Μίλα, το έχεις ανάγκη

Σ’ αφήνω να μιλήσεις εφόσον το έχεις ανάγκη, ξέροντας ότι δεν ακούς. Για ν’ ακούσεις πραγματικά, χρειάζεται ο νους ν’ αδειάσει από την ανάγκη σου να υποστηρίζεις αυτά που ξέρεις. Τότε μόνο μπορείς να μάθεις.

Όμως είναι όλα αναγκαία. Αν δεν σε ακούσω πρώτα εγώ, δεν θα ξέρω πώς να σου μιλήσω για να με καταλάβεις. Αν δεν σταματήσω εγώ πρώτα τον δικό μου νου, δεν μπορώ να μπω στον δικό σου. Δεν θα μπορώ να σου δείξω, πρακτικά, τι σημαίνει «ακούω με προσοχή» και πόσο διαφορετική διαδικασία επικοινωνίας είναι αυτή.

Και δεν είναι ανάγκη να καταλάβεις εμένα. Είναι ανάγκη να καταλάβεις αυτά που εσύ λες. Νομίζεις ότι το κάνεις ήδη, ότι είναι αυτόματη κατάκτηση που δεν χρειάζεται την προσοχή σου.

Όσο προσπαθείς απεγνωσμένα να ξεπεράσεις τους περιορισμούς σου, τόσο περισσότερο τους έχεις ανάγκη για να μάθεις. Όσο περισσότερο προσπαθείς να δεις πέρα από τη δυαδικότητα, τόσο περισσότερο πρέπει να εισχωρήσεις σε αυτήν. Σου τα έχουν διδάξει ανάποδα!

Νομίζεις ότι επικοινωνείς με τους άλλους, όταν στην πραγματικότητα η ανάγκη σου να εκφραστείς είναι ακατανίκητη ανάγκη να ακούσεις τον εαυτό σου να εκφράζεται. Ακόμα κι αν παραμένεις σιωπηλός γιατί τότε η ανάγκη μεγεθύνεται και γίνεται τέρας που νομίζεις ότι δεν μπορείς να υπερπηδήσεις.

Δεν έμαθες ποτέ να είσαι μαθητής, κι ας ξόδεψες δεκαετίες και πολλή φαιά ουσία νομίζοντας ότι έχεις μάθει αρκετά. Πρώτα πρέπει να αδειάσεις από υπαρκτές γνώσεις που δεν είναι δικές σου αλλά έγιναν μόλις τις υιοθέτησες. Δεν το κάνεις αυτόματα φυσικά αυτό ούτε με λογικές διεργασίες. Το κάνεις συνήθως με πόνο γιατί φοβάσαι απερίγραπτα το κενό της άγνοιας.

Θα ήταν όλα μαγικά πιο εύκολα αν παρέμενες παιδί, αν το άγνωστο δεν σε τρόμαζε τόσο. Αλλά ούτε τα παιδιά δεν τα ξέρεις, ίσως δεν έχεις υπάρξει παιδί…

Σ’ ενδιαφέρει η κίνηση του ήλιου και των πλανητών, η ζωή μετά το θάνατο, το μέλλον, η απόδειξη της ύπαρξης του θεού (ή όχι). Και όσες πληροφορίες κι αν αποκτήσεις, δεν θα σου προσφέρουν ποτέ όλα όσα χρειάζεται να ξέρεις.

Χαμήλωσε το βλέμμα και δες τον εαυτό σου γυμνό, τελείως γυμνό. Δες τους ανθρώπους δίπλα σου, τη ζωή που ζεις, φτιάχνοντάς την ασυνείδητα στιγμή τη στιγμή. Η γη θα εξακολουθήσει να γυρίζει ενόσω εσύ το κάνεις με αφοσίωση, πειθαρχεία και την αγνή πρόθεση να μάθεις. Κι αν ο ήλιος πάψει να υπάρχει εν τω μεταξύ, τότε θα πάψεις κι εσύ.

Θυμήσου όμως στις επικοινωνίες σου, ότι δεν ακούς, δεν έχεις εκπαιδευτεί για να ακούς. Δεν ακούς με τα’ αυτιά σου αλλά με όλες σου τις αισθήσεις. Δεν ακούς με τον επιφανειακό σκεπτόμενο νου αλλά χωρίς αυτόν. Οι ερωτήσεις σου περιέχουν και τις απαντήσεις που δεν έμαθες να αντιλαμβάνεσαι ενώ οι ερωτήσεις που θα προσφέρουν μια άλλη θέαση δεν αναδύονται ποτέ.

Χρειάζεται να μάθεις να περιμένεις, αλλά είναι μια έννοια που επίσης δεν καταλαβαίνεις. Το «σταμάτημα» σε τρομάζει νομίζοντας ότι θα πέσεις. Αλλά το σταμάτημα του νου δεν υπονοεί σταμάτημα της ύπαρξης. Οι λέξεις παραμένουν μακρινές και άγνωστες όταν μέσα σου απουσιάζει η εμπειρία τους.

Πώς να ξεχωρίσεις την ήρα από το στάρι; Πώς να βρεις αυτό που πραγματικά ψάχνεις ανάμεσα στο πλήθος παραπλανητικών πληροφοριών; Είναι και αυτό μια τέχνη που μαραίνεται…