Η συνείδησή μας πάμπολλες φορές δρα, αντιδρά, επεξεργάζεται, προβληματίζεται καθώς και απαξιώνει ή υπερεκτιμά διάφορες καταστάσεις, γεγονότα, ακόμα και άτομα.Πρέπει να φανούμε δυνατοί, άξιοί της να σταθμούμε τα υπέρ και τα κατά κάποιου ατόμου ή κατάστασης, να καταφέρουμε να αναλογιστούμε συνθήκες, καταστάσεις που επιφέρουν αυτά τα αποτελέσματα και με καθαρό μυαλό και συναίσθηση του τι μας γίνεται να σταθούμε αμερόληπτοι και να κινήσουμε για το μακρύ, το μεγάλο ταξίδι των διαπραγματεύσεων και των συνειδητών απαλλαγών μας και επιλογών μας συνάμα.
Κι όντως έρχεται η ώρα εκείνη, η στιγμή που τραντάζεται το είναι μας, που συθέμελα ταράζεται όλη μας η υπόσταση, αν και εφόσον σταθούμε τυχεροί και αντιληφθούμε τον όλεθρο και την καταστροφή στην οποία οδεύαμε και πως, άσχετα με το τι μας έλεγαν ή μας προέτρεπαν οι άλλοι, εμείς κινούσαμε τα δικά μας νήματα, απεγκλωβισμένα από τις δικές μας μεν ηττοπάθειες, αλλά εναρμονισμένα και εφαπτόμενα με τις πτυχές του χαρακτήρα των άλλων.
Συνηθισμένοι και απόλυτα ελεγχόμενοι, κινούμασταν και πράτταμε σύμφωνα με τα δικά τους μέτρα και σταθμά, σύμφωνα πάντα ως «στρατιωτάκια» με τα δικά τους παραγγέλματα, υπάκοοι και υπήκοοί τους.
Σε όλη αυτή λοιπόν τη συμπεριφορά δεν τίθεται θέμα ευεργεσίας και καλής θελήσεως, καθώς και το να διαδεχθεί η δική μας συμπεριφορά, όπως και η ιώβεια υπομονή μας, τα δικά τους κατεστημένα ενός παράλογου θεάτρου, προτάσσοντας εμάς ως πρωταγωνιστές κάποια στιγμή ή κομπάρσους κάποια άλλη.
Την ευεργεσία τη νοιώθουμε, την αποδίδουμε και δεν την ανταμοίβουμε ως υποχρέωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου