Αν το καλοσκεφτούμε ο εγκέφαλος δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια συλλογή ηλεκτρικών σημάτων ουσιαστικά. Αν μπορούμε να μάθουμε να τα κατηγοριοποιούμε τότε, θεωρητικά, θα μπορέσουμε να ανεβάσουμε το μυαλό κάποιου σε έναν υπολογιστή, επιτρέποντάς του να ζήσει για πάντα ως μια ψηφιακή μορφή συνείδησης, ακριβώς όπως στις ταινίες.
Αλλά δεν είναι μόνο η επιστημονική φαντασία. Σίγουρα, οι επιστήμονες είναι πολύ μακριά από την επίτευξη τέτοιου κατορθώματος για τους ανθρώπους (ακόμη και αν μπορέσουν, θα υπήρχαν πάρα πολλά εμπόδια ηθικής), αλλά τώρα μια διεθνής ομάδα ερευνητών έχει καταφέρει να κάνει ακριβώς αυτό με το σκουλήκι Caenorhabditis elegans.
Το C. elegans είναι μικροί νηματώδεις που έχουν μελετηθεί εκτενώς από τους επιστήμονες – ξέρουμε όλα τα γονίδιά τους και το νευρικό τους σύστημα έχει αναλυθεί πολλές φορές.
Ένα συλλογικό έργο ονομάζεται το OpenWorm project χαρτογράφησε όλες τις συνδέσεις μεταξύ των 302 νευρώνων του σκουληκιού και κατάφερε να τους μιμηθεί στο λογισμικό, όπως αναφέρει η Marissa Fessenden για το Smithsonian.
Ο απώτερος στόχος του έργου είναι να αναπαράγουν πλήρως το C. elegans ως έναν εικονικό οργανισμό, αλλά για τώρα, το μόνο που έχουν καταφέρει είναι να μιμηθούν τον εγκέφαλο του, και να τον ανεβάσουν σε ένα απλό ρομπότ Lego.
Αυτό το ρομπότ Lego έχει όλα τα ισοδύναμα περιορισμένα μέρη του σώματος που έχει το C. elegans – έναν αισθητήρα σόναρ που δρα ως τη μύτη του και τους κινητήρες που αντικαθιστούν τους κινητικούς νευρώνες του σε κάθε πλευρά του σώματός του.
Περιέργως, χωρίς να έχουν χορηγηθεί οδηγίες στο ρομπότ, εγκέφαλος C. elegans που ανέβηκε, έλεγξε και μετακίνησε το ρομπότ Lego.
Η Lucy Black γράφει:
«Προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι το ρομπότ συμπεριφέρθηκε με τρόπους που είναι παρόμοιοι με αυτούς που παρατηρούνται στο C. elegans. Η διέγερση της μύτης σταμάτησε την κίνηση προς τα εμπρός. Αγγίζοντας τους αισθητήρες πρόσθιας και οπίσθιας αφής το ρομπότ έκανε την κίνηση προς τα εμπρός και πίσω αντίστοιχα. Η διέγερση του αισθητήρα φαγητού έκανε το ρομπότ να προχωρήσει».
Αυτό το βίντεο του σκουληκιού-ρομπότ-Lego δημοσιεύθηκε από τον Timothy Busbice, ιδρυτή του OpenWorm, δείχνοντας το να κινείται, να σταματά και στη συνέχεια να ταξιδεύει προς τα πίσω.
Φυσικά, η προσομοίωση του εγκεφάλου εξακολουθεί να μην είναι ακριβής – οι ερευνητές έπρεπε να απλοποιήσουν τη διαδικασία που ενεργοποιεί ένα τεχνητό νευρώνα στη φωτιά. Αλλά το γεγονός ότι το ρομπότ μπορεί να κινηθεί, να σταματήσει προτού να χτυπήσει σε κάτι και να επιστρέψει χρησιμοποιώντας τίποτα περισσότερο από ένα δίκτυο συνδέσεων που μιμούνται τον εγκέφαλο ενός σκουληκιού, είναι απίστευτο.
Οι επιστήμονες εργάζονται τώρα για το πώς να χαρτογραφήσουν όλες τις συνδέσεις στον ανθρώπινο εγκέφαλο – κάτι που ονομάζεται το connectome. Ακόμη και αν δεν φορτώσουμε το μυαλό μας σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές, μόλις μπορέσουμε να μιμηθούμε έναν ανθρώπινο εγκέφαλο θα βοηθούσε επαναστατικά στην τεχνητή νοημοσύνη και τους υπολογιστές.
Και αν μπορούσε μια ημέρα να φτάσουμε στο σημείο όπου θα μπορέσουμε με κάποιο τρόπο να βοηθήσουμε τους εγκεφάλους μας για να ξεφύγουν από τους ευάλωτους σάκους σάρκας που τους στεγάζουν σήμερα, οι ευκαιρίες θα είναι, κυριολεκτικά, εξωπραγματικές.
Αλλά δεν είναι μόνο η επιστημονική φαντασία. Σίγουρα, οι επιστήμονες είναι πολύ μακριά από την επίτευξη τέτοιου κατορθώματος για τους ανθρώπους (ακόμη και αν μπορέσουν, θα υπήρχαν πάρα πολλά εμπόδια ηθικής), αλλά τώρα μια διεθνής ομάδα ερευνητών έχει καταφέρει να κάνει ακριβώς αυτό με το σκουλήκι Caenorhabditis elegans.
Το C. elegans είναι μικροί νηματώδεις που έχουν μελετηθεί εκτενώς από τους επιστήμονες – ξέρουμε όλα τα γονίδιά τους και το νευρικό τους σύστημα έχει αναλυθεί πολλές φορές.
Ένα συλλογικό έργο ονομάζεται το OpenWorm project χαρτογράφησε όλες τις συνδέσεις μεταξύ των 302 νευρώνων του σκουληκιού και κατάφερε να τους μιμηθεί στο λογισμικό, όπως αναφέρει η Marissa Fessenden για το Smithsonian.
Ο απώτερος στόχος του έργου είναι να αναπαράγουν πλήρως το C. elegans ως έναν εικονικό οργανισμό, αλλά για τώρα, το μόνο που έχουν καταφέρει είναι να μιμηθούν τον εγκέφαλο του, και να τον ανεβάσουν σε ένα απλό ρομπότ Lego.
Αυτό το ρομπότ Lego έχει όλα τα ισοδύναμα περιορισμένα μέρη του σώματος που έχει το C. elegans – έναν αισθητήρα σόναρ που δρα ως τη μύτη του και τους κινητήρες που αντικαθιστούν τους κινητικούς νευρώνες του σε κάθε πλευρά του σώματός του.
Περιέργως, χωρίς να έχουν χορηγηθεί οδηγίες στο ρομπότ, εγκέφαλος C. elegans που ανέβηκε, έλεγξε και μετακίνησε το ρομπότ Lego.
Η Lucy Black γράφει:
«Προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι το ρομπότ συμπεριφέρθηκε με τρόπους που είναι παρόμοιοι με αυτούς που παρατηρούνται στο C. elegans. Η διέγερση της μύτης σταμάτησε την κίνηση προς τα εμπρός. Αγγίζοντας τους αισθητήρες πρόσθιας και οπίσθιας αφής το ρομπότ έκανε την κίνηση προς τα εμπρός και πίσω αντίστοιχα. Η διέγερση του αισθητήρα φαγητού έκανε το ρομπότ να προχωρήσει».
Αυτό το βίντεο του σκουληκιού-ρομπότ-Lego δημοσιεύθηκε από τον Timothy Busbice, ιδρυτή του OpenWorm, δείχνοντας το να κινείται, να σταματά και στη συνέχεια να ταξιδεύει προς τα πίσω.
Φυσικά, η προσομοίωση του εγκεφάλου εξακολουθεί να μην είναι ακριβής – οι ερευνητές έπρεπε να απλοποιήσουν τη διαδικασία που ενεργοποιεί ένα τεχνητό νευρώνα στη φωτιά. Αλλά το γεγονός ότι το ρομπότ μπορεί να κινηθεί, να σταματήσει προτού να χτυπήσει σε κάτι και να επιστρέψει χρησιμοποιώντας τίποτα περισσότερο από ένα δίκτυο συνδέσεων που μιμούνται τον εγκέφαλο ενός σκουληκιού, είναι απίστευτο.
Οι επιστήμονες εργάζονται τώρα για το πώς να χαρτογραφήσουν όλες τις συνδέσεις στον ανθρώπινο εγκέφαλο – κάτι που ονομάζεται το connectome. Ακόμη και αν δεν φορτώσουμε το μυαλό μας σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές, μόλις μπορέσουμε να μιμηθούμε έναν ανθρώπινο εγκέφαλο θα βοηθούσε επαναστατικά στην τεχνητή νοημοσύνη και τους υπολογιστές.
Και αν μπορούσε μια ημέρα να φτάσουμε στο σημείο όπου θα μπορέσουμε με κάποιο τρόπο να βοηθήσουμε τους εγκεφάλους μας για να ξεφύγουν από τους ευάλωτους σάκους σάρκας που τους στεγάζουν σήμερα, οι ευκαιρίες θα είναι, κυριολεκτικά, εξωπραγματικές.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου