Παιχνίδια Εξουσίας στο ζευγάρι: Η μάχη του ποιος έχει δίκιο

Τα παιχνίδια εξουσίας συμβαίνουν κάπου κάπου σ’ όλους τους γάμους, αλλά συμβαίνουν καθημερινά στους δυστυχισμένους γάμους. Αυτό έχει ειπωθεί κι από τους συμβούλους ζευγαριών. Αυτό που δεν έχει αναγνωριστεί, είναι ότι αυτά τα παιχνίδια ό,τι και να τα προκαλεί, γίνονται ουσιαστικά για το ποιος έχει δίκιο.

Τα θέματα που προκαλούν τα παιχνίδια εξουσίας μπορούν να κυμαίνονται από μικροπράγματα, όπως “Να πάμε σ’ αυτή την ταινία απόψε, ή στην άλλη;”, ή να αφορούν λίγο πιο σοβαρά θέ­ματα: “Να ταΐσουμε τώρα το παιδί, ή σε κανα μισάωρο;”. Ή να είναι πολύ σοβαρά θέματα, ώστε η διαφορά μεταξύ των επιλογών είναι μεγάλη. Συχνά όμως, τα θέματα αυτά δεν είναι τόσο σοβα­ρά, και οι εναλλακτικές είναι αρκετά καλές, ώστε τα πράγματα να πάνε μια χαρά.

Την ταινία που δεν θα δούμε σήμερα, θα τη δούμε κάποια άλλη μέρα. Είτε ταΐσουμε το παιδί τώρα ή λίγο αρ­γότερα, είναι σίγουρο ότι θα μεγαλώσει γερό, υγιές και καλοθρεμμένο. Όταν σκεφτόμαστε λογικά, οι διαφορές μεταξύ των εναλλακτικών είναι ελάχιστες, γι’ αυτό δεν παθιαζόμαστε γι’ αυτές. Γιατί λοιπόν αρχίζουμε τους καυγάδες και πικραινόμαστε; Η απάντηση είναι, ότι κι αν ακόμα το θέμα δεν είναι σοβαρό, παθιαζόμαστε για να είμαστε εμείς που έχουμε το δίκιο.

Υπάρχει μια σημαντική σύνδεση μεταξύ της παθιασμένης μας επιθυμίας να έχουμε δίκιο, και της επιβεβαίωσης που παίρ­νουμε, ή δεν παίρνουμε στο γάμο μας. Όσο δεν παίρνουμε αρκετή επιβεβαίωση από το γάμο μας, τόσο μεγαλύτερη είναι η επιθυμία μας να έχουμε δίκιο όταν διαφωνούμε με το σύντροφό μας. Σκεφτείτε το κατ’ αυτόν τον τρόπο: Όταν υπάρχει σύγκρουση με το σύντροφό μας σε σχέση με κάποιο θέμα, εκείνη ακριβώς τη στιγμή δεν επιβε­βαιώνει ο ένας τον άλλο. Το να διαφωνούμε και να επιβεβαιωνό­μαστε συγχρόνως, είναι από μόνο του μια αντίφαση. Αν το γενικό επίπεδο αμοιβαίας επιβεβαίωσης στη σχέση είναι υψηλό τότε δεν έχουμε την πιεστική ανάγκη να επιβεβαιωνόμαστε στο συγκεκριμένο θέμα. Νιώθουμε ασφά­λεια οι η σκέψη ότι ο σύντροφός μας μάς επιβεβαιώνει στα περισσότερα πράγματα τις περισσότερες φορές. Έτσι, μόλις αντι- λαμβανόμαστε ότι η σύγκρουση αρχίζει να γίνεται μάχη εξουσίας για το ποιος έχει δίκιο -ή κι ακόμα πιο πριν- μας είναι εύκολο να αναλογιστούμε ότι δεν χάλασε ο κόσμος κι αν έχουμε λάθος, ή αν γίνει κάτι με τον τρόπο του συντρόφου μας. Οπότε σταματάμε πριν ανοίξουμε την πόρτα στα ψυχοφθόρα παιχνίδια εξουσίας.

Αυτό δεν συμβαίνει με τα ζευγάρια που είναι δυστυχισμένα λόγω δυσαρμονίας μεταξύ τους. Γι’ αυτά τα ζευγάρια, το συνολι­κό επίπεδο της αμοιβαίας επιβεβαίωσης είναι χαμηλό, γιατί οι σύντροφοι είναι πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους. Δεν υπάρχει αρ­κεί ή αμοιβαία κατανόηση, ώστε να επιβεβαιώνει συχνά ο ένας του άλλο. Έτσι, όταν ένα διαμφισβητούμενο θέμα βγαίνει στην επιφάνεια, οι σύντροφοι το βλέπουν σαν να προσπαθεί ο ένας ν’ απορρίψει τον άλλο. Κι ο καθένας τους σκέφτεται: “Δεν θα μου το ξανακάνει αυτό. Θα του αποδείξω ότι έχω δίκιο. Θα τον ανα­γκάσω να με επιβεβαιώσει. Κι αν δεν το κάνει, θα έχω την ευ­καιρία να επιβεβαιώσω εγώ τον εαυτό μου μπροστά στα μάτια του”. Δεν έχει σημασία πόσο σοβαρό είναι το θέμα.

Αυτοί οι δυ­στυχισμένοι σύντροφοι θα ξεκινήσουν ένα παιχνίδι εξουσίας για να έχουν μια ευκαιρία να πάρουν την επιβεβαίωση που δεν παίρ­νουν μ’ άλλο τρόπο. Αυτό είναι μέρος της τραγωδίας ενός γάμου μ’ ένα σύντροφο με τον οποίο δεν είστε εναρμονισμένοι. Η έλλει­ψη της αμοιβαίας επιβεβαίωσης οδηγεί σε ασυγχώρητα και πι­κρά παιχνίδια εξουσίας.

Για να έχετε έναν ευτυχι­σμένο γάμο, ότι μόλις αντιληφθείτε ότι ξεκινάτε ένα παιχνί­δι εξουσίας, απλά αφήστε το να περάσει. Ενας εύκολος τρόπος για να δείξετε στο σύντροφό σας ότι δεν θα μπείτε σε παιχνίδι εξουσίας, είναι να ρίξετε ένα νόμισμα για να πάρετε μια απόφαση σχετική με το θέμα που απασχολεί. (Η γνώμη μου είναι ότι τα κέρματα φτιάχτηκαν γι αυτόν ακριβώς το σκοπό, αλλιώς θα τα βγάζαμε πέρα, απλά, με ια χαρτονομίσματα). 'Οταν ο σύντροφός σας συμφωνήσει να ρί­ξετε το νόμισμα, αυτό σημαίνει ότι και οι δύο θέλετε να βγείτε έξω απ’ το παιχνίδι τού ποιός έχει δίκιο. Μόλις το κάνετε αυτό, η σύγκρουση αμέσως σταματά.