Λειτουργούμε δυο προσωπεία

Θέλεις να ξεσηκωθείς, αλλά φοβάσαι όλ’ αυτά που θα χρειαστεί να χάσεις. Σκέφτεσαι όλα όσα θα αναγκαστείς να στερηθείς.

 

Και θα χάσεις πολλά….όλ' αυτά που θεωρείς αναγκαία, που πλάθουν την ταυτότητα και την υποτιθέμενη ασφάλειά σου. 

 

Για να μάθεις να μην εξαρτάσαι, να μην βασίζεσαι, παρά μόνο στο Είναι σου…γυμνός, εκτεθειμένος ο Εαυτός σου, χωρίς καλύμματα, χωρίς άμυνες και προσωπεία. Δεν είναι απλό, είναι όμως αναγκαίο.

Πριν από αυτό, θέλεις οι άλλοι ν’ αλλάξουν, κατηγορείς το σύστημα και παραμένεις, στην ίδια απορημένη κατάσταση που ήσουν πάντα. Τι πρέπει να κάνω; Πώς θα εξασφαλίσω; Πώς θα αποφύγω τη στέρηση, την έλλειψη; Πώς θα φανώ; Τι θα σκεφτούν οι άλλοι; Με ποια ομάδα να ενταχθώ; Ποιους να ακολουθήσω; Με ποιους να συμπράξω; Αλλά θα μένεις….

Είναι αυτό που λέμε, το να "λειτουργούμε δυο προσωπεία"....εύχομαι να το καταλάβεις κάποια στιγμή. Είναι πολύ σπουδαίο το νόημα του....και δεν υπάρχει επιστροφή όταν αποφασίσεις να λειτουργήσεις τη μια από τα δυο. Όμως, για να μην είμαι απόλυτη, υπάρχει.....δύσκολα, επίπονα και με ανάλογες συνέπειες. 

 

Δεν χρειάζονται πολλές αναλύσεις….ούτε αναπτύξεις. Χρειάζεται να θέσεις, τις δικές σου ερωτήσεις. Η κάθε μια που θέτεις, οδηγεί σε συγκεκριμένες απαντήσεις…

 

Κι εγώ, σκεφτόμουν και ήθελα να κάνω άλλα τώρα....Ποιος με "ανάγκασε" να κάνω αυτό;