βλέπει τη ζωή του να πλέει ανάμεσα σε κλυδωνισμούς και φουρτούνες θλίψεων, πόνου, απόγνωσης,
αλλά και ανάμεσα σε νηνεμίες και λιακάδες χαράς, ευτυχίας, ελπίδας ...
Ω, πόσο παράδοξη είναι η σύσταση της ζωής μας σε αυτήν την γη ...
Η θλίψη εναλλάσσεται με την χαρά σε ρυθμούς που σπάνια καταφέρνουμε να προβλέψουμε ή να συνειδητοποιήσουμε
Και μάλιστα ..., τις περισσότερες φορές δεν υπάρχει καν εναλλαγή:! Βιώνουμε ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ταυτόχρονα Όμως Σπάνια διαισθανόμαστε Αυτο ΤΟ παράδοξο.
Ο περισσότερος κόσμος θα διαμαρτυρηθεί σε αυτήν την θέση. «Είναι πανεύκολη και ηλίου φαεινότερη η διάκριση της χαράς από την λύπη», θα πει. «
Μόνο ένας ψυχικά διαταραγμένος θα μπορούσε να τα μπερδέψει »...
Αλλά, καταλαβαίνουμε τι είναι χαρά και τι λύπη; Προσοχή! Πραγματική χαρά και πραγματική λύπη ...
Πολλές φορές η χαρά που εννοούμε, είναι θνησιγενής και τόσο λύπη και οδύνη μας αποφέρει, ώστε να ξεχνούμε την αρχική μας «ευτυχία». Και τότε απορούμε, πως είναι δυνατόν τέτοια παραδεισένια ακτή να μεταστράφηκε σε έρεβο του Άδη ...
Και όταν «καταλαβαίνουμε» ότι μαύρα και σκοτεινά σύννεφα δένουν την ζωή και τα όνειρά μας? Eίναι τότε που συντετριμμένοι ομολογούμε στον εαυτό μας ότι «η ζωή μας γονάτισε». Όμως, μια ειλικρινής ενδοσκόπηση της κατάστασής μας, φέρνει στην επιφάνεια ένα αναπάντεχο συμπέρασμα: αυτή η φωτιά και η βιαιότητα της θλίψης που νιώσαμε, σαν να μας δυνάμωσε, σαν να μας καθάρισε, σαν μας αποκάλυψε κάτι ...
Τελικά θα φτάσουμε ποτέ στο σημείο να ξέρουμε τι μας συμβαίνει? Θα ελευθερωθούμε ποτέ, από το αλλοπρόσαλλο αυτό παιχνίδι της λύπης και της χαράς? Και το σημαντικότερο: υπάρχει άραγε ασυννέφιαστη, ακέραιη χαρά και φρικτά απόλυτη λύπη? Που, επιτέλους, βρίσκουμε το πρώτο και πως θα αποφύγουμε για πάντα το δεύτερο?
Να προστρέξουμε στην Αλήθεια ... να προσανατολιστούμε στο Φως ...
Ποιό είναι το Φώς ...
Ο Καθένας μας μπορεί να του δώσει το όνομα που επιθυμεί ...
Δύσκολο ... αλλά όχι αδύνατο ....
Μαρία Ιωσηφίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου