Συνήθως, αισθανόμαστε καλύτερα την ύπαρξη μας όταν οι επιθυμίες κι οι προσδοκίες μας εκπληρώνονται.Οι αγωνίες κι οι καθημερινές δυσκολίες μας στενοχωρούν, μας δυσκολεύουν. Κι όταν αυτές υπάρχουν, απελπιζόμαστε γιατί αισθανόμαστε ότι δεν το αξίζουμε. Κι όταν το φορτίο παραμένει, θυμώνουμε και παρατάμε την προσπάθεια για επικοινωνία.
Κι όμως, αυτή η επικοινωνία έχει ουσία. Είναι όμορφη, μπορεί να μας κάνει να αισθανθούμε ευγνωμοσύνη κι ευτυχία, που μπορούμε απλά να μιλάμε και να υπάρχουμε, να αναπνέουμε, να έχουμε συνείδηση, που έχουμε ψυχή αυθεντική, που ζούμε και να αποφασίζουμε.
Την ημέρα που θα δούμε πραγματικά, κατάματα, τον πόνο και την αγωνία και δεν θα προσπαθήσουμε να την απαλύνουμε, τότε και μόνο τότε θα μπορέσουμε να κινηθούμε προς τον αληθινό, τον αυθεντικό μας εαυτό. Οι αγωνίες κι οι δυσκολίες βρίσκονται στη ζωή μας προκειμένου να μας οδηγήσουν στο να ανακαλύψουμε εκείνο που μπορεί να τις διαλύσει και να μας οδηγήσει στην αυθεντική μας ύπαρξη.
Κι όταν καταλάβουμε ποιοι είμαστε, τότε και μόνον τότε νέες ποιότητες αναδύονται από μέσα μας: οι ποιότητες της ευγνωμοσύνης και της μοναδικής αξίας της ύπαρξης μας.
Η ύπαρξη μας δεν είναι μία στατική, αλλά μία δυναμική διαδικασία συνεχούς εξέλιξης και νοηματοδότησης στην πορεία του προσωπικού μας γίγνεσθαι.
Η πρώτη κίνηση για να ξεφορτώσουμε ένα φορτίο – εάν έχουμε – είναι να συγχωρήσουμε όσους συντέλεσαν στη δημιουργία του και πάνω από όλα τον ίδιο μας τον εαυτό.
Η συγχώρηση είναι μία μορφή κατανόησης της ύπαρξης του άλλου, είναι μία μορφή απελευθέρωσης από τύψεις κι ενοχές που σχετίζονται με εμάς τους ίδιους. Με τα δικά μας συναισθήματα, τη δική μας προσωπικότητα, τη δική μας ψυχή.
Η συγχώρηση μας κάνει να αισθανόμαστε ελεύθεροι, υγιείς, ανθρώπινοι, καθαροί. Μας βοηθάει να δούμε την αλήθεια γυμνή, χωρίς αποφυγές.
Κι αυτό είναι το ξεκίνημα της ηθικής νοημοσύνης και της συνειδητής ευφυΐας.
Είναι το ξεκίνημα της επίγνωσης και της συνειδητότητας της ύπαρξης μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου