Στη ζωή υπάρχει και το ΟΧΙ

Πολλοί από μας απεχθάνονται και φοβούνται τις συγκρούσεις. Κάνουν λοιπόν τα πάντα για να αποφύγουν να συγκρουστούν: αποχωρούν, υπεκφεύγουν, δικαιολογούνται, υποχωρούν, με μοναδικό σκοπό να «στρογγυλέψουν τα πράγματα». Είναι πεπεισμένοι ότι οι συγκρούσεις σημαίνουν και την αποτυχία της σχέσης και ότι η κοινωνική ζωή χρειάζεται πολλές υποχωρήσεις.
Παρόλα αυτά, η ίδια η ζωή αποδεικνύει συστηματικά ότι κάθε υποχώρηση που γίνεται με μοναδικό σκοπό να αποσοβήσει μια σύγκρουση, σταδιακά την οξύνει. Όλες αυτές οι υποχωρήσεις αποθηκεύονται και υπολογίζονται από το ασυνείδητο και αργά ή γρήγορα, η σύγκρουση που δεν έχει διευθετηθεί θα ξεσπάσει με μεγαλύτερη βιαιότητα και ένταση, καθώς παρέμενε σε λανθάνουσα κατάσταση για καιρό.

Δεν είναι δυνατόν να μην λέμε ποτέ «όχι». Σε κάποια δεδομένη στιγμή θα πρέπει να θέσουμε ένα όριο. Στο μεταξύ όταν δε λέμε «όχι» στους άλλους, λέμε στον ίδιο μας τον εαυτό, στον αυτοσεβασμό μας, στις ανάγκες μας, στις επιθυμίες μας, στα δικά μας όρια. Η άρνηση μας να συγκρουστούμε αποτελεί μια προδοσία απέναντι στον εαυτό μας. Προφανώς γνωρίζετε το ευφυολόγημα: «Με τον γάμο θα είμαστε πια σαν ένας άνθρωπος. Μένει να δούμε ποιος από τους δύο». Αυτό το αστείο θα μπορούσε να βρει εφαρμογή σε όλες τις σχέσεις μας.

Όταν αρνούμαστε να συμπεριλάβουμε σ’ αυτές την πιθανότητα μια σύγκρουσης, αφήνουμε τον άλλο να καταλάβει όλο τον χώρο στη σχέση. Ο μόνος τρόπος να αποφύγουμε να μας συνθλίψουν αυτά τα παιχνίδια εξουσίας, είναι να γνωρίζουμε τους κανόνες τους και να παίξουμε το ρόλο μας αντί να σκάσουμε ή να υποχωρήσουμε με την πρώτη ένδειξη δυσφορίας. Μια σύγκρουση ισοδυναμεί απαραιτήτως με βία και επιθετικότητα.
Επιπλέον, οι συγκρούσεις αποτελούν φυσιολογικό συστατικό της ζωής μέσα σε ένα σύνολο και είναι απαραίτητες για να γίνεται σεβαστή η ατομικότητα και ο προσωπικός χώρος του καθενός, δηλαδή να διατηρείται η ισορροπία στη σχέση. Η αποδοχή αυτής της πραγματικότητας είναι το πρώτο βήμα για να μην νιώθουμε ένα αίσθημα αποτυχίας, όταν προμηνύεται μια σύγκρουση. Κι έπειτα, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι τα όρια είναι απαραίτητα.

Μια ζωή χωρίς όρια είναι μια πεδιάδα με ομίχλη.