Η ζωή βρίσκεται σε μια συνεχή κατάσταση αλλαγής. Τίποτα δεν παραμένει όπως είναι. Όντα γεννιούνται, αναπτύσσονται, ωριμάζουν, φθείρονται και πεθαίνουν.Όλο το σύμπαν περνάει από αυτές τις φάσεις της γέννησης, της ανάπτυξης, της φθοράς και του θανάτου. Πίσω από όλες αυτές τις φαινομενικές αλλαγές υπάρχει το συνδετικό στοιχείο της συνέχειας. Παρόλο που τα δέντρα του δάσους γεννιούνται και πεθαίνουν, το δάσος παραμένει. Παρόλο που τα βουνά και οι θάλασσες αλλάζουν θέση και σχήμα, η γη παραμένει. Παρόλο που τα άστρα γεννιούνται και μετά εκρήγνυνται ή απορροφώνται μέσα σε μαύρες τρύπες, το διάστημα παραμένει.
Και μέσα στον άνθρωπο επίσης υπάρχει το αίσθημα της συνέχειας σε όλη τη διάρκεια των αλλαγών του. Δεν είσαστε το ίδιο άτομο που ήσασταν πριν είκοσι χρόνια, ή δέκα χρόνια, ή πέντε ή δύο ή κι ένα χρόνο πριν. Είχατε διαφορετικό σώμα και διαφορετικά αισθήματα και σκέψεις, διαφορετικά ενδιαφέροντα και κίνητρα. Και η προσωπικότητα αλλάζει ανάλογα με το αν είσαστε με τη σύζυγό σας, τα παιδιά σας, τους γονείς σας, ένα φίλο, τον αγαπημένο σας, έναν εχθρό, έναν άγνωστο. Είστε διαφορετικός άνθρωπος όταν είσαστε σε μια ταβέρνα ή στο σινεμά απ’ ότι στη δουλειά, σε μια διάλεξη ή στην εκκλησία απ’ ότι στη θάλασσα, ή ακόμα απ’ ότι είσαστε με μια παρέα από φίλους. Η προσωπικότητα και το σώμα μας αλλάζουν ακατάπαυστα, και όμως υπάρχει ένα στοιχείο συνέχειας που συνενώνει όλους αυτούς τους ρόλους και τις συμπεριφορές. Αυτή τη συνέχεια την ονομάζουμε «ΕΑΥΤΟ».
Η πραγματική ταυτότητα ενός ατόμου είναι αυτός ο «ΕΑΥΤΟΣ» που είναι ο παρατηρητής όλων αυτών των αλλαγών στο σώμα και στην προσωπικότητα. Τα διάφορα παλιά σώματα και προσωπικότητες πεθαίνουν και γεννιούνται καινούρια, αλλά ο «ΕΑΥΤΟΣ» παραμένει ανέπαφος. Αυτό είναι μια επιστημονική αλήθεια για ότι αφορά το σώμα. Όλα τα κύτταρα του σώματος, με εξαίρεση μόνο τα κύτταρα των νεύρων, ανανεώνονται κάθε επτά χρόνια. Δηλαδή, παλιά κύτταρα πεθαίνουν και καινούρια γεννιούνται. Τα στοιχεία που αποτελούν το καινούριο μας σώμα δεν είναι μεγαλύτερα από δέκα χρόνων. Το ίδιο συμβαίνει και με την προσωπικότητά μας.
Ο άνθρωπος έχει την ικανότητα να επιταχύνει ή να επιβραδύνει την εξελικτική του άνοδο. Οι περισσότεροι, ήδη έχουν την τάση να πέφτουν ασυνείδητα σ’ ένα τέλμα και ν’ αναπτύσσονται μέσα από τις συμφορές της ζωής. Η πλειονότητα της ανθρωπότητας μαθαίνει από τις ευχάριστες και δυσάρεστες εμπειρίες, από τη μέθοδο του δοκιμάζω και μαθαίνω, της ανταμοιβής και της τιμωρίας.
Στο υλικό επίπεδο, ο άνθρωπος προσπαθεί να αποκτήσει χρήματα, ιδιοκτησίες, αντικείμενα και πιο πολλές ανέσεις και πολυτέλειες. Στο αισθησιακό επίπεδο προσπαθεί να δημιουργήσει μια ποικιλία αισθησιακών ερεθισμών με όλο και πιο έντονο αντίκτυπο στις αισθήσεις. Με τον καιρό οι αισθήσεις γίνονται τόσο κορεσμένες και αμβλύνονται σε τέτοιο βαθμό, που τίποτα δεν μπορεί να τις διεγείρει πια, εκτός ίσως από τη βία.
Στο επίπεδο της προσωπικής δύναμης, ο άνθρωπος προσπαθεί να ελέγχει όλο και πιο πολύ τους άλλους μέσα απ’ τα χρήματα και την πολιτική.
Άλλοι πάλι στρέφουν το εξεταστικό βλέμμα τους στο μυστήριο του ίδιου του ανθρώπου. Η ιατρική και η ψυχολογία προσπαθούν να καταλάβουν τις σωματικές και διανοητικές λειτουργίες του ανθρώπου. Η φιλοσοφία και η θρησκεία απευθύνονται σε μεταφυσικές ερωτήσεις όπως τι είναι άνθρωπος, τι είναι πνεύμα, φύση, Θεός, ζωή και θάνατος. Ποιος ο σκοπός της ζωής. Από πού ερχόμαστε και πού θα πάμε όταν αφήσουμε τα υλικά σώματά μας.
Έτσι λοιπόν, σε κάθε επίπεδο της ανθρώπινης ζωής, οι άνθρωποι προσπαθούν να καλυτερέψουν τον εαυτό τους, ν’ αναπτυχθούν, να δημιουργήσουν, να ευρύνουν την αντίληψή τους, να καλυτερέψουν την κατάστασή τους πάνω στη γη, ν’ ανακαλύψουν τους φυσικούς νόμους του σύμπαντος και, το πιο δύσκολο απ’ όλα, να διαπεράσουν το μυστήριο της αληθινής ταυτότητάς τους και το σκοπό της ζωής τους. Όλα αυτά υπάρχουν μέσα στην ΑΥΤΟ-ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ. Αισθανόμαστε την αυτομεταμόρφωση σε όλα τα επίπεδα του είναι μας, το υλικό, το συναισθηματικό, το διανοητικό και το πνευματικό. Οι ενδείξεις μια πετυχημένης διαδικασίας αυτό-μεταμόρφωσης είναι:
- Έχουμε μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στον εαυτό μας.
- Δεχόμαστε τον εαυτό μας πιο πολύ τώρα.
- Αγαπάμε και δεχόμαστε τους άλλους πιο πολύ.
- Έχουμε μεγαλύτερη δημιουργική αντίληψη.
- Μεγαλύτερη ηρεμία του νου.
- Λιγότερους φόβους και ανησυχίες.
- Μεγαλύτερη κατανόηση για τους ανθρώπους, τη φύση και τον εαυτό μας.
- Πιο αρμονικές σχέσεις με τους άλλους.
- Λιγότερο φανατισμό με κοινωνικούς συνδυασμούς όπως π.χ. θρησκευτικούς, πολιτικούς, φυλετικούς και εθνικούς.
- Περισσότερη ταύτιση και αίσθημα ενότητας με όλα τα όντα.
- Μια αντικειμενικότητα και αίσθηση χιούμορ για τη ζωή και για τον εαυτό μας.
- Ένα αίσθημα αγάπης, πλησιάσματος και ευγνωμοσύνης.
Ο άνθρωπος διαθέτει τη μοναδική ικανότητα να επέμβει σ’ αυτή τη διαδικασία αρνητικά ή θετικά.
