Η αρχαιοελληνική μας παράδοση – ''Κάθαρση''.

"Γιος είμαι της Γης και του Έναστρου Ουρανού,μα από τη δίψα είμαι στεγνός και χάνομαι. Δώστε μου γρήγορα να πιω το κρύο νερό που ρέει από τη λίμνη της Μνήμης"
Σαν μύστης να πιεις το νερό της Μνημοσύνης, όχι από τη πρώτη πηγή που θα συναντήσεις, εκείνη της Λήθης ! Θα σε περιμένει έπειτα αγαλλίαση όταν βρεθείς με τους υπόλοιπους βάκχους. Κράτα τούτα τα λόγια μυστικά και μέσα σου βαθιά.
Γιατί κανένα μυστήριο δε θα σου προσφέρει λεκτική διδασκαλία. Οι αρχέγονες γνώσεις, και οι τελετουργικές εμπειρίες, ολοκληρώνουν τον άνθρωπο με την βιωματική γνώση, αυτό και θα λάβεις.
Λυτρωτής σου Θεός ο Διόνυσος- Βάκχος, που μαζί με την Περσεφόνη, και τη Δήμητρα, αποκαλύπτουν το μυστήριο της ζωής.
Μετά από αυτή την κάθαρση στα νερά και στις πηγές, και την Ελευσίνα, μακρύς θα είναι ο δρόμος σου.. μέχρι τον Κάτω κόσμο.
Οι νήσοι των Μακάρων και τα Ηλύσια Πεδία, τα Ταυροκαθάψια, και τα Κορυβαντικά ή τα Λαβυρινθικά, κρύβουν μέσα τους τον πιο μεγάλο δάσκαλο και θεό, τον Διόνυσο Ζαγρέα.
Το αίμα και η σάρκα, ο οίνος και ο σίτος, Ο Διόνυσος και η Δήμητρα Θάνατος και Ζωή, και ένα κοινό χαρακτηριστικό, αναγκαίο υλικό, ας το πούμε "Δια-δικασία", την "ΚΑΘΑΡΣΗ" Πνευματική κάθαρση στη διάσταση ζωής και θανάτου. γιατί και ο θάνατος συνδέεται με την ανανέωση, την αναγέννηση, και την ανάδυση αξιών, όπως ο Διόνυσος και ο Ορφέας.
Η Καθαρτική ήταν τέχνη στην αρχαία Ελλάδα, και διδάσκονταν στα Κρητικά μυστήρια. Ποια θεά μπορούσε να εκπροσωπήσει επάξια τη ροή και τη μητέρα της Φύσης; Η ΡΕΑ.
Η θεά Ουρανού και Γης, σύζυγος του Κρόνου-Χρόνου και μητέρα του Δία.
Κατά τη διαδικασία πλυσίματος των χεριών με αγιασμένο νερό, και αποτοξίνωσης, εγκοίμησης στο ασκληπιείο, και τροφή φρούτων, ( νηστεία) , ο μύστης προετοιμαζόταν για τα αγωνίσματα της ζωής, και τον αποσυμβολισμό πραγμάτων-αντικειμένων. Γνώση και αποσαφήνιση ιερών θεσμών- αρχών- ιδεών και νόμων.
Εννέα ημέρες η Δήμητρα αναζητούσε την κόρη της, 27 ημέρες ( 2+7=9) κρατούσαν τα μυστήρια της Θεάς Ρέας, Εννέα ημέρες νήστευαν οι Πυθαγόρειοι και καθάρονταν στη θάλασσα.
Έτσι και εσύ θα μάθεις για τη Φωτιά. Εκείνη την Προμηθεϊκή και τον Όφι,της Αθηνάς, του Απόλλωνα, του Ασκληπιειού, του Βελερεφόντη και του Φαέθωνα και τους Ιχθύς, και την Περιστερά της Αφροδίτης, και το Σιτάρι, το Ρόδι,της Δήμητρας, μέχρι και το Μίτο της Αριάδνης. Θα οδηγηθείς στο άδυτο όπου θα αντικρίσεις σύμβολα όπως ο Διπλός Πέλεκυς, και το Υφάδι της Ζωής, και τη Παρθενική ζώνη, και το Ιερό Δέντρο της Ζωής και θα καταλάβεις τον Διόνυσο Δενδρίτη, και όλη την πορεία σου στη Γη.. και όχι μόνο.
Στοιχεία και σπονδεία, με παραστάσεις, αλλά και δακτυλίδια, που στο λαβύρινθο του προς μύηση σου μυαλού δημιουργούν συνειρμούς και επαναφέρουν θύμησες και γνώσεις.
Όσα αναζητάς σήμερα και δεν βρίσκεις, αυτά μέσα σου ξεδιπλώνονται. Η πνευματική διαύγεια και η ένωση δυο δυνάμεων στο "εν".
Η παραγωγική και η γονιμοποιός, το αρσενικό και το θηλυκό, δεξιόστροφες και αριστερόστροφες κινήσεις, και ημισφαίρια του νου- της ζωής, των πράξεων σου.
Και όλα αυτά προσφέρονταν από τους Μύστες στο Θεό του Πνευματικού Φωτός, και από κείνον σε σένα.Όπως και τότε, έτσι και σήμερα. Μύηση και Αγνός βίος, Θρόνωση και Πυρρίχιος Χορός, από Μαινόμενος σαν ταύρος και με τις Μαινάδες χορεύοντας, στη Μετάληψη του Πνευματικού Φωτός. Θάνατος και πλασματική αναβίωση ... Να πεθαίνεις από την παλιά σου κατάσταση και να οδηγείσαι σε μια υψηλότερη σφαίρα. Έτσι οδηγείσαι στον Διόνυσο Ελευθερέα.
Η γέννηση του Διονύσου και ο διαμελισμός του, η καινούργια απαρχή στη Ζωή , είναι η μύησή σου από ατελές πλάσμα και παιδί σε τέλειο ον. από κάμπια σε πεταλούδα.
Πεθαίνεις, ξαναγεννιέσαι, αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου, δείχνεις θάρρος και αντοχή και αγαλλιάζεις παρέα με το Βάκχο, και πάλι από την αρχή....
"Συμπαντικά στοιχεία "γνώσης- μύησης - φύσης- καθαρμού"
Ύδωρ, χαλκός, θειάφι, αλάτι, δενδρολίβανο, θυμιάματα.
Ύδωρ από τη βροχή και την Αφροδίτη και το Δια
Θειάφι από τον Ήφαιστο και τον ‘Αρη
Δενδρολίβανο από τις Αμαζόνες και την Άρτεμη
Θυμιάματα από την Εστία και την Ήρα, το Δευκαλίωνα και την Πύρα.
Σύμφωνα με τον Εμπεδοκλή, τον Αναξίμανδρο, τον Αναξιμένη, τον Ηράκλειτο, και άλλους φιλοσόφους, που αναφέρουν ως αίτιο δημιουργίας της ζωής τη φωτιά, το νερό, τον αέρα και όλη τη γη.., οι πρόγονοί μας δεν θα μπορούσαν
να μην συνδέσουν δοξασίες και ιεροπραξίες με τη γέννηση, το θάνατο, το γάμο, με αυτά τα στοιχεία της Φύσης της ίδιας του ανθρώπου.
Σαν γεννήθηκε ο Δίας, πλύθηκε στον Γορτύνιο ποταμό,
Η Ρέα καθάρεται σε συγκεκριμένες πηγές πριν το γάμο, ώστε να είναι γόνιμη και να βλαστήσει , να φέρει νέα ζωή στον κόσμο. Ο νεκρός περνά στην Αχερουσία λίμνη. Στην Ελευσίνα οι κρατήρες νερού άδειαζαν με την Ανατολή και τη Δύση, αναζητώντας τον Όμβριο Δία σαν βροχή χρυσή να στείλει καθαρμό και να συλλάβει η Γη Καθάρσιος ο Θεός Απόλλωνας και ο Λευκάτιος Απόλλων,
Θαργήλιος άρτος, προσφορά στο θεό για να επέλθει η κάθαρση ( οι πρώτοι καρποί προσφορά στο θεό,βρασμένοι στο νερό),
Γιαυτό και σε ιαματικό νερό ο Αχιλλέας βυθίστηκε όντας μωρό, προκειμένου να γίνει άτρωτος.
Κατά τα Θαργήλια, εορτή προς τιμήν του :Απόλλωνα και της Άρτεμης, γίνονταν θυσίες προς τον Ήλιο και τις Ώρες. Δηλαδή στο Πυρ,που κατείχε σημαντική θέση ανάμεσα στις μυητικές παραδόσεις.
Γιαυτό το λόγο και η Εστία έκαιγε αδιαλείπτως στους Ναούς!
Γιαυτό το λόγο και το άναμμα Πυράς σε βουνά ψηλά, ανήγγειλε την γέννηση του Θεού Διονύσου - τον ερχομό του Θεού Απόλλωνα !
Η Ηλιακή λάμψη, η αχτίδα του Ήλιου- Φοίβου - Φαέθωνα, εφόσον επιδρά στον πλανήτη Γη, επιδρά στη φυσική και πνευματική υπόσταση του ανθρώπου.
Γιαυτό και με τη Φωτιά γλιτώνουμε από λημούς, γιαυτό και στη φωτιά η Δήμητρα μυούσε τον Δημοφώντα.
Γιαυτό η Εστία, η φωτιά, η φλόγα και η πυρκαγιά και ο Ηφαιστος μαζί, αναδύουν το αειζωον πυρ, τους μύστες στις τελετές και τους καθαρούς από πάθη , εξαγνισμενους θνητούς.
Αφ´Εστιας αρχεσθαι ... Έλεγαν οι παρθένοι Εστιάδες. Στην Εστία δίπλα καθόταν ο ικέτης. Στο Εφέστιο ιερο πυρ τιμούσαν τους θεούς.
Η φλόγα καθαρίζει , αναφλέγεται κινείται παρέχει τροφή εκδηλώνει συναισθήματα ζεστασιας δίνει αγνότητα. Μα και στα κάρβουνα πάνω πατάμε, εκεί αυτοσυγκεντρωνόμαστε εκστασιαζόμαστε.
Εκει διατηρείται η σιωπή η σεμνότητα και οι διαχρονικές αξίες .
Η Εστία αντιπροσωπεύει τη ζεστασιά μα αν τη πλησιάσεις πολύ, ίσως και να καείς.
Η Εστία ήταν το άσυλο των Ικετών αλλά και βωμός και θυμιάματα και πάντοτε με τον Ερμή απεικονίζε το ιερό πυρ.
Και ο βωμός στους Δελφούς - η κοινή Εστία της Ελλάδος, άσβεστη φλόγα με κλαδιά έλατου και δάφνης, ενδυνάμωνε ψυχοπνευματικά τον επισκέπτη, εξάγνιζε, και ατσάλωνε με τη βοήθεια του Ηφαίστου, και ένωνε γη και ουρανό .
Μα και με την καύση αποχαιρετούν ακόμα κάποιοι λαοί τους νεκρούς .
Και οι Ολυμπιακοί αγώνες με τη φλόγα της Ολυμπίας ξεκινούν .
Πυρ δια τη τέλεση των μυστηρίων, πυρ υπήρχε πάντα και θα ανάβει με μέτρο και θα σβήνει με μέτρο, σύμφωνα με τον Ηράκλειτο .
Ζευς: πρωταρχικό κοσμικό πυρ γιατί ενώνει εξαγνίζει, και δίνει τη σωτηρία στο Διόνυσο !
Αλλά και ο Αναξιμένης αναφέρει πως όλα προήλθαν από τον αέρα .
Αέρας και ψυχή και θεία πνοή.
Για κείνον ο αέρας και το πνεύμα είναι ταυτόσημες έννοιες .
Οι άνεμοι στέκονται εμπόδιο στα σχέδια μας , οι άνεμοι μας κάνουν θαλασσοπόρους. Γιαυτό και χρειαζόμαστε ατσάλινη θέληση και δύναμη .
Ήρα Άρης και χαλκόκροτοι Κουρήτες !
Ψυχοτρόφοι Κουρήτες που φέρνουν Ομόνοια ευνομία του κόσμου σωτήρες
Άρης ισχυρόκαρδος που μας οπλίζει με θέληση και κατέχει το σκήπτρο της ανδρείας,
Ήρα Παμβασιλεία ανάσα μας - και όλα Ζωή Χοή και ένα είστε
Πόσα καλούμαστε να εξερευνήσουμε για να συνειδητοποιήσουμε το Όλον Φως - τον Απόλλωνα ..
«Σθένος συμμετρία αρμονία ισορροπία Δικαιοσύνη»
Δεν γνωρίζω αν "κάθαρση" είναι και το δάκρυ, και σίγουρα δε φτάνει για να ξεπλύνει μάρμαρα, και παλίμψηστα, που αιώνες ματώνουν .
Σίγουρα το δάκρυ δε μπορεί να ξεθάψει μια αρχαία κόρη, έναν ναό ,ή μια στήλη.
Σίγουρα το κλάμα είναι μια σπονδή στον Ήλιο.
Σίγουρα το δάκρυ μας βοηθά στην αποφόρτιση τη συναισθηματική.
Είναι όμως και ένδειξη ανδρείας και άλλοτε και αδυναμίας.
Όπως κυλάει το δάκρυ, έτσι κυλούν όλα, το λέμε Ροή και Ρέα, στην αέναη κίνηση του
Κρόνου- Χρόνου, που καλούμαστε να αναδείξουμε ότι καλύτερο υπάρχει μέσα μας, ότι περισσότερο δυνάμεθα.
Είναι συγκινητικό να ακούς τον Εθνικό ύμνο και να δακρύζεις,
Εξίσου σημαντικό και το να δακρύζεις από τα γέλια.
Γιατι κι'αυτό καθαρτήριος κρουνός είναι και αποσυμφόρηση, όλα όσα αντιμετωπίζουμε χωρίς να απολογούμαστε, αλλά με παρρησία.
Όμως εάν κλαις και δεν γνωρίζεις τα αίτια και απλώς ξεσπάς, ή ζητάς μέσω του κλάματος αγκαλιά και παρηγοριά, αυτό σίγουρα δε λέγεται κάθαρση.
Δεν ωριμάζεις ποτέ, δεν θα ανακαλύψεις ποτέ τη δύναμη σου, για να κάνεις και συ τον άθλο σου.
Απλά ένα ακόμα κακομαθημένο μωρό, θα μείνεις που θα κλαίει προσπαθώντας να συγκινήσει και ίσως να εκμεταλλευτεί την αδυναμία των γονιών του.
Τι ανωριμότητα... να είσαι και θύμα...
Όμως αν σκεφτούμε πως και η γη ανθίζει με βροχή, και πως και η ψυχή ανοίγει με το δάκρυ...
Κι' αν όλα γίνονται γιατί οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε και να γνωρίσουμε τον εαυτό μας;
Όχι, δεν θα ισχυριστώ πως ο πόνος και οι δοκιμασίες σε προάγουν σαν άνθρωπο,
Θα πω ότι η καταξίωση σου, μετριέται και με τα δάκρυα που δεν έχυσες, μένοντας πιστός αν και παγωμένος, σταθερός στις ιδέες και τα πιστεύω σου.
Εκει βρίσκεται ο άθλος σου.
Και με ένα δάκρυ έρχεσαι στη ζωή και μένα δάκρυ θα γιορτάσεις, και με το κλάμα το στερνό, αποχαιρετάς αγαπημένα πρόσωπα.
Είναι συνυφασμένη η ζωή μας με το πόνο και το δάκρυ, είναι σαν το νερό και το αλάτι, που κάνουν αιώνια χοή στο Ποσειδώνα.
Όμως κάθαρση είναι και κείνο της μάνας το δάκρυ που σε σπουδάζει και σε καμαρώνει , και που σε στέλνει και στρατιώτη.
Τι δεν είναι όμως κάθαρση ;
Δεν είναι κάθαρση να ξεθάβεις αρχαία, να ενημερώνεις και να δίνεις γνώση στον κόσμο, αν πρώτα εσύ δεν το νιώθεις το χρέος και το καθήκον μέσα σου.
Αν εσύ ξεπουλάς τις μελέτες σου...
Δεν είναι κάθαρση να αποβλέπεις στο προσωπικό σου όφελος , μέσω ιεροπραξιών, συμποσίων και συναντήσεων...., και να λες πως κάνεις έργο
Δεν είναι κάθαρση για την κοινωνία να διανέμεις φυλλάδες, χωρίς ο ίδιος να έχεις ήθος
Δεν είναι κάθαρση όταν η διαστρεβλωμένη σου προσωπικότητα, νεκρώνει οργανισμούς, κύτταρα και μέλη της κοινωνίας, επειδή ο δήθεν σκοπός σου αγιάζει τα μέσα
Δεν είναι κάθαρση η ικανοποίηση της ματαιοδοξίας σου, και η λαγνεία σου.
Δεν είναι κάθαρση αυτή του νερού με το βασιλικό στην εκκλησιά, μήτε οποιουδήποτε κληρικού και παπά
Δεν είναι κάθαρση, η αδυναμία σου να προσεγγίσεις συναισθηματικά τον ίδιο σου τον εαυτό.
Δεν είναι κάθαρση ,να καταπνίγεις τα θέλω σου για το καλό κάποιων, μήτε να τους κοροϊδεύεις, σκεπτόμενος πως τους προσφέρεις ένα κόσμο ιδεατό... μα ψεύτικο στο μέσα...
Κάθαρση για την κοινωνία- κάθαρση προσωπική ... τίποτα από τα δυο δεν έρχεται σε σύγκρουση.
Το μυαλό γεννάει παράθυρα, και οι αδυναμίες σου χορεύουν μια στο κακό, μια στο καλό.
Ξέρω ότι οι Πρόγονοί μας, αισθάνονταν, συναισθάνονταν, καλλιεργούσαν το πνεύμα, το νου, το σώμα.
Επένδυαν στους παιδαγωγούς, ώστε οι νέες γενιές να μπορούν να αναστηλώνουν όχι μόνο κολώνες και ναούς, μα τους ναούς μέσα τους.
Να πυρώνονται, να λειαίνονται, να σφυρηλατούνται, αλλά και με έλαια να φρεσκάρονται.
Στα στάδια, νέα άτομα που ασκούνται και αγωνίζονται και εκπαιδεύονται, λειτουργούν με αυτό το τρόπο, όχι για το φαίνεσθαι και για να εντυπωσιάσουν, αλλά γιατι΄η αρμονία ψυχής, νου και σώματος, είναι το ύψιστο μέλημα , τόσο των ατόμων όσο και της κοινωνίας.
Γιαυτό το λόγο και οι αρχαίοι Έλληνες δεν φοβόντουσαν, δεν τρόμαζαν ποτέ.
Γι' αυτό και ήταν ανοιχτοί στα συναισθήματα τους. Είτε ήταν θυμός είτε οργή είτε τραγωδία είτε κωμωδία. Ολα΄τα αναγνώριζαν και όλα τα τιμούσαν, τόσο εντός όσο και εκτός θεάτρου.
Γιαυτό και γυμνοί στα γυμναστήρια αθλούνταν, γιαυτό και τέχνη δημιούργησαν γυμνή στο φως του ήλιου με απαράμιλλη ομορφιά, γιαυτό και στις πηγές και στα καθαρτήρια, ομαδικά πήγαιναν, όπως και στα θεράπεια, γιαυτό έκαναν το θέατρο. Για την από κοινού κάθαρση ολόκληρης τη πόλης !
Έτσι καθάρονταν από βρέφη με πνευματικό νερό, και συνέχιζαν μέχρι και το τέλος του βίου τους, με πνευματικές καθάρσεις, φοιτώντας σε φιλοσοφικές σχολές και με την ενασχόληση τους στα τα κοινά.
Σήμερα ποιος θνητός, ποιος ήρωας δύναται την ιστορία του να τη σφιχταγκαλιάσει;
Είναι δύσκολο να μπορέσουμε να προσεγγίσουμε το γυμνό, να μυηθούμε , να μελετήσουμε και να γιατρευτούμε.
Είναι δύσκολο να δούμε τη γυμνή αλήθεια και το καθαρό φως.
Είναι δύσκολο ο συγχρόνως άνθρωπος να καλύψει το συναισθηματικό του κενό μέσα στις αντιφάσεις της ζωής
Είναι δύσκολο να αποφύγεις το ηρεμιστικό, που στα σίγουρα ξέρεις πως θα σε ηρεμήσει από μια άσχημη συναισθηματική μετάπτωση.
Οι Πρόγονοι μου κατόρθωσαν την κάθαρση του πόνου, τη νοητική ευεξία, το Είναι και την ύπαρξή μας.
Αυτογνωσία, Πνευματική εξέλιξη, Συνείδηση.
Ελευθερία και κατανόηση της λύπης και της μελαγχολίας και της αθυμίας, Διάλογος,
Ποιος είμαι, τι είναι το "ον", τι σημαίνει "υπάρχω", που βρίσκομαι,΄τι είναι χώρος και χρόνος,
Στην Αρχαία Ελλάδα, δεν κυριαρχούσε το Υπέρ-εγώ.
Κι’αν η ζωή του Έλληνα μοιάζει με αρχαία Ελληνική τραγωδία, είναι γιατί δυστυχώς
έχει αποδυναμωθεί τόσο η παιδεία, και όλο το σύστημα αξιών (πολιτικό-ηθικό-κοινωνικό). διότι κάποιοι, κατάφεραν σταδιακά να ξεριζώσουν το Ελληνικό Φως, και την Ελληνική κοσμοθέαση,
Κάθε μέρα με τον τρόπο που συμπεριφερόμαστε όλοι εμείς οι δήθεν διανοούμενοι, όλοι εμείς οι δήθεν πανεπιστημιακοί, συγγραφείς και αλτρουιστές, σκοτώνουμε τον τον Ευριπίδη και τον Αριστοφάνη και το Σωκράτη. Εμείς προδίδουμε Θερμοπύλες, εμείς που ξεχάσαμε να αγωνιζόμαστε, και στα παραπήγματα και στα συντρίμμια να παλεύουμε, για λίγη Δικαιοσύνη.
Κρυμμένοι πίσω από τον ωχαδερφισμό, γινόμαστε οι σύγχρονοι τιτάνες, που διαμελίζουμε τη χώρα μας, διαμελίζουμε τα παιδιά μας, διαμελίζουμε τα σύνορά μας.
Η μοναδική λύση για την Κάθαρση είναι η Νέμεση.
Μονάχα με τον κακοτράχαλο δρόμο, μονάχα με ριζικές και ενωτικές κινήσεις, μονάχα όταν απαλλαγούμε από το ρόλο του θύματος, θα μπορέσουμε, να επιφέρουμε Κάθαρση πολιτική, πνευματική, ιδεολογική.
Μονάχα και να ξέρα τι θα πει ... κάθαρση και τι αυτογνωσία;
Καημένε μου Έλληνα .... δε στα’παν στα βιβλία...