Για να τα ζήσετε όλα αυτά, το μόνο που χρειάζεται είναι να εισχωρήσετε μέσα σ’ ένα φωτεινό όνειρο. Τι είναι όμως τα φωτεινά όνειρα; Σύμφωνα με τη σχετική βιβλιογραφία, πρόκειται για μια ασυνήθιστη διανοητική κατάσταση κατά την οποία κάποιος που βλέπει ένα όνειρο διατηρεί την συνειδησιακή του ακεραιότητα και γνωρίζει ότι εκείνη τη στιγμή ονειρεύεται. Ξυπνάει δηλαδή μέσα στον προσωπικό του ονειρόκοσμο. Η πράξη αυτή του επιτρέπει να διαμορφώνει όπως θέλει τα σενάρια των ονείρων του και να τα μεταμορφώνει σε πολύχρωμες και αληθοφανείς περιπέτειες. Ο ονειρευτής μπορεί τότε να ζήσει την πιο απίθανη φαντασίωση, να πετάξει πάνω από βουνά, ν’ αλλάξει μορφή, να περιπλανηθεί σε αρχαία δάση ή να επισκεφτεί εξωγήινους πλανήτες. Ο μόνος περιορισμός που υπάρχει είναι τα όρια της προσωπικής του φαντασίας. Πολλοί ονειρευτές χρησιμοποιούν τα φωτεινά όνειρα ως εργαλεία αντιμετώπισης ψυχολογικών προβλημάτων ή αγχωτικών καταστάσεων που αντιμετωπίζουν στην πραγματική τους ζωή. Πολλοί έρχονται σε επαφή με τα δημιουργικά τους ταλέντα, συνθέτουν μουσική, ζωγραφίζουν όμορφους πίνακες ή επιλύουν πρακτικά προβλήματα που τους ταλαιπωρούν κατά τη διάρκεια της ημέρας. Άλλοι τα χρησιμοποιούν ως μέσον συνειδητής αλληλεπίδρασης με άλλα τμήματα του ψυχισμού τους, επικοινωνώντας για παράδειγμα με διάφορους ονειρικούς χαρακτήρες που συναντούν στις φανταστικές τους περιπλανήσεις. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι έχουν επικοινωνήσει με το υποσυνείδητό τους μιλώντας στον ίδιο τον ονειρικό κόσμο που τους περιβάλλει.
Σύμφωνα με σχετικές μελέτες, αναλώνουμε το 1/3 της ζωής μας ονειρευόμενοι. Επίσης, οι μισοί από μας έχουμε δει τουλάχιστον ένα φωτεινό όνειρο κατά τη διάρκεια της ζωής μας. Ο Αριστοτέλης είχε εντοπίσει την ύπαρξή τους γιατί στα κείμενά του αναφέρει ότι συχνά, όταν κάποιος κοιμάται, υπάρχει κάτι από τη συνείδησή του που γνωρίζει ότι οτιδήποτε παρουσιάζεται μπροστά της δεν είναι παρά ένα όνειρο. Στην αρχαία Πέργαμο γιατροί χρησιμοποιούσαν τα φωτεινά όνειρα ως θεραπευτική μέθοδο και τα ονειρομαντεία της αρχαιότητας ίσως είχαν αναπτύξει μεθόδους πρόκλησης φωτεινών ονείρων που να ήταν πολύ αποτελεσματικές.
Οι σύγχρονοι μελετητές τους υποστηρίζουν ότι τα φωτεινά όνειρα αποτελούν ένα συνειδησιακό επίτευγμα εφάμιλλο της αυτοσυνείδησης που απολαμβάνει ο άνθρωπος κατά τη διάρκεια των χρονικών περιόδων που παραμένει ξύπνιος. Γνωρίζουμε ότι όταν κάποιος βλέπει ένα φωτεινό όνειρο, ο εγκέφαλός του παρουσιάζει αυξημένη ηλεκτρική δραστηριότητα στους προμετωπιαίους λοβούς και παράγει περισσότερα εγκεφαλικά κύματα Γάμμα. Αν και κάθε άνθρωπος έχει την ικανότητα να ξυπνήσει μέσα σ’ ένα φωτεινό όνειρο, μόνο ένα μικρό ποσοστό μαθαίνει πώς να το κάνει αυτό σε τακτά χρονικά διαστήματα και κατά βούληση.
Κάποιες από τις τακτικές εκούσιας πρόκλησης «φωτεινών ονείρων» καταγράφτηκαν για πρώτη φορά από μια Εγγλέζα αριστοκράτισσα, την Mary Arnold Foster η οποία γεννήθηκε το 1861. Ο σύζυγός της ήταν ανιψιός του διάσημου συγγραφέα E.M. Forster ο οποίος έγραψε τα βιβλία «Δωμάτιο με Θέα» και «Το πέρασμα στην Ινδία.» Η ίδια έγραψε στην ώριμη ηλικία των 60 ετών ένα μικρό βιβλίο με τον τίτλο «Μελέτες πάνω στα όνειρα» όπου περιέγραφε τον τρόπο που είχε βρει να ξυπνάει μέσα στα όνειρά της, να τα εξερευνά και να τα ελέγχει. Η παράξενη περιπέτειά της ξεκίνησε κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, όταν έβλεπε σχεδόν κάθε βράδι εφιάλτες που αφορούσαν τον θάνατο των δύο γιών της στο μέτωπο. Ανακάλυψε ότι ο τρόπος για να καταπολεμήσει αυτά τα απαίσια όνειρα ήταν να επαναλαμβάνει κατά τη διάρκεια της ημέρας μια συγκεκριμένη φράση: «Αυτό είναι απλά ένα όνειρο, αν ξυπνήσεις θα έχει τελειώσει και όλα θα είναι πάλι καλά». Η συγκεκριμένη φράση λειτούργησε ως ξόρκι που διείσδυσε στα όνειρά της έτσι ώστε κάθε φορά που ονειρεύονταν να ξέρει πλέον ότι βρίσκεται μέσα σε μια φαντασίωση. Οι εφιάλτες έπαψαν να τη βασανίζουν και εκείνη ανέπτυξε την ικανότητα να διαμορφώνει τα όνειρά της όπως ακριβώς ήθελε. Όπως έγραψε στο βιβλίο της, έμαθε να πετάει πάνω από δέντρα, οροφές σπιτιών και ανάμεσα απ’ τα σύννεφα και κατάφερε να ολοκληρώσει ένα ονειρικό ταξίδι πάνω απ’ τον Ατλαντικό ωκεανό! Ενθαρρυμένη από την επιτυχία της, άρχισε να μελετάει την ακαθόριστη περιοχή που απλώνεται ανάμεσα στον ύπνο και την εγρήγορση και να αναρωτιέται από πού πηγάζουν οι εικόνες που έβλεπε και γιατί οι αναμνήσεις των ονείρων σβήνουν σαν ομίχλη στο πρώτο φως της αυγής. Έγραψε έτσι έναν λεπτομερή ταξιδιωτικό οδηγό στην ονειρόχωρα και χαρτογράφησε τις παρυφές της συνειδητότητας μ’ έναν τρόπο που δεν είχε γίνει ποτέ ξανά. Εκατό χρόνια αργότερα, οι επιστήμονες που μελετούν τα φαινόμενα του ύπνου και των ονείρων αντλούν έμπνευση απ’ το έργο της και εκπλήσσονται με το πόσο ακριβείς και ορθές ήταν η επισημάνσεις της.
Πώς μπορούμε λοιπόν να προκαλέσουμε ένα φωτεινό όνειρο; Σύμφωνα με το γοητευτικό βιβλίο της κυρίας Foster και τις μεταγενέστερες τεχνικές που ανέπτυξαν διάφοροι ονειροταξιδιώτες, κάποια βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση είναι τα ακόλουθα:
Αρχικά θα πρέπει να προετοιμαστούμε νοητικά για τη συγκεκριμένη εμπειρία. Θα πρέπει να πιστέψουμε ότι κάτι τέτοιο είναι εφικτό, ν’ αποδεχτούμε ότι τα όνειρα αντιπροσωπεύουν ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής μας και ότι πραγματικά θέλουμε να βιώσουμε ένα φωτεινό όνειρο. Πρέπει να σχεδιάσουμε τι θα κάνουμε όταν ξυπνήσουμε τελικά μέσα στον προσωπικό μας ονειρόκοσμο. Αυτή η διαδικασία θα στείλει θετικά μηνύματα στο υποσυνείδητό μας και θα επιταχύνει τον ερχομό των φωτεινών ονείρων. Θα πρέπει επίσης ν’ αναπτύξουμε τεχνικές ανάκλησης των ονείρων