Πρέπει να είμαι διαφορετικός από κάποιον άλλον, επειδή έχω διαφορετικές πολιτικές, θρησκευτικές ή κοινωνικές πεποιθήσεις; Γιατί να μη μπορώ να βρω τη χρυσή τομή του ανθρωπισμού με το φανατισμό; Γιατί να πρέπει να είμαι σε ένα καβούκι κλεισμένος, μη μπορώντας να δω παραπέρα τον κόσμο; Μη μπορώντας να μυρίσω τις φρεσκοστυμμένες ιδέες των συνανθρώπων μου;Και αυτό γιατί, αργά ή γρήγορα, όλοι εμείς, που τρωγόμαστε μεταξύ μας, που είμαστε «υπεράνω», που είμαστε οι τέλειοι, οι δήθεν, οι «ξερόλες», εμείς οι φανατικοί των ιδεών μας, εμείς που είμαστε προκατειλημμένοι, ακόμα και εμείς που δεν αντιδρούμε, που δεν κουνάμε το μικρό μας δακτυλάκι να βάλουμε το λιθαράκι μας για να αλλάξουμε τον κόσμο προς το καλύτερο, εμείς όλοι που θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι, δυστυχώς (ή ευτυχώς) μια μέρα θα καταλήξουμε να είμαστε στο μέρος όπου όλοι είναι ίσοι. Όπου όλοι επιστρέφουν στην πραγματική τους ταυτότητα. Αυτή που τους χαρακτήριζε όταν ήταν μωρά, ή, καλύτερα, πριν καν γεννηθούν.
Χωρίς ιδεολογίες, χωρίς πολιτικά και θρησκευτικά πιστεύω, χωρίς ομάδες, χωρίς χώρες και στερεότυπα. Αυτός είναι ο ορισμός του τι είναι άνθρωπος. Αν με ρωτήσετε τι είναι άνθρωπος, θα απαντήσω «Κοίτα αυτό το μωρό και πες μου τι βλέπεις. Αυτό ακριβώς είναι ο άνθρωπος». Η αλήθεια είναι ότι δε θα πειραχτεί το σύμπαν που εμείς δεν κάναμε κάτι στη ζωή μας. Που δεν εκμεταλλευτήκαμε τις ευκαιρίες που μας δόθηκαν, που κλέψαμε, που αγαπήσαμε, που κάναμε όλα αυτά που κάναμε και μας χάραξαν το δικό μας δρόμο.
Σημασία έχει να συνειδητοποιήσουμε και να ζήσουμε σα μωρά. Όχι να αντιδρούμε σα μωρά, αλλά να γελάμε περισσότερο, όπως τα μωρά. Να μην κρατάμε τα συναισθήματά μας, όπως τα μωρά. Να μην απαρτιζόμαστε από στερεότυπα και προκαταλήψεις, όπως τα μωρά. Να είμαστε άνθρωποι, όπως τα μωρά!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου