Μετανιώνω μόνο για όσα δεν έκανα

Αυτό που έλεγα πάντα ήταν ότι καλύτερα να μετανιώσω για κάτι που έχω κάνει παρά για κάτι που δεν έκανα. Κι έτσι τόλμησα να κάνω πολλά. Καλά, άσχημα δεν το εξετάζω στην παρούσα φάση, αλλά ήταν αρκετά για να πω ότι δεν υπάρχει κάτι που ήθελα αλλά δεν έκανα. Δεν έκανα κακό σε κανέναν παρά μόνο στον εαυτό μου. Αναλώθηκα, άδειασα και ξαναγέμισα ώστε να αδειάσω ξανά στην επόμενη «στάση». Για κάποια από αυτά, όπως είναι λογικό, μετανιώνω.

 

Με ενοχλούσε που δεν μπορούσα να αλλάξω αυτά που είχα κάνει. Με βασάνιζε αυτό για πολλά χρόνια. Όταν άρχισα, σιγά σιγά και με το πέρασμα του χρόνου έμαθα ότι για να κάνω ό,τι έκανα τότε, τότε θα το είχα ανάγκη. Θα το ήθελα. Άρα καλώς έκανα!

Σε επόμενο βήμα, κατάλαβα ότι όλα αυτά τα βιώματα με έκαναν αυτή που είμαι σήμερα, με έμαθαν να εκτιμώ διαφορετικά τα πράγματα, να αγαπώ και να πιστεύω στον εαυτό μου με τις καλές ή τις κακές επιλογές του, να έχω περισσότερη αυτοπεποίθηση, να αγαπώ βαθιά, να εμπιστεύομαι τους ανθρώπους γύρω μου χωρίς όμως να δίνομαι άνευ όρων. Ουσιαστικά έμαθα να βάζω όρια. Όρια για το μέχρι που αντέχω κάτι, όρια σε μένα και στις επιλογές μου και όρια στην ελευθερία των άλλων προς εμένα. Όρια!

Άρα παύω να βασανίζομαι με αυτά που έγιναν και γιατί έγιναν, προσπαθώ να «ρουφάω» την κάθε μέρα κάνοντας ωραία πράματα και δε μετανιώνω για τίποτα πια. Καλώς έγιναν όλα αυτά και χάρις αυτών είμαι αυτή που είμαι. Έχοντας περάσει δια πυρός και σιδήρου λοιπόν και έχοντας κάνει την αυτοκριτική μου, θα πω ότι μου αρέσω. Είμαι καλά με τον υπόλοιπο κόσμο, στη δουλειά μου και με τη σύντροφό μου.

Αγαπώ τις επιλογές μου, παλιές και νέες. Βαδίζω με το κεφάλι ψηλά, κοιτώ τον ορίζοντα με άλλο μάτι κι ονειρεύομαι ξανά. Και το πιο όμορφο όλων είναι ότι δεν είμαι μόνος σε όλα αυτά.