μας. Οι περισσότεροι τα ξεχνάμε πολύ γρήγορα με αποτέλεσμα λίγα μόλις λεπτά αφού ξυπνήσουμε να έχουμε ήδη χάσει ένα μεγάλο κομμάτι τους. Για να το αποφύγουμε αυτό αφυπνιζόμαστε σταδιακά: Μόλις ξυπνήσουμε, δεν ανοίγουμε τα μάτια μας και παραμένουμε ακίνητοι. Προσπαθούμε να μην σκεφτόμαστε όλα όσα έχουμε να κάνουμε κατά τη διάρκεια της μέρας που ξεκινάει. Αφήνουμε τις σκέψεις μας να ξεδιπλωθούν ελεύθερα, πάντα όμως γύρω απ’ το όνειρο που έχουμε δει. Προκειμένου να συγκρατήσουμε όσον το δυνατόν περισσότερες απ’ τις λεπτομέρειες του, προσπαθούμε να το θυμηθούμε αντίστροφα, σκηνή προς σκηνή, απ’ το τέλος προς την αρχή. Έτσι σχηματίζουμε ένα περιεκτικό κολάζ εικόνων και συμβάντων που το απαρτίζουν. Δημιουργούμε το προσωπικό μας ονειρολόγιο όπου καταγράφουμε κάθε πρωί τα όνειρα μας, αμέσως μόλις ξυπνήσουμε, με όλες τις λεπτομέρειες που θυμόμαστε. Χρησιμοποιούμε τον ενεστώτα χρόνο στις περιγραφές μας και σημειώνουμε την ημερομηνία και την ώρα που είδαμε το συγκεκριμένο όνειρο γιατί έτσι πείθουμε το υποσυνείδητό μας ότι τα όνειρα μας είναι όντως σημαντικά, εξοικειωνόμαστε μαζί τους και μαθαίνουμε να τα θυμόμαστε με μεγαλύτερη ευκολία. Μια επιπρόσθετη τεχνική είναι να ξυπνάμε λίγο πριν από την συνηθισμένη ώρα μας, ρυθμίζοντας για παράδειγμα ένα ξυπνητήρι μισή ώρα πιο νωρίς. Μ’ αυτό τον τρόπο θυμόμαστε καλύτερα τα όνειρά μας καθώς ο εγκέφαλός μας δεν έχει προλάβει να ολοκληρώσει τη συνηθισμένη ρουτίνα του. Μια παραπλήσια τεχνική είναι να ενεργοποιείται το ξυπνητήρι κάθε μισή ώρα έτσι ώστε να παλινδρομούμε ανάμεσα στον ύπνο και την εγρήγορση.
Κατά τη διάρκεια της ημέρας, προσπαθούμε να παραμένουμε εστιασμένοι στην εκάστοτε στιγμή που ζούμε και να μην ονειροπολούμε ή να χάνουμε την επαφή με το περιβάλλον εξαιτίας των σκέψεων που απορροφούν την προσοχή μας. Αν σε τακτά χρονικά διαστήματα ελέγχουμε τον εαυτό μας ως προς το κατά πόσο είμαστε παρόντες στη στιγμή, θα είναι πιο εύκολο να ξυπνήσουμε μέσα σ’ ένα όνειρο. Η μέθοδος του διαλογισμού λέγεται ότι βοηθάει πάρα πολύ ως προς αυτό. Τέλος, επειδή τα φωτεινά όνειρα είναι πολύ ρεαλιστικά, εφαρμόζονται κάποια κόλπα εξακρίβωσης απ’ τον ονειρευτή, ώστε ν’ αναγνωρίσει ότι το όνειρο που βλέπει δεν ανήκει στον κόσμο της πραγματικότητας και έτσι να το ελέγξει. Μπορεί πχ να προσπαθήσει να πετάξει, να περάσει μέσα από ένα καθρέφτη ή να διαπεράσει ένα τοίχο με το σώμα του.
Η προοπτική της ανάπτυξης των προσωπικών μας ονειρόκοσμων φαίνεται πολύ συναρπαστική. Ίσως, όταν αναπτυχθεί κάποια τεχνολογία που θα μπορεί να διαβάζει τα όνειρα και να τα καταγράφει, να εξελιχθεί σε κυρίαρχη μορφή ψυχαγωγίας. Θα μπορούμε τότε να πλάθουμε ονειρόκοσμους τους οποίους θα μεταφορτώνουμε σε μια κοινή βάση δεδομένων απ’ όπου ο κάθε ενδιαφερόμενος θα μπορεί να τους απολαμβάνει σαν να είναι δικοί του.
Όνειρα γλυκά λοιπόν…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου