«Ο πιο εκπληκτικός νόμος…, βρίσκεται εκεί που κανείς δεν τον αναζητά, εκεί που οι φιλόσοφοι, οι θεολόγοι και οι ηθικολόγοι δεν ξέρουν πια να κοιτάζουν: μέσα στη φύση, και ιδιαίτερα στη γεωργία…
Όλοι οι γεωργοί ξέρουν ότι αν φυτέψουν μια συκιά, δε θα μαζέψουν σταφύλια αλλά σύκα, και ότι από μια μηλιά δε θα μαζέψουν αχλάδια.
Να ο μεγαλύτερος ηθικός νόμος: θερίζει κανείς, ότι έχει σπείρει!
Αν μελετήσετε με λεπτομέρειες αυτόν το θεμελιώδη νόμο, αν διευρύνετε τη σημασία του, γίνεται ένα πλούσιο και βαθύ σύστημα, γιατί κάθε ουσιώδης αλήθεια έχει εφαρμογή σ’ όλους τους τομείς…
Μπορεί κανείς να μην πιστεύει στο Θεό, δεν μπορεί όμως να μην πιστεύει ότι κάθε σπόρος αναπαράγεται ακριβώς, είτε δια μέσου ενός φυτού, ενός δέντρου, ενός εντόμου, ενός ζώου ή ενός ανθρώπου…
Μέσα σε κάθε σκέψη, συναίσθημα, πράξη, βάζετε ένα σπόρο που αρχίζει ήδη να φυτρώνει…
Εμπρός λοιπόν, δοκιμάστε ν’ αρνηθείτε ότι θερίζει κανείς αυτό που έσπειρε!
Όλοι βέβαια είναι σίγουροι για την αλήθεια αυτού του νόμου, αλλά μόνο στο φυσικό επίπεδο. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό. Αν πάνε πιο μακριά, πιο ψηλά, θα ξαναβρούνε αυτόν τον νόμο, γιατί ο κόσμος είναι μια ενότητα.
Όταν ένας κηπουρός δε βλέπει να φυτρώνει αυτό που δε φύτεψε, είναι δίκαιος, τίμιος, δεν επαναστατεί, δε βάζει τις φωνές, αλλά λέει απλώς: «Τι τα θέλεις φίλε μου, αφού δεν είχες τον καιρό να σπείρεις καρότα, δεν θα έχεις καρότα. Θα έχεις όμως σαλάτες, μαϊντανό και κρεμμύδια αφού τα έσπειρες». Φαινομενικά οι άνθρωποι είναι πολύ μορφωμένοι στον τομέα της γεωργίας. Ναι, όταν πρόκειται για φρούτα και λαχανικά, αυτά τα ξέρουν, αλλά όταν πρόκειται για τη ψυχή, για τη σκέψη, δεν ξέρουν πια τίποτε και πιστεύουν ότι θα θερίσουν την ευτυχία, τη χαρά, την ειρήνη, σπέρνοντας τη βία, τη σκληρότητα, την κακία. Ε όχι, θα θερίσουν επίσης τη βία, τη σκληρότητα, την κακία. Κι αν τότε νευριάσουν, θυμώσουν ή επαναστατήσουν, αυτό αποδεικνύει ότι δεν είναι καλοί γεωργοί!» O. M. Aivanhov
Ας είμαστε εκλεκτικοί στους Σπόρους της Καρδιάς που θα φυτέψουμε!
Όλοι οι γεωργοί ξέρουν ότι αν φυτέψουν μια συκιά, δε θα μαζέψουν σταφύλια αλλά σύκα, και ότι από μια μηλιά δε θα μαζέψουν αχλάδια.
Να ο μεγαλύτερος ηθικός νόμος: θερίζει κανείς, ότι έχει σπείρει!
Αν μελετήσετε με λεπτομέρειες αυτόν το θεμελιώδη νόμο, αν διευρύνετε τη σημασία του, γίνεται ένα πλούσιο και βαθύ σύστημα, γιατί κάθε ουσιώδης αλήθεια έχει εφαρμογή σ’ όλους τους τομείς…
Μπορεί κανείς να μην πιστεύει στο Θεό, δεν μπορεί όμως να μην πιστεύει ότι κάθε σπόρος αναπαράγεται ακριβώς, είτε δια μέσου ενός φυτού, ενός δέντρου, ενός εντόμου, ενός ζώου ή ενός ανθρώπου…
Μέσα σε κάθε σκέψη, συναίσθημα, πράξη, βάζετε ένα σπόρο που αρχίζει ήδη να φυτρώνει…
Εμπρός λοιπόν, δοκιμάστε ν’ αρνηθείτε ότι θερίζει κανείς αυτό που έσπειρε!
Όλοι βέβαια είναι σίγουροι για την αλήθεια αυτού του νόμου, αλλά μόνο στο φυσικό επίπεδο. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό. Αν πάνε πιο μακριά, πιο ψηλά, θα ξαναβρούνε αυτόν τον νόμο, γιατί ο κόσμος είναι μια ενότητα.
Όταν ένας κηπουρός δε βλέπει να φυτρώνει αυτό που δε φύτεψε, είναι δίκαιος, τίμιος, δεν επαναστατεί, δε βάζει τις φωνές, αλλά λέει απλώς: «Τι τα θέλεις φίλε μου, αφού δεν είχες τον καιρό να σπείρεις καρότα, δεν θα έχεις καρότα. Θα έχεις όμως σαλάτες, μαϊντανό και κρεμμύδια αφού τα έσπειρες». Φαινομενικά οι άνθρωποι είναι πολύ μορφωμένοι στον τομέα της γεωργίας. Ναι, όταν πρόκειται για φρούτα και λαχανικά, αυτά τα ξέρουν, αλλά όταν πρόκειται για τη ψυχή, για τη σκέψη, δεν ξέρουν πια τίποτε και πιστεύουν ότι θα θερίσουν την ευτυχία, τη χαρά, την ειρήνη, σπέρνοντας τη βία, τη σκληρότητα, την κακία. Ε όχι, θα θερίσουν επίσης τη βία, τη σκληρότητα, την κακία. Κι αν τότε νευριάσουν, θυμώσουν ή επαναστατήσουν, αυτό αποδεικνύει ότι δεν είναι καλοί γεωργοί!» O. M. Aivanhov
Ας είμαστε εκλεκτικοί στους Σπόρους της Καρδιάς που θα φυτέψουμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου