Ήταν μόνος και δεν έκανε τίποτα άλλο,
Απο το να βρίσκει τον εαυτό του.
Λοιπόν, απολάμβανε τη μοναξιά του και σκεφτόταν πολύ ωραία πράγματα για ώρες ολόκρηρες..
Στα αστικά κέντρα υπάρχουν ολοένα και περισσότεροι singles (μόνοι)και άνθρωποι που νιώθουν απομονομένοι. Για να αποφύγουν να ακουστεί η μοναξιά τους, ανοίγουν την τηλεόραση όλη μέρα, συνδέονται πολλές ώρες στο internet ή επιδίδονται σε οποιαδήποτε δραστηριότητα μεταμφιέζει την σιωπή τους.
Υπάρχει, ωστόσο, μια δημιουργική μοναξιά που προσφέρει στο άτομο τεράστια ποσότητα θετικής ενέργειας. Με το να αποσυνδεόμαστε για κάποιες ώρες απο τον κόσμο, συνδεόμαστε με την εσωτερική μας πηγή σοφίας. Είναι ένα ταξίδι - προσκύνημα στον εαυτό μας, που τρομάζει όσους δεν το έκαναν ποτέ.
Συνηθισμένοι στον θόρυβο του κόσμου που όλα τα μπερδεύει, πολλοί φοβούνται να μείνουν με τον εαυτό τους . Για να αποφύγουν αυτήν την εσωτερική συνάντηση, αναζητούν κάθε μέσο για να "ξεχαστούν" λιγάκι. Όμως, απο τί θέλουμε να ξεχαστούμε; Υπάρχει κάτι που θα 'πρεπε να φοβόμαστε;
Ίσως να είναι απλώς για να μη σκεφτούμε, φια να καθυστερήσουμε ερωτήσεις που χρειάζεται να κάνουμε στον εαυτό μας. Κάθε μεταμόρφωση μας φοβίζει. Και η μοναξιά είναι, δικαίως, η πίστα απογείωσης των μεγάλων αλλαγών, η σκηνή όπου εφοδιαζόμαστε για να ξαναγεννηθούμε σε ένα καινούριο ταξίδι της ζωής.
Απο το να βρίσκει τον εαυτό του.
Λοιπόν, απολάμβανε τη μοναξιά του και σκεφτόταν πολύ ωραία πράγματα για ώρες ολόκρηρες..
Στα αστικά κέντρα υπάρχουν ολοένα και περισσότεροι singles (μόνοι)και άνθρωποι που νιώθουν απομονομένοι. Για να αποφύγουν να ακουστεί η μοναξιά τους, ανοίγουν την τηλεόραση όλη μέρα, συνδέονται πολλές ώρες στο internet ή επιδίδονται σε οποιαδήποτε δραστηριότητα μεταμφιέζει την σιωπή τους.
Υπάρχει, ωστόσο, μια δημιουργική μοναξιά που προσφέρει στο άτομο τεράστια ποσότητα θετικής ενέργειας. Με το να αποσυνδεόμαστε για κάποιες ώρες απο τον κόσμο, συνδεόμαστε με την εσωτερική μας πηγή σοφίας. Είναι ένα ταξίδι - προσκύνημα στον εαυτό μας, που τρομάζει όσους δεν το έκαναν ποτέ.
Συνηθισμένοι στον θόρυβο του κόσμου που όλα τα μπερδεύει, πολλοί φοβούνται να μείνουν με τον εαυτό τους . Για να αποφύγουν αυτήν την εσωτερική συνάντηση, αναζητούν κάθε μέσο για να "ξεχαστούν" λιγάκι. Όμως, απο τί θέλουμε να ξεχαστούμε; Υπάρχει κάτι που θα 'πρεπε να φοβόμαστε;
Ίσως να είναι απλώς για να μη σκεφτούμε, φια να καθυστερήσουμε ερωτήσεις που χρειάζεται να κάνουμε στον εαυτό μας. Κάθε μεταμόρφωση μας φοβίζει. Και η μοναξιά είναι, δικαίως, η πίστα απογείωσης των μεγάλων αλλαγών, η σκηνή όπου εφοδιαζόμαστε για να ξαναγεννηθούμε σε ένα καινούριο ταξίδι της ζωής.
Γιατί άνθρωπος σημαίνει να ξεχνάς, να σκοντάφτεις πάνω σε τοίχους,
να μπαίνεις σε λάθος δωμάτιο, να σταματάς το ασανσέρ σε λάθος πάτωμα.
Ο Θορώ, λέει “Ω Θεέ μου, να φτάσει κανείς στο σημείο του θανάτου μόνο και μόνο για να καταλάβει ότι δεν έζησε ποτέ”
να μπαίνεις σε λάθος δωμάτιο, να σταματάς το ασανσέρ σε λάθος πάτωμα.
Ο Θορώ, λέει “Ω Θεέ μου, να φτάσει κανείς στο σημείο του θανάτου μόνο και μόνο για να καταλάβει ότι δεν έζησε ποτέ”
Δεν έκανες ποτέ τίποτε. Ποτέ δεν έζησες κάτι έντονα. Ποτέ δε γέλασες. Ποτέ δεν έκλαψες. Ποτέ δεν ένιωσες απελπισία. Τα αρνείσαι όλα αυτά τα πράγματα, τα σπρώχνεις μακριά και ζεις στη χώρα του Ποτέ. Σε μια ψευδαίσθηση.
Γιορτάστε την ανθρωπιά σας.
Γιορτάστε την τρέλα σας.
Γιορτάστε την ανεπάρκειά σας.
Γιορτάστε τη μοναξιά σας.
Πάνω απ’ όλα γιορτάστε τον εαυτό σας.
Δεν θέλω να είμαι τίποτε άλλο απ’ αυτό που είμαι, δηλαδή άνθρωπος.
Μ’ αρέσει πραγματικά που είμαι άνθρωπος.
Γιορτάστε την ανθρωπιά σας.
Γιορτάστε την τρέλα σας.
Γιορτάστε την ανεπάρκειά σας.
Γιορτάστε τη μοναξιά σας.
Πάνω απ’ όλα γιορτάστε τον εαυτό σας.
Δεν θέλω να είμαι τίποτε άλλο απ’ αυτό που είμαι, δηλαδή άνθρωπος.
Μ’ αρέσει πραγματικά που είμαι άνθρωπος.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου