβαστοι κι αντικριστοί. Το μέσα μας και το έξω μας.  Συνήθως δε συμβαδίζουν και βρίσκονται σε μία μόνιμη σύγκρουση.

 

Πόσοι από εσάς δεν κάνετε πράγματα καθημερινά τα οποία θεωρείτε ότι πρέπει να τα κάνετε, έστω και με το ζόρι; Πόσοι έχετε νιώσει καταπιεσμένοι ανά τακτά χρονικά διαστήματα κι εγκλωβισμένοι σε μία εικόνα; Μία εικόνα που αποτελείται απ’ την πολύ γνωστή σε όλους μας έκφραση «Τι θα πει ο κόσμος;». Το να ευχαριστήσεις τους γύρω σου δε σημαίνει ότι ευχαριστείς και τον ίδιο σου τον εαυτό.

Ο κόσμος λοιπόν ας πει ό,τι θέλει. Έτσι και αλλιώς πάντα θα έχει κάτι να πει, αυτή είναι η δουλειά του εξάλλου. Κανείς δεν ασχολείται με τα κύρια δικά του προβλήματα. Πάντα η ζωή των άλλων έχει περισσότερο ενδιαφέρον απ’ τη δική μας. Το αποτέλεσμα είναι να δείχνουμε έναν εαυτό που δεν έχει καμία σχέση με το πραγματικό μας εγώ. Έναν εαυτό που κοιτάζουμε στον καθρέφτη, αλλά δε μας μοιάζει.

Παρ’ όλα αυτά σε κάθε μας έξοδο δείχνουμε τόσο ευτυχισμένοι όλοι μαζί. Και δωσ’ του τα χαμόγελα και δωσ’ του οι selfies και τα check in το ένα να διαδέχεται το άλλο και τα likes να πέφτουν βροχή. Η ζωή μας στα social media να παίρνει φωτιά κι εμείς μέσα μας να καιγόμαστε απ’ τη μοναξιά. Γιατί όταν δεν είσαι ο εαυτός σου, είσαι μόνος ανεξάρτητα απ’ τον αριθμό των ατόμων που σε περιτριγυρίζουν.

Το να σκίζεις τη σιωπή σου είναι λυτρωτικό. Όλα εκείνα που δεν έχουν ποτέ ειπωθεί, όλα εκείνα που έχουν σφραγίσει τη μιλιά σου, όλα εκείνα τα καθώς πρέπει που σε στοιχειώνουν, πρέπει να ελευθερωθούν από μέσα σου. Καιρός να ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου μακριά απ’ τους νταβατζήδες του σωστού και του λάθους, του «πρέπει» και του «δεν πρέπει». Καιρός να πλησιάσεις στα θέλω σου. Στα πραγματικά σου θέλω. Ανεξάρτητα απ’ το τι πιστεύουν οι άλλοι για εσένα.

Γιατί να μη ζήσεις τη ζωή που ονειρεύεσαι; Μια ζωή που δε θα σε πληγώνει και δε θα πληγώνεις; Οι πιο ξεκάθαρες καταστάσεις μας φέρνουν πιο κοντά στην ευτυχία. Μια ευτυχία κομμένη και ραμμένη στα μέτρα μας και στα θέλω μας.

Καιρός να γίνουν οι ζωές μας πιο ρεαλιστικές, πιο ανθρώπινες και πιο προσιτές. Κυνηγάμε τα πραγματικά μας θέλω χωρίς να συμβιβαζόμαστε στα μέτρια και στα ουδέτερα. Κανείς δε χρειάζεται να συμβιβαστεί σε κάτι λιγότερο από αυτό που ονειρεύεται.

Να είστε ευτυχισμένοι και να το διατυμπανίζετε αλλά πραγματικά ευτυχισμένοι. Η ευτυχία δε μετριέται στα likes  ούτε στους followers. Δε μετριέται στα πόσα άτομα μας περιτριγυρίζουν ανά πάσα στιγμή. Η ευτυχία δε βασίζεται στη θέα που έχεις μπροστά σου, αλλά με ποιον τη μοιράζεσαι. Πολλές φορές ίσως να είναι ο ίδιος σου ο εαυτός η καλύτερη παρέα.

Η ζωή δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα ποτήρι καλό κρασί, ηρεμία κι ένα ειλικρινές χαμόγελο. Εξάλλου ας κρατήσουμε και κάτι για τους εαυτούς μας.