Συστήματα Διαφθοράς

Σε έναν κόσμο που καταρρέουν τα πάντα, η ηθική τείνει να ακολουθεί την ίδια καταστροφική πορεία, κατακερματίζοντας έτσι τον ήδη διαλυμένο κόσμο. Τα ζητήματα ηθικής και ανηθικότητας ανέκαθεν υπήρχαν, όμως τώρα εν μέσω κρίσης γιγαντώνονται. Η ηθική συγκρότηση καταρρέει ολοένα και περισσότερο, οδηγώντας έτσι τον καθένα από μας μεμονωμένα όσο και το σύνολο των κοινωνιών στο χείλος του γκρεμού.

Οι ανήθικοι αρκετοί και οι πράξεις διαφθοράς άπειρες. Πρόκειται για υποκινητές μη ορθών συμπεριφορών που πασχίζουν να περάσουν από τα “παράθυρα” των νόμων για να ανοίξουν εν τέλει “τις πόρτες” του προσωπικού τους παραδείσου. Απαραίτητη προϋπόθεση όμως να βρεθεί του κλειδί του παραδείσου είναι να θυσιαστεί στον βωμό του χρήματος ένας κόσμος ολόκληρος, ένας κόσμος που περιμένει την ελπίδα όμως πίσω του καραδοκεί η απελπισία.

Τα πάντα λαμβάνουν χώρα σε κοινωνίες στις οποίες έχει επέλθει ήδη η καταστροφή στην εσωτερική τους δομή. Από τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα έως και τα ανώτερα, η πλειονότητα των ανθρώπων δρα πλέον με γνώμονα την ανηθικότητα και την δολιότητα. Ένας κόσμος γεμάτος “δολοφόνους” του κοινού μέλλοντος και γεμάτος “ σωτήρες” του προσωπικού τους παρόντος· δολοφόνοι με οργανωμένη και κοινή μεν δράση αλλά με στόχο ατομικό.

Καταχρήσεις δημοσίου χρήματος, απόκρυψη πόθεν έσχες, παράνομες συναλλαγές, απαρτίζουν μόλις ένα δείγμα των πιο συχνών περιπτώσεων διαφθοράς. Πρακτικές που αποτελούν κοινά μυστικά μέχρι αυτά να βγουν στο φως και να προκαλέσουν δήθεν έκπληξη ως αν να μην αγνοούσαμε την μέχρι στιγμής ύπαρξη τους. Το να ξέρεις ωστόσο κάτι και να το αγνοείς, σε κάνει αναπόφευκτα συνένοχο στο ίδιο το έγκλημα, όποιας μορφής και αν είναι αυτό.

Τα οργανωμένα εγκλήματα και τα συστήματα διαφθοράς έχουν φυσικά καταφέρει να απλώσουν τις ρίζες τους πέρα από την ηθική κρίση και στην αντίστοιχη πολιτική και οικονομική κρίση. Με πρωτοστάτες τους θεοποιητές του χρήματος τα πάντα πλέον μοιάζουν να είναι υποκινούμενα. Μοιάζουν σαν ένας δημιουργημένος αέναος κύκλος που περιστρέφεται γύρω από τους ίδιους και δύσκολα μπορεί να σπάσει. Οι καταστάσεις τείνουν να διαμορφώνονται με βάση την προσωπική τους βούληση και να λαμβάνουν όποια τροπή οι ίδιοι επιθυμούν.

Τα πάντα πλέον φαίνονται να είναι ακαθόριστα αλλά παράλληλα καθορισμένα. Ζούμε άραγε σε έναν κόσμο μόνιμα στραμμένο προς τη διαφθορά ή στο βάθος του τούνελ θα βρεθεί τελικά έστω και λίγο φως;