Πιο…

Δεν είναι ανάγκη να το δηλώσουμε σε κανέναν… Ούτε και στα πιο κοντινά και αγαπημένα μας άτομα… Κρίνεται όμως απαραίτητο να το δηλώσουμε σε εμάς τους ίδιους και να ανακαλύψουμε την αλήθεια μας!!!

Ο λόγος για την εξαιρετικά μικρή λεξούλα “πιο”!!!

Ας σκεφτούμε απλά και ας είμαστε ειλικρινείς με εμάς… Ποιά είναι η ιδέα που έχουμε για τον εαυτόν μας; Ποιά είναι η εικόνα που έχουμε δημιουργήσει μέσα στο κεφάλι μας και έχει κατέβει και στην καρδιά μας και έχει κατέβει ακόμα πιο κάτω, στην δράση μας;

Δεν είναι αλήθεια ότι τις περισσότερες φορές υπάρχει μία εκούσια ή ακούσια τάση σύγκρισης του εαυτού μας με τους γύρω;

Ας πούμε στο εργασιακό μας περιβάλλον… Ποιος δεν έχει σκεφτεί ότι αυτός ο ίδιος είναι “πιο” εργατικός, συνεπής, οργανωτικός κλπ, σε σχέση με τον τάδε, ή την τάδε αργόσχολη, ασυνεπή κλπ…;

Ας πούμε σε επίπεδο εξωτερικής εμφάνισης… Ποιος δεν έχει σκεφτεί ότι είναι αν όχι “πιο” όμορφος, τουλάχιστον γλυκύτερος ή συμπαθητικότερος από τον άλλον;

Ας πούμε σε επίπεδο συναισθημάτων… Ποιος δεν έχει σκεφτεί ότι αυτός είναι “πιο” καλός, ευαίσθητος, φιλόπονος κλπ, σε σχέση με τον άλλον τον στριμμένο, αναίσθητο κλπ…;

Ας πούμε σε επίπεδο αποκτημάτων… Ποιος δεν έχει σκεφτεί ότι το σπίτι, ο σύντροφος, το παιδί του κλπ, είναι “πιο” αξιόλογα από των άλλων;

Να συνεχίσω ή να το σταματήσω εδώ με την ευχή να αρχίσουμε να το ψάχνουμε σοβαρότερα το θέμα;

Να προσθέσω μόνο ότι όλα τα παραπάνω “πιο” εγκαθίστανται τόσο γερά μέσα μας, που αισθανόμαστε ότι είμαστε αυτό που σκεφτόμαστε και αλλοίμονο σε όποιον δεν το βλέπει και δεν θέλει να το παραδεχτεί (δεν ξέρω καν πώς τόλμησα να θίξω αυτό το θέμα… Χιχιχι)… Και φυσικά εμφανιζόμαστε στους γύρω μας με τον αέρα του “πιο” της φαντασίας μας… Και έχουμε και την τελείως ανεδαφική εντύπωση ότι οι άλλοι μας βλέπουν μέσα από τα μάτια μας… Τι ουτοπία!