Πιστεύω ότι βλέπω..

Πόσο μεγάλη παγίδα μπορεί να είναι αυτό? Το πιστεύω ότι βλέπω, μια φράση που ακολουθεί πάντα τους ανθρώπους που θεωρούν ότι στηρίζονται στην λογική και ότι γι’ αυτούς το συναίσθημα είναι αδυναμία. Μα είναι άραγε το βλέπω αξιόπιστο ? Είμαστε σίγουροι γι’ αυτό που βλέπουμε ότι είναι έτσι ακριβώς όπως το βλέπουμε ? Ή η όρασή μας είναι ένας υπέροχος σκηνοθέτης που μας παρουσιάζει τα πράγματα όχι όπως είναι αλλά όπως τα ορίζει το οπτικό μας νεύρο?
Κι αν το βλέπω είναι μία αλήθεια, ένας δρόμος που μας κάνει να πιστεύουμε, ότι έτσι είμαστε σίγουροι για τις επιλογές μας, ο πόνος τι είναι ?

Ο πόνος είναι ένας μη ορατός παράγοντας στη ζωή του κάθε ανθρώπου, που μόνο ορατός δεν είναι. Που σημαίνει ότι ακόμη και αυτός που πιστεύει, ό,τι βλέπει μόνο και θεωρεί τον εαυτό του λάτρη της λογικής, ο πόνος πάντα θα τον διαψεύδει.

Γιατί ακόμη και να είναι ορατό το σημείο το πόνου μας, ακόμη και τότε το μέγεθός του, δεν φαίνεται, δεν ζυγίζεται, δεν μετριέται.
Η λογική λοιπόν, και το πιστεύω ότι βλέπω είναι μία παγίδα, μία παγίδα του εγκεφάλου, για να νομίζουμε ότι εκεί είναι η αλήθεια μας στην όραση.

Όχι λοιπόν δεν είναι αυτός ένας ορθός οδηγός, το να πιστεύω σε ότι βλέπω. Γιατί οι εικόνες μας έχουν οδηγήσει σε ψεύτικους δρόμους, ψεύτικες καταστάσεις γενικά και ειδικά. Το κουστούμι και η γραβάτα ως βλέπω, δε είναι απαραίτητα συστατικά για την εντιμότητα. Η εξωτερική ομορφιά ως βλέπω, δεν είναι απαραίτητο συστατικό του καλού ανθρώπου. Το όμορφο αυτοκίνητο ως βλέπω, δεν είναι απαραίτητο συστατικό για έναν καλό οδηγό. Το όμορφο σπίτι ως βλέπω δεν είναι απαραίτητο συστατικό για την φιλανθρωπία. Ο καλός λόγος δεν είναι απαραίτητο συστατικό ως αληθινός.
Οι αλήθειες λοιπόν δεν είναι κρυμμένες πίσω από το τι βλέπω, αλλά πίσω από τι αισθάνομαι και τι μήνυμα μου δίνει η συνεργασία των δύο.

Άρα μήπως έχω κλειδώσει τον εαυτό μου πίσω από μία πίστη με οδηγό το βλέπω και την λογική και αυτό όλο με αποξενώνει από την πραγματική μου ουσία και πραγματική εσωόραση, την οποία όταν την εκπαιδεύσω θα μου δώσει την αλήθεια? Μήπως η λογική που έχουμε γαντζωθεί επάνω της, κρύβεται πίσω από αυτό που βλέπω ? Βλέπω τον ουρανό γαλάζιο και τη θάλασσα μπλε..αλλά ο ουρανός είναι μαύρος και η θάλασσα διάφανη ?