Είναι θλιβερό, αλλά τις περισσότερες φορές στους ανθρώπους που αγαπάμε περισσότερο δεν προσφέρουμε άνευ όρων αγάπη, όπως ακριβώς κάνουμε με άλλους. Με άλλα λόγια, ενώ εύκολα μπορούμε να παραβλέψουμε ή να αγνοήσουμε τελείως την ιδιοτροπία ξένων ανθρώπων, είναι δύσκολο να κάνουμε το ίδιο με τα παιδιά ή το σύντροφό μας.
Εκείνο που έμαθα ήταν πως κι εγώ, όπως ακριβώς οι περισσότεροι άνθρωποι, διατηρώ τις πιο απαιτητικές προσδοκίες για τους ανθρώπους που αγαπώ περισσότερο. Σκεφτείτε για λίγο αυτά τα προφανή παραδείγματα: Αν κάποιος γείτονας χύσει ένα ποτήρι γάλα στο πάτωμα, το πιο πιθανό είναι να του πείτε: «Ω, μα μην ανησυχείς, θα το καθαρίσω αμέσως». Αλλά, αν το παιδί σας κάνει ακριβώς το ίδιο πράγμα, εσείς θα αντιδράσετε με τον ίδιο τρόπο; Ή μήπως θα φανείτε απογοητευμένοι, θυμωμένοι, ή στενοχωρημένοι; Κι όμως το παιδί σας είναι το άτομο που αγαπάτε με όλη τη δύναμη της ψυχής σας – όχι ο γείτονας. Ή μπορεί να αποδέχεστε τις «αθώες» μικροπαραξενιές ενός οικογενειακού φίλου, αλλά, όταν ο σύντροφός σας κάνει ακριβώς τα ίδια πράγματα, εσείς γίνεστε έξω φρενών.
Δε θέλω να μιλήσω πιο αναλυτικά εδώ για τους λόγους που κάνουμε αυτή τη λάθος αξιολόγηση. Πιστεύω πως το πιο σημαντικό είναι να αναγνωρίσουμε την τάση μας να έχουμε υπερβολικά υψηλές προσδοκίες γι’ αυτούς που αγαπάμε περισσότερο και να θέσουμε ως στόχο να τους προσφέρουμε μια αγάπη άνευ όρων.
Στη δική μου περίπτωση, εκείνο που με βοήθησε περισσότερο ήταν να υπενθυμίζω συνεχώς στον εαυτό μου πως ο κάθε άνθρωπος εκφράζεται τελείως διαφορετικά από τον άλλον – το ίδιο και τα παιδιά μου. Έπρεπε να μάθω να σέβομαι τα παιδιά μου και τον τρόπο της έκφρασής τους, όπως ακριβώς πάντα προσπαθούσα να σέβομαι όλους τους άλλους.
Και ξέρετε κάτι, πραγματικά πέτυχε το κόλπο! Πιστεύω πως τα παιδιά μου ένιωσαν την ειλικρινή μου επιθυμία να γίνω λιγότερο κριτικός απέναντί τους και τη διάθεσή μου να τους προσφέρω μια άνευ όρων αγάπη. Και εγώ ένιωσα μια ανάλογη αγάπη να μου προσφέρεται από τη μεριά τους. Αν κάνετε λοιπόν πρώτη προτεραιότητά σας το να αποδεχτείτε αυτούς που αγαπάτε, νομίζω πως θα ανταμειφθείτε πλουσιοπάροχα από την αγάπη που θα φουντώσει μέσα στην οικογένειά σας.
Εκείνο που έμαθα ήταν πως κι εγώ, όπως ακριβώς οι περισσότεροι άνθρωποι, διατηρώ τις πιο απαιτητικές προσδοκίες για τους ανθρώπους που αγαπώ περισσότερο. Σκεφτείτε για λίγο αυτά τα προφανή παραδείγματα: Αν κάποιος γείτονας χύσει ένα ποτήρι γάλα στο πάτωμα, το πιο πιθανό είναι να του πείτε: «Ω, μα μην ανησυχείς, θα το καθαρίσω αμέσως». Αλλά, αν το παιδί σας κάνει ακριβώς το ίδιο πράγμα, εσείς θα αντιδράσετε με τον ίδιο τρόπο; Ή μήπως θα φανείτε απογοητευμένοι, θυμωμένοι, ή στενοχωρημένοι; Κι όμως το παιδί σας είναι το άτομο που αγαπάτε με όλη τη δύναμη της ψυχής σας – όχι ο γείτονας. Ή μπορεί να αποδέχεστε τις «αθώες» μικροπαραξενιές ενός οικογενειακού φίλου, αλλά, όταν ο σύντροφός σας κάνει ακριβώς τα ίδια πράγματα, εσείς γίνεστε έξω φρενών.
Δε θέλω να μιλήσω πιο αναλυτικά εδώ για τους λόγους που κάνουμε αυτή τη λάθος αξιολόγηση. Πιστεύω πως το πιο σημαντικό είναι να αναγνωρίσουμε την τάση μας να έχουμε υπερβολικά υψηλές προσδοκίες γι’ αυτούς που αγαπάμε περισσότερο και να θέσουμε ως στόχο να τους προσφέρουμε μια αγάπη άνευ όρων.
Στη δική μου περίπτωση, εκείνο που με βοήθησε περισσότερο ήταν να υπενθυμίζω συνεχώς στον εαυτό μου πως ο κάθε άνθρωπος εκφράζεται τελείως διαφορετικά από τον άλλον – το ίδιο και τα παιδιά μου. Έπρεπε να μάθω να σέβομαι τα παιδιά μου και τον τρόπο της έκφρασής τους, όπως ακριβώς πάντα προσπαθούσα να σέβομαι όλους τους άλλους.
Και ξέρετε κάτι, πραγματικά πέτυχε το κόλπο! Πιστεύω πως τα παιδιά μου ένιωσαν την ειλικρινή μου επιθυμία να γίνω λιγότερο κριτικός απέναντί τους και τη διάθεσή μου να τους προσφέρω μια άνευ όρων αγάπη. Και εγώ ένιωσα μια ανάλογη αγάπη να μου προσφέρεται από τη μεριά τους. Αν κάνετε λοιπόν πρώτη προτεραιότητά σας το να αποδεχτείτε αυτούς που αγαπάτε, νομίζω πως θα ανταμειφθείτε πλουσιοπάροχα από την αγάπη που θα φουντώσει μέσα στην οικογένειά σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου