Όταν ξεκινά κάποιος με την Αυτογνωσία χρειάζεται να γνωρίζει, (ή να αντιληφθεί νωρίς, για δικό του καλό εξοικονόμησης χρόνου, και αποφυγής άσκοπης ταλαιπωρίας του), πως το τι γίνεται στην εξωτερική του ζωή, είναι ανεξάρτητο από την Εσωτερική - Εξελικτική Πνευματική του πρόοδο. Αν μιλάμε βέβαια για Πνευματική πρόοδο, και όχι για την επονομαζόμενη εξέλιξη (πρόοδο) του εγώ, δηλαδή μονάχα της προσωπικότητας…..Ανεξάρτητο (από την Πνευματική του πρόοδο) διότι, το εξωτερικό σκηνικό της ζωής, δεν αφορά έναν «δείκτη» του πόσο καλά, ή ψηλά βρίσκεται εσωτερικά, όσο κι αν αυτό αρχικά (για κάποιο μικρό, ή μεγάλο διάστημα) φτάνει να το νομίζει, αλλά ένα πολύ καλό «εργαλείο», που αν «χρησιμοποιήσει» σωστά, αρχίζει και ελευθερώνεται ουσιαστικά, προσεγγίζοντας την Πραγματική του πλέον Φύση...
Χρειάζεται λοιπόν, να «μην τον απασχολεί» καν «το έξω». Κι αυτό, γιατί πρώτα θα πρέπει να αναγνωρίσει τις εσωτερικές συσσωρεύσεις που έχουν μαζευτεί μέσα του από τα χρόνια και τις καταστάσεις, (ως το υποσυνείδητο του, που αντανακλάται απλώς στην εξωτερική του ζωή), φέρνοντας αυτές τις συσσωρεύσεις στο Φως της κατανόησης, και μετά να μπορέσει να απολαύσει «τα δώρα» της Εσωτερικής Ευδαιμονίας…..
Διότι μονάχα, συνειδητοποιώντας αυτές τις συσσωρεύσεις, και ξεκαθαρίζοντας τες, (λύνοντας τες μέσα του, μια και όλες τους αντικατοπτρίζουν κομμάτια του, άρα τον ίδιο), φτάνει να «νιώσει» πως το εξωτερικό σκηνικό τελικά, πραγματικά δεν τον αφορά…. (αν θέλει να πάει βαθύτερα, και ουσιαστικότερα για να φτάσει στον Αληθινό του Σκοπό στη ζωή).
Έτσι λοιπόν, (κι αυτό χρειάζεται να το βιώσει πολύ καλά), ότι δυσκολία έρχεται «από έξω», είναι κάτι που πρέπει να «ΔΕΙ», άρα «να λύσει μέσα του», και όχι να επιδιώξει «να το αλλάξει». Και πρέπει να γίνει, γιατί μόνο κατά αυτόν τον τρόπο θα μπορέσει να φτάσει σε αυτή την Πνευματική πρόοδο, που αφορά το «να μην τον επηρεάζει» το εξωτερικό σε τίποτα που έχει να κάνει με το πως νιώθει, τι πιστεύει για τον εαυτό του, και πως φτάνει να συμπεριφέρεται στο περιβάλλον του.
Δύσκολο, αλλά αυτός είναι ο Δρόμος…
Διότι η Εσωτερική του Γαλήνη, είναι ανεξάρτητη από τις εξωτερικές επιδιώξεις. Αν επηρεάζεται από αυτές, έστω και στο ελάχιστο, σημαίνει πως χρειάζεται να δουλέψει ακόμα πολύ... Να ψάξει. Να ψάξει και να βρει. Ποιες είναι οι «καταχωρήσεις» που τον δυστυχούν; Ποιες οι καταχωρήσεις (πεποιθήσεις, διαστρεβλώσεις, παρανοήσεις), τον κάνουν να νιώθει ανεπαρκή, αδικημένο, μόνο, ανήμπορο; Γιατί όλα αυτά, δεν έχουν να κάνουν με αυτό που Πραγματικά Είναι…
Αν λοιπόν τον αφορούν αυτές οι εξωτερικές επιδιώξεις, και «εξαρτάται» από αυτές, η προσοχή του σημαίνει πως είναι ταυτισμένη με την ύλη, το σώμα του, και την προσωπικότητα του, που έχει να κάνει μονάχα με το προσωρινό του πέρασμα από αυτόν τον κόσμο, και όχι με την Πραγματική σωτηρία του.
Ο Δρόμος, δείχνει μόνος του λοιπόν.
Τι μας απασχολεί στη ζωή, και με ποια ζητήματα καταπιάνεται ο νους, και η καρδιά μας; Με τα έξω, ή, με την πηγή εξάρτησης και επίλυσης του γιατί το έξω, μας «τραβά», και χάνουμε το Δρόμο μας;
«Πως» λοιπόν ο καθένας «χρησιμοποιεί» τη ζωή, αυτό είναι που δείχνει την πορεία του, και όχι το «τι» ζωή «φαίνεται» πως έχει…
Γι’ αυτό και το έξω, δεν είναι δείκτης της ανόδου του μέσα, και γι’ αυτό και την πρώτιστη σημασία έχει τελικά το πως «Είμαστε», ως προς οτιδήποτε κι αν συμβαίνει έξω, σε κάθε μας στιγμή στη ζωή μας. Η στάση μας. Μέσα και έξω….
Τότε είναι όλα Ένα, (καταλαβαίνουμε πως όντως είναι, και πως εμείς τα διαχωρίζαμε αυθαίρετα και υποκειμενικά), και τότε ζούμε ολικά (ολιστικά)…
Γιατί στην ουσία, έτσι ζούμε Πραγματικά, (ως Αυτό που Είμαστε Αληθινά), και έτσι αντιλαμβανόμαστε (στην πράξη πια), βιώνοντας, πως το μέσα και το έξω, είναι Ένα, με το έξω, να είναι απλά η ορατή, κατακερματισμένη, και πολύ πολύ μικρή περιορισμένη εξωτερίκευση του μέσα, σε τόπο, και χρόνο…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου