Το ζέσταμα για τη ζωή… στο δρόμο της αυτοπραγμάτωσης

Fill yourself up with your experience. No denial. - M.Clayton

Warming up: το «ζέσταμα» σε μια κατάσταση για δημιουργία και επίτευξη στόχων.
Οι πράξεις δημιουργίας , είναι αποτέλεσμα ενός ζεστάματος σε μια κατάσταση. «Ζεσταίνομαι» σε κάτι, και ανάλογα με την ποιότητα του «ζεστάματος» και το πόσο ζεσταίνομαι σε αυτό, τόσο επιτυγχάνεται αυτό προς το οποίο θέλω να πάω.

Στο ψυχόδραμα λέμε, ότι όταν το «ζέσταμά μας» σε μια κατάσταση φτάσει στο μέγιστο βαθμό, τότε δημιουργείται ο ρόλος (η ικανότητα, ο τρόπος, η συμπεριφορά) ο οποίος θα μας βοηθήσει να πετύχουμε αυτό που θέλουμε.

Όσο περισσότερο ζεσταθούμε σε αυτό που βιώνουμε σε σχέση με το «θέμα» μας, και όσο περισσότερο ζεσταθούμε σε αυτό που θέλουμε να πετύχουμε σε σχέση με το θέμα μας, τόσο καλύτερα θα επιτύχουμε αυτό στο οποίο στοχεύσαμε. Να «ζεσταθώ», σημαίνει να μένω συσχετισμένος με το θέμα και σε επαφή με τον εαυτό μου σε σχέση με το θέμα. Να μένω να βιώνω, αυτό που βιώνω.

Σημασία έχει περισσότερο, να θέσεις το σωστό ερώτημα.
Ένα βασικό ερώτημα, που ενώ φαίνεται απλό, στην πραγματικότητα είναι πιο βαθύ, είναι να ρωτήσεις τον εαυτό σου «Τι θέλω;» .Τι είναι αυτό που πραγματικά θέλω; Τι είναι αυτό που θέλω σε σχέση με αυτό το θέμα; Τι είναι αυτό που θέλω σε σχέση με εκείνο το θέμα; Και σε πιο γενικό φάσμα, τι είναι αυτό που πραγματικά θέλω για μένα, για τη ζωή μου;

Πολλοί άνθρωποι νομίζουν ότι αυτό είναι μια απάντηση που μπορούν να τη δώσουν εύκολα, αλλά αν κάτσεις να το σκεφτείς λιγάκι, ίσως σταματάει να γίνεται επιφανειακό (π.χ. θέλω λεφτά, δουλειά, ταξίδια, σχέση). Και μπορείς τότε πραγματικά να αναρωτηθείς: «τι είναι αυτό που στην πραγματικότητα θέλω;»

Συχνά, ενώ νομίζουμε ότι ξέρουμε τι θέλουμε, στην πραγματικότητα δεν το ξέρουμε ουσιαστικά, δεν έχουμε συνδεθεί με τη βαθύτερη ανάγκη που έχει ο ουσιαστικός εαυτός μέσα μας. Γι αυτό ίσως ακόμα και όταν επιτυγχάνουμε αυτό που νομίζουμε ότι θέλαμε, πάλι εξακολουθούμε να μην είμαστε ικανοποιημένοι.

Αναρωτήσου τώρα, «τι θέλω;» χωρίς φόβο και αυτό-επίκριση, χωρίς δισταγμό. Με γενναιοδωρία προς τον εαυτό σου. Επέτρεψε στον εαυτό σου να φανταστεί ακόμα και το πιο απίθανο όνειρο. Με την τόλμη ενός πρωτάρη. Με τη φαντασία ενός παιδιού.

Παγιδευμένοι στις επιλογές του παρελθόντος: «για μένα πια είναι αργά»Μια ακόμα νοοτροπία περασμένη στο DNA μας, αυτές οι παγιωμένες ιδέες για το τι πρέπει κανείς να κάνει και το ποιος πρέπει να είναι σε κάθε ηλικία. Από μία ηλικία και μετά, «είναι αργά». Μέχρι μία ηλικία ακολουθούσες το πρόγραμμα που σε έβαζαν, μετά από μια ηλικία και μετά είναι αργά, πότε τότε θα ζήσεις εσύ όπως θες να ζεις; Πότε θα είναι ο χρόνος να είσαι εσύ;

«Αυτό είναι, αλλά πώς γίνεται δεν ξέρω»
Ζεστάσου στο γιατί θες κάτι να γίνει και όχι στο πώς θα γίνει. Βρες την επαφή, την αυθεντική επαφή αυτού που θες να πετύχεις. Είναι ειλικρινές; Μάθε να κρατάς το ζέσταμά σου αυτό. Βασίζεται σε ειλικρινή και υγιή πρόθεση; Μείνε σε αυτό. Ζεστάσου σε αυτό. Μέρα με τη μέρα. Κάθε στιγμή. Ολοκληρωτικά. Συνεχόμενα. Και το πώς θα βρεθεί. Δεν πρόκειται για μαγεία ή κάποιο νόμο του σύμπαντος. Είναι απλώς η διαδικασία, η πορεία της υλοποίησης.

Ικανότητα για οργάνωση: Στήσιμο & ανάπτυξη ενός ρεαλιστικού πλάνου εργασίας. Συνεργασία. Ευελιξία.Αν ο ένας βασικός άξονας ρόλων-ικανοτήτων προς την αυτοπραγμάτωση αφορούν το να μένουμε ζεστοί στο όραμα μας (ως «εραστές της ζωής»), ο δεύτερος βασικός άξονας ρόλων, είναι ρόλοι που έχουν να κάνουν με τηνικανότητά μας για οργάνωση («δημιουργικός οργανωτής»).

Χρειαζόμαστε το όραμα για κίνητρο σαν ένα είδους εσωτερικής πυξίδας και την ικανότητα για οργάνωση για να φέρνουμε το όνειρο από τα σύννεφα στο εδώ και τώρα, στις ρεαλιστικές συνθήκες της ζωής. Με τα δεδομένα που ισχύουν αυτή τη στιγμή, ποιο είναι το ρεαλιστικό πλάνο που μπορώ να στήσω προς την επίτευξη του ονείρου μου; Ποια είναι τα βήματα που έχω να κάνω; Πώς μπορώ να το στοχεύσω και να το μεθοδεύσω με κάποιες κινήσεις-δράσεις; Εδώ η δημιουργικότητά σου μπορεί να σε ξαφνιάσει, μόνο όμως αν την αφήσεις ελεύθερη και παραμείνεις εστιασμένος και αισιόδοξος. Επίσης χρειάζεται δουλειά, δουλειά, δουλειά. Να δαπανήσεις χρόνο, ενέργεια, κόπο.

Κατά τη διάρκεια της προσπάθειας, μια ακόμα εξαιρετικά χρήσιμη ικανότητα είναι η ικανότητα για ευελιξία, δηλαδή να μην μένεις «κολλημένος» σε μια αρχική ιδέα, έναν συγκεκριμένο τρόπο, αλλά να μπορείς να ελίσσεσαι όπως τα πράγματα προκύπτουν και όπως σε «οδηγούν». Να είσαι ανοιχτός να αλλάξεις ή να τροποποιήσεις την αρχική ιδέα. Με την ικανότητα για ευελιξία, ακόμα και τα εμπόδια μπορείς να μην τα χρεώνεσαι ως «λάθη» αλλά να τα μετατρέπεις σε χρήσιμες μαθησιακές εμπειρίες, απαραίτητες για την εξέλιξη προς αυτό που θες! Όπως έλεγε και ο H. Ford «Η αποτυχία είναι απλώς η ευκαιρία να ξεκινήσεις ξανά, πιο έξυπνα».

Υψηλή προσδοκία, «να είμαι τέλειος, να το κάνω καλά» Η παραπάνω νοοτροπία, δείχνει ότι αποσκοπείς σε ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα, ή «λύση» που όταν επέλθει, τότε μόνο θα είσαι ικανοποιημένος. Είσαι αγχωμένος για το αποτέλεσμα και έχεις χάσει τη χαρά. Υπάρχει όμως και ένας άλλος τρόπος. Να δουλεύεις για τη χαρά της δουλειάς απολαμβάνοντας. Χωρίς να καθορίζεσαι από το τελικό επιθυμητό αποτέλεσμα. Νιώθεις την αξία της κάθε στιγμής, και επιτυχία δεν είναι το τελικό προϊόν, αλλά το κάθε βήμα που κάνεις. Μπορείς, ω ναι, σε αυτή τη ζωή να χαίρεσαι γι αυτό που κάνεις. Ήδη. Τώρα. Και όχι γι αυτό που θα φτάσεις.

Ικανότητα να μπαίνω σε κάτι καινούριο. Αίσθηση κίνησης στη ζωήΜπορεί να είσαι και ογδόντα χρονών, και αν την έχεις εξασκήσει, την ικανότητα να μπαίνεις σε κάτι καινούριο, η ζωή σου να έχει νόημα και χαρά.

Όταν βλέπεις τη ζωή ως συνεχή μαθησιακή διαδικασία, παραμένεις νέος.
«Πρέπει να έχετε κι εσείς τα κότσια που απαιτούνται για να εμπλέξετε και τη δική σας ψυχή σ΄αυτό το παιχνίδι. Γαντζώστε μεγαλόπρεπα τις ίνες του μυαλού σας στ΄αγκίστρια ενός μακρινού άστρου και αφήστε τες να τεντωθούν μαζί με το Είναι σας, με την ασύλληπτη ταχύτητά της Πρωταρχικής Έκρηξης. Μέχρι το τέλος Αδέλφια..» - J.Morrison

«Η ζωή δεν είναι γριά
Η ζωή δεν είναι ενήλικη ή νέα
Η ζωή είναι μια έφηβος
Λυγερή κινούμενη αεράτη
Μπαίνει σ όλα δοκιμάζει
Ασυμβίβαστη και αμφισβητούσα
Με δάκρυα στα μάτια όταν πονά
Και γέλια δυνατά όταν χαίρεται
Παιχνιδιάρα και ναζιάρα
Χωρίς να ξέρει την αιτία
Χωρίς να προσδοκά
Φρέσκια
Μια δροσοσταλίδα κάθε μέρα
Αθώα μεγάλη αγκαλιά
Χοροπηδά πεταλουδίζοντας
Χαμογελά
Αγριεύει σαν τη σκληρή θάλασσα
Και άλλοτε ησυχάζει μέσα σε αβύσσους
Σαν κυκλάμινο ανθίζει μέσα από τους βράχους
Πεθαίνει για να γεννηθεί ξανά και ξανά ανά πάσα στιγμή
Ανασαίνει
Ανατρεπτική αδάμαστη ορμητική παθιασμένη
Σαλεύει σταματά να ξεκουραστεί και ξανά
Χωρίς να προσμένει
Κυλά»

Το μαύρο σκοτάδι- η πιο σκοτεινή ώρα είναι εκείνη πριν την ανατολήΚαι εκεί που έχει αρχίσει να πηγαίνει καλά, πέφτεις ξανά στο μαύρο σκοτάδι, ή επέρχεται η καταστροφή, παλινδρομείς και γυρίζεις ακόμα πιο πίσω από το σημείο μηδέν. Τότε, ακόμα και τότε, είναι οκ. Ο Max έλεγε, ότι το να είσαι μπερδεμένος ή «χαομένος», είναι η αρχή της μάθησης. Και τελικά, όταν το μαύρο σκοτάδι ξεπεραστεί, τότε, ως δια μαγείας θα δεις, ότι έχεις όχι μόνο προσπεράσει το μηδέν, αλλά πλέον βρίσκεσαι σε άλλα επίπεδα συνείδησης και το βίωμά σου έγινε η πιο πολύτιμη σοφία σου.

Θα έρθεις σε επαφή με το φως μέσα σου; Αυτό που τελικά μετράει, είναι η αγάπη και οι ανθρώπινες σχέσεις.
Ζεστάσου στο φως μέσα σου, ζεστάσου σε όλα αυτά που είναι ζωή!«Πήγα στο δάσος επειδή επιθυμούσα να ζήσω συνειδητά, να αντιμετωπίσω μονάχα τα ουσιώδη της ζωής και να δω αν θα μπορούσα να μάθω όσα είχε να μου διδάξει, έτσι ώστε, όταν θα ερχόταν η ώρα να πεθάνω, να μην ανακάλυπτα ότι δεν είχα ζήσει ποτέ. Δεν ήθελα να ζήσω οτιδήποτε δεν ήταν ζωή-το να ζει κανείς είναι τόσο πολύτιμο-ούτε ήθελα να παραιτηθώ, εκτός πια κι αν ήταν απολύτως απαραίτητο. Ήθελα να γευτώ μια ζωή γεμάτη και να ρουφήξω όλο της το μεδούλι, να ζήσω με τρόπο τόσο αυστηρό και σπαρτιάτικο ώστε να τρέψω σε άτακτη φυγή οτιδήποτε δεν ήταν ζωή, να ανοίξω έναν φαρδύ διάδρομο ανάμεσα στα στάχυα της με το δρεπάνι μου, να τη στριμώξω σε μια γωνιά, να τη ρίξω όσο πιο χαμηλά γίνεται και, αν τότε αποδεικνυόταν ευτελής, να καταγράψω όλη αυτή την αυθεντική της ευτέλεια και να τη δείξω στον κόσμο. Ή, αν ήταν θεσπέσια, να τη γνωρίσω από πρώτο χέρι, έτσι ώστε στο επόμενο ταξίδι μου να είμαι σε θέση να δώσω μια πιστή περιγραφή της».
H.D.Thoreau

Ο «ειρηνικός πολεμιστής»: όλα αυτά τελικά είσαι εσύ. Nα τα συμπεριλάβεις και να είσαι έτοιμος να τα αφήσεις ανά πάσα στιγμή!
Τόση είναι η ομορφιά που το ξέρω ότι φοβάσαι ότι το στήθος σου θα σκάσει..
Αγάπη του εαυτού Άσε το μαστίγιο στην άκρη.

Ψυχόδραμα-Το ζέσταμα στο ποιος θέλω να είμαι
«Σε αυτό το μέρος της σκηνής, φτιάξε κάτι παλιό από τον εαυτό σου, κάτι που θες να αφήσεις πίσω. Και σε εκείνο το μέρος της σκηνής, φτιάξε κάτι καινούριο, κάτι προς το οποίο θες να πας, κάτι που θες να αναπτύξεις».
H διαδικασία του Ψυχοδράματος, ήδη σε βάζει στην υλοποίηση αυτού που θες να φτάσεις. Καθώς στήνεις τη σκηνή, γίνεται μέσα σου η δουλειά, ώστε αυτό που επιθυμείς να αποκτήσει «σάρκα και οστά», να γίνει από αφηρημένη ιδέα συγκεκριμένη εικόνα, που μπορείς να τη δεις, να αλληλεπιδράσεις με αυτήν, να τη νιώσεις, να της μιλήσεις!! Μια πραγματική εικόνα που σου επιτρέπει να «ζεσταθείς» σε αυτό που επιθυμείς , στο έπακρο! Όταν αρχίζεις και το φτιάχνεις εικόνα στην ψυχοδραματική σκηνή, έχεις ήδη κάνει το πρώτο μεγάλο βήμα!

«Είσαι ένας καλός άνθρωπος»
Εκείνοι που μπορούν να δουν όλο το εύρος αυτού που είσαι, να συνδεθούν μαζί σου, σε όλο αυτό που μπορείς να είσαι.
Κάποιοι θέλουν να δουλέψουν μαζί σου, όχι με τα προβλήματά σου, όχι με τις αδυναμίες σου, όχι με εσένα ως ανεπαρκή, όχι με εσένα ως «λάθος»
Κάποιοι θέλουν να δουλέψουν μαζί σου ακριβώς στο σημείο εκείνο που πας να αναπτυχθείς, ακριβώς στο σημείο εκείνο που πας να γίνεις δημιουργικός.
Κάποιοι «ζεσταίνονται» μαζί σου στο ότι είσαι ένας καλός άνθρωπος!
Θυμήσου το και εσύ.

Το ζέσταμα στις ικανότητές μου «Τι έχεις πετύχει στο παρελθόν σε σχέση με αυτό το θέμα;»
Πριν δουλέψουμε με τα σκοτεινά μας σημεία, καλύτερα είναι να έχουμε προηγουμένως αποκτήσει επίγνωση των δυνατοτήτων και ικανοτήτων μας. Θα έχουμε αποκτήσει λοιπόν μια βασική αίσθηση αυτοπεποίθησης, που θα είναι το φως μας πριν μπούμε να εξερευνήσουμε τα πιο δύσκολα σημεία.
Ελευθερία στην ψυχοθεραπείαΕίσαι αυτός που είσαι και αυτό είναι ok. Δες το. Μάθε να το βλέπεις. Μην πιστέψεις σε κανέναν που θέλει να σε βλέπει ως διάγνωση από μια θέση δήθεν «θεραπευτή». Είσαι ένα θειο πλάσμα. Ιδιαίτερο. Καλωσόρισε ό,τι είσαι και αγάπα.

Moving Forward - Η ζωή έχει κίνηση προς τα εμπρός!
Η ζωή είναι κύκλοι, με αρχή και τέλος. Ένας κύκλος ολοκληρώνεται, ένας κύκλος ξεκινά. Η ζωή επίσης είναι ευθείες, τετράγωνα, πεντάγωνα, γραμμές που εμπλέκονται ολοκληρώνονται ή ενίοτε μένουν στη μέση έτσι μπλεγμένες και διασταυρωμένες. Η ζωή, πραγματικά είναι τόσα πράγματα που ξέρουμε, και τόσα που δεν ξέρουμε, είναι τόσα που ποτέ δεν θα μάθουμε, είναι τόσα πολλά! Το ίδιο και ο εαυτός μας! Ακόμα και αν δεν μπορούμε να κατανοήσουμε όλα αυτά που θα θέλαμε να κατανοήσουμε, ακόμα και αν δεν μπορούμε «να βάλουμε σε τάξη» όλα αυτά που θα θέλαμε να βάλουμε σε τάξη, ακόμα και αν έχουμε την αίσθηση ότι ξαναγυρνάμε σε ένα σημείο μηδέν, ακόμα και αν αποτυγχάνουμε, ακόμα και αν επιτυγχάνουμε, όπως και να έχει, πάντα: η δύναμη της ζωής συνεχίζει να προχωρά μπροστά!

«Κάνε το επόμενο βήμα», μας έλεγε ο Max συχνά στη φάση της ενσωμάτωσης μιας εκδραμάτισης κατά την οποία είχαμε προηγουμένως «ζεσταθεί» και αναβιώσει στο έπακρο. Και τότε, ξεπηδούσε από μέσα μας η νέα σκηνή, ο νέος ρόλος, η νέα πραγματικότητα. Ξεπηδούσε φυσικά· ήταν αυτή η ίδια η ορμή για ζωή, η δική μας ορμή για ζωή που ελευθερωνόταν. Αυτό που μας κρατά να συνεχίζουμε. Η δική μας προσωπική κινητήριος δύναμη. Που, άκριτα, συνεχίζει να φεύγει μπροστά. Όπως και να έχει. Πάντα. Προχωράμε μπροστά.