Το κείμενο που ακολουθεί αν διαβαστεί από την ανάποδη περιέχει συμβουλές που βοηθούν για μια επιτυχημένη και αρμονική σχέση. Αλλιώς ρίχνουμε λάδι στη φωτιά και αυτή νομοτελειακά φουντώνει. Τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο, ένας αυτο-ανατροφοδοτούμενος φαύλος κύκλος που οδηγεί με ακρίβεια στη διάλυση της σχέσης.Ακολουθούν οι κανόνες προς αποφυγή:
1) Δεν ακούμε τον άλλον. Περιμένουμε απλά –αν το κάνουμε κι αυτό- να τελειώσει τη φράση του για να πούμε εμείς τη δική μας.
2) Δεν αναγνωρίζουμε στον άλλον το δίκιο του. Ούτε καν μέσα από το υποκειμενικό του πρίσμα. Δίκιο έχουμε μόνο εμείς.
3) Δεν υποχωρούμε με τίποτα και για κανέναν λόγο. Πρέπει να γίνει το δικό μας πάση θυσία.
4) Οι γονείς μας ειδικά –αλλά και ότι έχει σχέση με το παρελθόν μας- είναι καλύτεροι από τους δικούς του: γονείς, αδέρφια, φίλοι, πτυχία, εμπειρίες και αναμνήσεις, όλοι και όλα είναι καλύτερα από τα αντίστοιχα δικά του –και έχουν και πάντα δίκιο.
5) Του χρεώνουμε όλα τα λάθη, τις ζημιές, τα στραβά και τις κακοτοπιές της σχέσης. Μια λάθος επιλογή, ένα αναπάντεχο γεγονός, ακόμα και μια μπόρα το καλοκαίρι… Αυτός/αυτή φταίει! Γενικότερα ο άλλος φταίει για όλα.
6) Του χρεώνουμε την ίδια μας την επιλογή να είμαστε μαζί του/της. Χαραμίζουμε το χρόνο μας, τα νιάτα μας, το μέλλον μας…
Έτσι οι μέρες κυλούν, τα νεύρα φουντώνουν, η απόσταση μεγαλώνει. Μένουμε μαζί από ανάγκη, μην έχοντας άλλη επιλογή ή… για τα παιδιά. Ανυποχώρητοι, ζωσμένοι με ζήλο την βίβλο των επιχειρημάτων μας. Αδιαπραγμάτευτα αδιαπραγμάτευτοι. Χαμένοι, καημένοι, δυστυχισμένοι…
