Η ιστορία των κοκτέιλ

Τα κοκτέιλ υπήρχαν πολύ πριν ανοίξει το πρώτο «American Bar» στο Manhattan: είναι γνωστό ότι ακόμα και αρχαίοι πολιτισμοί αναμείγνυαν αλκοολούχα ποτά. Η κουλτούρα του κοκτέιλ ωστόσο αναπτύχθηκε πράγματι στις ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του δεύτερου μισού του 19ου αιώνα, όταν άρχισαν να συρρέουν οι μετανάστες στη Βόρεια Αμερική.

Το συνονθύλευμα των μεταναστών συνέβαλε στην ευημερία της χώρας και ενίσχυσε τη διαθεσιμότητα προϊόντων από όλο τον κόσμο. Μέχρι το 1920 τα κοκτέιλ μπαρ είχαν ήδη γίνει αμερικανικός θεσμός, τον οποίο σύντομα θα μιμούνταν η Ευρώπη και ο υπόλοιπος κόσμος.
«Ήπια ένα κοκτέιλ εξαιρετικό για το κεφάλι», δήλωνε ένας συγγραφέας που έγραφε για τη «Farmer’s Cabinet» στις 25 Απριλίου 1803! Κι αυτή θεωρείται η πρώτη γραπτή αναφορά στον όρο «κοκτέιλ».
Μόλις 3 χρόνια αργότερα, η «Τhe Balance and Columbian Repository» της Νέας Υόρκης υποστήριζε ότι το κοκτέιλ ταίριαζε επίσης σημαντικά στις προεκλογικές εκστρατείες: «όποιος μπορεί να καταπιεί ένα ποτήρι κοκτέιλ, μπορεί να καταπιεί τα πάντα»!

Η προέλευση της λέξης «κοκτέιλ» ωστόσο χάνεται στα βάθη του χρόνου. Μια θεωρία λέει ότι χρησιμοποιούνταν φτερά από ουρά πετεινού (cock-tail) ως εργαλείο ανακατέματος ή ως προειδοποίηση ότι το ποτήρι περιέχει αλκοόλ, αν και μάλλον πρόκειται για απίθανο σενάριο.
Οι γλωσσολόγοι θεωρούν τη λέξη «cocktail» σολοικισμό (συντακτικό λάθος δηλαδή) της λατινικής «decoctus», που σημαίνει «νερουλός». Μια άλλη εκδοχή υποστηρίζει ότι στη Νέα Ορλεάνη -η οποία ήταν γαλλική-, όπου τα κοκτέιλ ήταν γνωστά από νωρίς και ενδεχομένως σερβίρονταν σε πολύ μικρά ποτήρια, δέσποζε η λέξη «coquetier», που στα γαλλικά σημαίνει «αβγοθήκη» και αποτελεί τη ρίζα της λέξης «cocktail»…

Μια γλωσσολογικά ευλογοφανής εξήγηση είναι η ιστορία των αποίκων ιδιοκτητών μπαρ, που συνήθιζαν να συνδυάζουν τα σώσματα από τα βαρέλια μπράντι και ρούμι. Τα μείγματα αυτά ήταν φθηνότερα, αφού υπήρχε μείωση τόσο στην περιεκτικότητα του αλκοόλ όσο και στη γεύση. Οι τακτικοί λοιπόν πελάτες ζητούσαν ειδικά τα σώσματα αυτά (tailings) από τη στρόφιγγα (stopcock).
Από κει κι έπειτα, τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους. Ο καθηγητής Jerry Thomas εξέδωσε το πρώτο βιβλίο αφιερωμένο στα κοκτέιλ το 1862, το θρυλικό «Bartender’s Guide or How to Mix Drinks».

Η μετέπειτα Ποτοαπαγόρευση στις ΗΠΑ (1920-1933) ώθησε τους ιδιοκτήτες των παράνομων μπαρ να δημιουργήσουν μείξεις ώστε να μεταμφιέσουν το αλκοόλ, αλλά και να μπορούν να εκμεταλλευτούν στο έπακρο τα δυσεύρετα οινοπνευματώδη. Και μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο όλα τα μπαρ των μεγάλων ξενοδοχείων σερβίρουν πλέον τα δικά τους κοκτέιλ.
Και κάπως έτσι τα «ανακατέματα» μπήκαν για τα καλά στη ζωή μας. Και ευτυχώς!

H ιστορία των πιο διάσημων κοκτέιλς. Ας σκαλίσουμε λίγο την ιστορία των πιο γνωστών κοκτέιλς, γιατί αφού πίνουμε να ξέρουμε τουλάχιστον ποιος ή τι φταίει που δημιουργήθηκαν.

Margarita. Αυτό το κοκτέιλ δημιουργήθηκε στο Μεξικό το 1930, το αγάπησαν πολύ γρήγορα οι ντόπιοι και το κατανάλωναν κάτω από τον καυτό ήλιο. Το όνομά του παρέπεμπε στις κοπέλες των μπάρμαν.

Screwdriver. Ένα… κατασαβίδι που σου ανεβάζει τη διάθεση! Λέγεται πως τη δεκαετία του 1950 οι εργάτες στη Μέση Ανατολή χρησιμοποιούσαν κατσαβίδια για να σπάνε τον πάγο που χρησιμοποιούσαν για τα ποτά τους κι έτσι προέκυψε αυτό το όνομα.

Daiquiri. Για όλα φταίει η Κούβα, αφού το συγκεκριμένο κοκτέιλ που το συναντάμε σε πολλές γευστικές εκδοχές, πήρε το όνομά του από το Daiquiri, το ομώνυμο μέρος, 14 χιλιόμετρα από το Σαντιάγο.

Manhattan. Ακούγοντάς το είναι σχεδόν αναμενόμενο ότι οφείλει το όνομά του στην πόλη Μανχάταν. Ειδικότερα, όμως, οφείλει την ύπαρξη και το όνομά του στο Manhattan Club, εκεί όπου δημιουργήθηκε προς τιμήν του κυβερνήτη Γουίλιαμ Τίλντεν, του ανθρώπου που άλλαξε το Μανχάταν το 1874.

El Presidente. Με όνομα βαρύ σας πρόεδρος κράτους, αυτό το κοκτέιλ δημιουργήθηκε στην Αβάνα προς τιμήν του Κουβανού Προέδρου Χεράρδο Ματσάδο και έμελλε να γίνει το σήμα κατατεθέν της αριστοκρατίας.

Bloody Mary. Δύο είναι οι επικρατέστεροι θρύλοι για το διάσημο ποτό των Φερνάντ Πετιό και Τζορτζ Τζέσελ: ο πρώτος θέλει το όνομα να έχει δοθεί προς τιμήν της σταρ Μέρι Πίκφορντ, η οποία σε μια από τις ταινίες της έπινε ένα κόκκινο ποτό με γρεναδίνη και μαρασκίνο και ο άλλος υποστηρίζει ότι το ποτό ονομάστηκε έτσι προς τιμήν μιας σερβιτόρας που λεγότανε Μέρι και δούλευε σε ένα μπαρ του Σικάγο με το όνομα Bucket of Blood.

Piña Colada. Piña στα ισπανικά σημαίνει «ανανάς». Η πρώτη εμφάνιση της Piña Colada έγινε το 1800, όταν ο πειρατής Ρομπέρτο Κοφρέζι, για να τονώσει το ηθικό των αντρών του, τους έδινε ένα παρασκεύασμα από ανανά, καρύδα και λευκό ρούμι. Τη συνέχεια την ξέρετε… Πιες μερικά ποτήρια και ζήσε περιπέτειες σαν πειρατής!

Β-52. Επειδή ακριβώς το ποτό είναι… μπόμπα, οι κάτοικοι της Αλμπέρτα στο Καλγκάρι το ονόμασαν έτσι προς τιμήν του βομβαρδιστικού Β-52 Stratofortress, που τσάκιζε τα πάντα στον Πόλεμο του Βιετνάμ.

Mojito. Mojado σημαίνει «βρεγμένο», και το mojito είναι υποκοριστικό του mojado – σημαίνει, δηλαδή, «λίγο βρεγμένο». Αυτή την ονομασία έδωσαν στο ποτό που δημιουργήθηκε προς τιμήν του σερ Φράνσις Ντρέικ, το οποίο έγινε διάσημο στους Βρετανούς τον 16ο αιώνα.

Mai Tai. Mai Tai στη γλώσσα της Ταϊτής σημαίνει «πολύ καλό». Αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που είπε ο δημιουργός του, Τρέιντερ Βικ, όταν το δοκίμασε το 1944 στο πολυνησιακό εστιατόριό του στην Οκλαχόμα!

Tequila Sunrise. Αν παρατηρήσει κανείς το ποτό αυτό, θυμίζει σίγουρα την ανατολή. Ακριβώς αυτό είδαν και οι οι άγνωστοι από πλευράς ονομάτων δημιουργοί του στην Αριζόνα και ιδού το αποτέλεσμα.

Cuba Libre. Το όνομά του σημαίνει «Ελεύθερη Κούβα». Αυτό το κοκτέιλ έκανε την εμφάνισή του το 1900 στον ισπανοαμερικανικό πόλεμο. Τόσο επαναστατικό που σε ζαλίζει!