Δυσθυμία: Μπορεί η κακή διάθεση να γίνει ασθένεια;

Δυσθυμική Διαταραχή: Όταν η κακή διάθεση γίνεται «ασθένεια»

 

Πρόκειται για την παλαιότερη «νευρωσική κατάθλιψη» ή «αντιδραστική κατάθλιψη».Oι διαστάσεις της δυσθυμικής διαταραχής κυμαίνονται μεταξύ του 3-6% στο γενικό πληθυσμό. Είναι συχνότερη στις γυναίκες, στα χήρα και διαζευγμένα άτομα.

 

Ποια είναι τα αίτιά της;

 Έχουν ενοχοποιηθεί δυσμενείς περιβαλλοντι¬κοί παράγοντες, γι’ αυτό και ο όρος «αντιδραστική κατάθλιψη» επί εδάφους δυσλειτουργικής προσωπικότητας. Υπάρχει όμως και η κλινική άποψη ότι η δυσθυμική διαταραχή αποτελεί μια μείζονα κατάθλιψη, χωρίς σοβαρά από πλευράς βαρύτητας συμπτώματα. Υφίστανται  συνήθως και τα  κύρια συμπτώματα της μείζονος κατάθλιψης, μόνο που η διάρκεια του καταθλιπτικού συναισθήματος είναι 2 και πλέον χρόνια. Όμως η κατάθλιψη και τα συνοδά συμπτώματα είναι ήπια αλλά συνεχή και επηρεάζουν τη λειτουργικότητα.

 

 Η δυσθυμική διαταραχή

Α. Πρέπει να υπάρξει μια περίοδος τουλάχιστον δύο ετών συνε­χούς ή συνεχώς εμφανιζόμενης καταθλιπτικής διάθεσης. Μετα­ξύ των περιόδων αυτών δεν υπάρχουν επεισόδια υπομανίας ού­τε περίοδοι εβδομάδων νορμοθυμίας.

Β. Κανένα από τα επεισόδια κατάθλιψης στη διετία δεν ήταν τόσο σοβαρό ή διαρκές, ώστε να πληροί τα κριτήρια για επαναλαμ­βανόμενη μέτρια καταθλιπτική διαταραχή (F33.0).

Γ. Στη διάρκεια κάποιων περιόδων κατάθλιψης πρέπει να υπάρ­χουν τουλάχιστον τρία από τα ακόλουθα:

1)  μειωμένη ενέργεια ή δραστηριότητα

2)  αϋπνία

3)   απώλεια εμπιστοσύνης προς τον εαυτό ή αισθήματα ανα- ξιότητας

4)  δυσκολία στη συγκέντρωση

5)  συχνά κλάματα

6)   απώλεια ενδιαφέροντος για την ευχαρίστηση στο σεξ και άλ­λες ευχάριστες ενασχολήσεις

7)  αισθήματα απελπισίας

8)   αίσθημα ανικανότητας να αντιμετωπιστούν καθημερινές υ­πευθυνότητες

9)  απαισιοδοξία για το μέλλον ή αναπόληση του παρελθόντος

10)  κοινωνική απόσυρση

11)  μειωμένη ομιλητικότητα.

 

Συννόσηση·. Συνυπάρχει στο 50% με μείζονα κατάθλιψη, στο 40% με αγχώδεις διαταραχές, στο 30% με κατάχρηση ου­σιών, στο 10,5% με διαταραχή πανικού και στο 50% με διατα­ραχές προσωπικότητας.

 

Ποια θεραπεία ακολουθείται;

Φαρμακοθεραπεία: Είναι μειωμένη η αποτελεσματικότητά τους, όσο η κλινική εικόνα είναι σαφής με εμπλοκή της διατα­ραχής της προσωπικότητας. Οι αναστολείς της μονοοξειδάσης (φαινελζίνη και μοκλοβεμίδη) είναι αποτελεσματικότεροι. Τα τρικυκλικά είναι επίσης αποτελεσματικά. Οι ΕΑΕΣ είναι επί­σης αποτελεσματικές ουσίες χωρίς παρενέργειες. Η διάρκεια της αγωγής πρέπει να είναι χρονία, αφού έχει παρατηρηθεί μια υποτροπή στο 50% των αρρώστων μετά από διετή αγωγή.