Ο Παυσανίας υποστηρίζει ότι υπήρχαν δύο γενιές Μουσών, όπου στην πρώτη γενιά ήταν 3 και ήταν κόρες του Ουρανού και της Γαίας, ή Τιτανίδες ή Απολλωνίδες και στη δεύτερη, ήταν 9 και ήταν κόρες του Δία και της Μνημοσύνης.
Οι Τιτανίδες Μούσες ήσαν οι θεότητες της μουσικής.
Τα ονόματά τους ήσαν Μελέτη, Αοιδή και Μνήμη εκ των οποίων η τελευταία ταυτίζεται με την Μνημοσύνη, μητέρα των εννέα Μουσών (Παυσανίας 9.29.1) ή Θελξινόη, Αοιδή, Αρχή, Μελέτη (Κικέρων De Natura Deorum/φύση των θεών 3.21). Η ποιητική τέχνη χρειάζεται και τις τρεις αυτές Μούσες, χρειάζεται τον συνδυασμό του τραγουδιού, της μνήμης και της μελέτης.
Γιατί για να τραγουδήσεις χρειάζεται πρώτα μνήμη, και μετά μελέτη (άσκηση).
Στην ελληνική μυθολογία, με το όνομα Αοιδή είναι γνωστή η μία από τις τρεις Μούσες, τις θεότητες που προστάτευαν τις τέχνες και τα γράμματα. Η Αοιδή είναι η μούσα του τραγουδιού.
Αναφέρεται επίσης και ως η μία από τις 4 Μούσες που δέχεται ο ποιητής Άρατος.
Την Μελέτη αυτή την συναντάμε πάντοτε δεμένη με την λατρεία των Μουσών και έχει μία πλατιά αξία επειδή δεν περιορίζεται απλώς στην κατάκτηση μιας ιδιαίτερης γνώσης, αλλά και στην διαμόρφωση του χαρακτήρα στην μετάλλαξη του ανθρώπου και στην καλλιέργεια της Αρετής.
Η Μελέτη έχει έναν διπλό χαρακτήρα: στο ατομικό επίπεδο είναι μία άσκηση , που φέρνει σωτηρία και κάθαρση της ψυχής, ενώ στο επίπεδο της πόλης είναι μία παιδεία που διαπαιδαγωγεί τους νέους στην αρετή και προετοιμάζει τους πιο άξιους για την άσκηση της εξουσίας σύμφωνη με την δικαιοσύνη. Έτσι βλέπουμε ότι η εξάσκηση της Μελέτης έχει ένα διπλό προσανατολισμό προς τα μέσα και προς τα έξω, στον άνθρωπο και στην πόλη.Η ποιητική τέχνη χρειάζεται και τις τρεις αυτές Μούσες, χρειάζεται τον συνδυασμό του τραγουδιού, της μνήμης και της μελέτης.
Η Μνήμη ήταν μία από τις τρεις αρχαιότερες Μούσες, και πριν την εμφάνιση των γνωστών εννέα Πιερίδων Μουσών, στις οποίες είχαν αφιερώσει τον Ελικώνα ως τόπο κατοικίας των οι ιδρυτές της Βοιωτικής πόλης Άσκρη, οι γιοί του Αλωέα, ο Εφιάλτης και ο Ώτος.
Με αυτή την τριαδική υπόσταση λατρεύονταν στη πόλη αυτή οι αρχαιότερες Μούσες: Μελέτη, Μνήμη και Αοιδή καθώς επίσης στο Μαντείο των Δελφών και στη Σικυώνα. Σ’ αυτές ήταν αφιερωμένο το γλυπτό σύμπλεγμα των Κρανάχου, Αγελάδα (όνομα γλύπτου) και Αριστοκλή που παρίστανε τη Μελέτη με λύρα, την Μνήμη με βάρβιτο και την Αοιδή με αυλό. Επίσης υπήρχε και άλλο ανάγλυφο σύμπλεγμα που παρουσίαζε τη Μνήμη με την Αρετή, τη Σοφία και την Πίστη.
Οι Τιτανίδες Μούσες ήσαν οι θεότητες της μουσικής.
Τα ονόματά τους ήσαν Μελέτη, Αοιδή και Μνήμη εκ των οποίων η τελευταία ταυτίζεται με την Μνημοσύνη, μητέρα των εννέα Μουσών (Παυσανίας 9.29.1) ή Θελξινόη, Αοιδή, Αρχή, Μελέτη (Κικέρων De Natura Deorum/φύση των θεών 3.21). Η ποιητική τέχνη χρειάζεται και τις τρεις αυτές Μούσες, χρειάζεται τον συνδυασμό του τραγουδιού, της μνήμης και της μελέτης.
Γιατί για να τραγουδήσεις χρειάζεται πρώτα μνήμη, και μετά μελέτη (άσκηση).
Στην ελληνική μυθολογία, με το όνομα Αοιδή είναι γνωστή η μία από τις τρεις Μούσες, τις θεότητες που προστάτευαν τις τέχνες και τα γράμματα. Η Αοιδή είναι η μούσα του τραγουδιού.
Αναφέρεται επίσης και ως η μία από τις 4 Μούσες που δέχεται ο ποιητής Άρατος.
Την Μελέτη αυτή την συναντάμε πάντοτε δεμένη με την λατρεία των Μουσών και έχει μία πλατιά αξία επειδή δεν περιορίζεται απλώς στην κατάκτηση μιας ιδιαίτερης γνώσης, αλλά και στην διαμόρφωση του χαρακτήρα στην μετάλλαξη του ανθρώπου και στην καλλιέργεια της Αρετής.
Η Μελέτη έχει έναν διπλό χαρακτήρα: στο ατομικό επίπεδο είναι μία άσκηση , που φέρνει σωτηρία και κάθαρση της ψυχής, ενώ στο επίπεδο της πόλης είναι μία παιδεία που διαπαιδαγωγεί τους νέους στην αρετή και προετοιμάζει τους πιο άξιους για την άσκηση της εξουσίας σύμφωνη με την δικαιοσύνη. Έτσι βλέπουμε ότι η εξάσκηση της Μελέτης έχει ένα διπλό προσανατολισμό προς τα μέσα και προς τα έξω, στον άνθρωπο και στην πόλη.Η ποιητική τέχνη χρειάζεται και τις τρεις αυτές Μούσες, χρειάζεται τον συνδυασμό του τραγουδιού, της μνήμης και της μελέτης.
Η Μνήμη ήταν μία από τις τρεις αρχαιότερες Μούσες, και πριν την εμφάνιση των γνωστών εννέα Πιερίδων Μουσών, στις οποίες είχαν αφιερώσει τον Ελικώνα ως τόπο κατοικίας των οι ιδρυτές της Βοιωτικής πόλης Άσκρη, οι γιοί του Αλωέα, ο Εφιάλτης και ο Ώτος.
Με αυτή την τριαδική υπόσταση λατρεύονταν στη πόλη αυτή οι αρχαιότερες Μούσες: Μελέτη, Μνήμη και Αοιδή καθώς επίσης στο Μαντείο των Δελφών και στη Σικυώνα. Σ’ αυτές ήταν αφιερωμένο το γλυπτό σύμπλεγμα των Κρανάχου, Αγελάδα (όνομα γλύπτου) και Αριστοκλή που παρίστανε τη Μελέτη με λύρα, την Μνήμη με βάρβιτο και την Αοιδή με αυλό. Επίσης υπήρχε και άλλο ανάγλυφο σύμπλεγμα που παρουσίαζε τη Μνήμη με την Αρετή, τη Σοφία και την Πίστη.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου