Όταν η δικαιολογία είναι… χειρότερη από την πράξη!

Τις περισσότερες φορές ένα «συγνώμη» δεν είναι αρκετό για να δικαιολογήσουμε μια πράξη και πάντα προσπαθούμε να έχουμε έτοιμη μια δικαιολογία για να εξηγήσουμε την κατάσταση των πραγμάτων.
Μεγάλο πράγμα η δικαιολογία ανά τους αιώνες. Τόσο πολύ μάλιστα που γινόταν συχνά αντικείμενο αστεϊσμού ή ακόμη και προβληματισμού. Πολλές φορές, μάλιστα, ήταν χειρότερη από την ίδια την πράξη που καλείτο να δικαιολογήσει. Κάπως έτσι συνέβη και στο περιστατικό που θα σας διηγηθώ…
Στην αυλή του Λουδοβίκου του 14ου υπήρχε ένας γελωτοποιός που έκανε πολύ επιτυχημένα αστεία και η φήμη του για τις αστείες φάρσες που διοργάνωνε είχε ξεπεράσει τα στενά όρια του βασιλείου. Ο βασιλιάς ήξερε ότι ήταν ο καλύτερος διασκεδαστής αλλά μάλλον αυτό δεν έφτανε…
Μια μέρα, λοιπόν, ο Λουδοβίκος αποφάσισε να τον δυσκολέψει λίγο! Του ζήτησε να κάνει ένα αστείο τού οποίου η δικαιολογία θα ήταν χειρότερη από την ίδια την πράξη. Ο γελωτοποιός προβληματίστηκε, σκέφτηκε πολύ και άφησε να περάσουν αρκετές μέρες μέχρι να απαντήσει στο βασιλιά.
 Ένα απόγευμα ο βασιλιάς έκανε τον περίπατό του στους κήπους όταν βλέπει ξαφνικά το γελωτοποιό να χαριεντίζεται με τη βασίλισσα και μάλιστα να της χαϊδεύει προκλητικά τα οπίσθια. Έξω φρενών ο Λουδοβίκος τον πλησιάζει απειλητικά, τον αρπάζει από το λαιμό και του λέει: «Πώς τόλμησες να κάνεις κάτι τέτοιο, και μάλιστα μπροστά στα μάτια μου! Θα σε στείλω στην γκιλοτίνα γι’ αυτό που έκανες! Δεν θα τη γλιτώσεις!
 «Ω, βασιλιά μου!», απαντά τότε χαμογελώντας ο γελωτοποιός, «νόμιζα ότι ήσασταν εσείς!»…