1) Για τον Πλάτωνα τα άστρα είναι θεοί & κατοικίες θεών ορατοί από την γη. Κάθε καθαρή ψυχή αντιστοιχεί σε κάποιο άστρο. (Επινομίς 981 κ.ε.) (Τίμαιος 42)
2) Ισχυρίζεται ότι η ψυχή δεν είναι φθαρτή [αντίθετα με την επικρατούσα στην εποχή του αντίληψη (ΩΣ ΦΑΣΙΝ ΟΙ ΠΟΛΛΟΙ)], αλλά είναι αθάνατη και άφθαρτη και διαχωρίζεται με το θάνατο από το σώμα πηγαίνοντας στον Άδη.
3) Οι ζωντανοί προέρχονται από νεκρούς σε μια ανακύκλωση ψυχών & διαδοχική μετενσάρκωση. Ανάλογα με τη διαγωγή του ανθρώπου και το ποιόν του εν ζωή, η ψυχή μετενσαρκώνεται. Όσοι διάγουν κακό και άδικο βίο μετενσαρκώνονται σε γυναίκα την επόμενη φορά. Κι αν πάλι είναι κακή η διαγωγή, ακολούθως η ψυχή τους θα μετενσαρκώνεται διαδοχικά σε διάφορα ζώα και θα βασανίζεται στο διηνεκές.
4) Κοντά στους θεούς (άστρα) πηγαίνουν μόνον όσοι έζησαν φιλοσοφώντας ορθά, όσοι έμειναν αμόλυντοι και απαρνήθηκαν τα πάθη του σώματος, σαρκικές απολαύσεις και τα υλικά αγαθά γενικά.
5) Το σώμα, η ύλη, είναι η αιτία των κακών. Το σώμα είναι ο εχθρός, φυλακή και βάρος της ψυχής και γι’ αυτό η φρόνηση στην ψυχή μπορεί να έρθει μόνο με το θάνατο και όχι όσο ζούμε. Γι’ αυτό «όσοι φιλοσοφούν ορθά, σε όλη τους τη ζωή μελετούν (εξασκούνται) και επιθυμούν το θάνατο».
Η τελειότητα της ψυχής δε βρίσκεται στη ζωή, αλλά στον Άδη, απαλλαγμένη από τα βάρη, τα πάθη και τις παρενοχλήσεις του υλικού σώματος. Και από εκεί η ψυχή θα μετενσαρκωθεί ανάλογα με την ποιότητά της.
Παραθέτω αποσπάσματα από έργα του Πλάτωνα που απηχούν αυτές τις θέσεις.
Για όσους δεν κατάλαβαν αυτά που ο Πλάτων μας λέει για την ψυχή και την επίτευξη της μετεμψύχωσης ή "θέωσης" θα το πω πιο απλά. Μας λέει ότι για να το πετύχουμε θα πρέπει να μη χαιρόμαστε τη ζωή αυτή, γιατί είναι ψεύτικη. Πρέπει σε όλη τη ζωή μας να επιθυμούμε να έρθει ο θάνατος και να προετοιμαζόμαστε γι' αυτό.
Ο Πλάτων μας θέλει να μισήσουμε το σώμα που μας αναγκάζει να ψάχνουμε για τροφή, χρήματα, επειδή είναι φθαρτό και αρρωσταίνει, προκαλεί πάθη, μέχρι και οι πόλεμοι γίνονται για το σώμα και τις ανάγκες του μας λέει για να δικαιολογήσει την άποψή του.
Με απλά λόγια, οι χαρές οι επίγειες όχι μόνο δεν έχουν καμία αξία, αλλά αποτρέπουν να γίνει κανείς ίσος με το «θείον» όπως το εννοεί ο Πλάτων. Για τον Πλάτωνα οι υλικές απολαύσεις είναι κατακριτέες και θα έλεγε κανείς ότι μιλά σαν μοναχός που απαρνήθηκε τα εγκόσμια περιμένοντας μετά το θάνατο κάτι καλύτερο.
Η αντίθετη και γνήσια ελληνική άποψη λέει ότι πρέπει κανείς να χαίρεται αυτή τη ζωή και να απολαμβάνει ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΜΕΤΡΟ γιατί δεν υπάρχει άλλη ζωή όπως την ζούμε εδώ μετά το θάνατο.
Ο Πλάτων και όλοι όσοι λένε παρόμοια, Ορφικοί και Πυθαγόρειοι και λοιποί, ξεφεύγουν 180 μοίρες από την γνήσια ελληνική θέση και ασπάζονται και επεξεργάζονται ανατολικές και αιγυπτιακές φαντασιοκοπίες. Σε αυτό το πλαίσιο είπε άλλωστε στο έργο «Επινομίς» (987δ) πως «ότι κι αν πάρουν οι Έλληνες από τους ξένους το επεξεργάζονται και το μετατρέπουν σε κάτι καλύτερο ποιοτικά».
Η επιρροή των ξενόφερτων απόψεων που πρέσβευαν ο ορφισμός και ο πυθαγορισμός στον Πλάτωνα είναι αδιαμφισβήτητη. Οι θεολογικές απόψεις του Πλάτωνα εξυπηρετούσαν και εντάσσονταν στα πλαίσια της ιδανικής πολιτείας που ήθελε να εφαρμόσει.
Στην δημοκρατική και φιλελεύθερη Αθήνα ο ολιγαρχικός και αριστοκράτης Πλάτων έδρασε ανενόχλητος και ελεύθερα. Ο δημοκρατικά ποτισμένος αθηναϊκός λαός βέβαια δεν αποδεχόταν τις ολιγαρχικές αντιλήψεις και τις αντίστοιχες θεολογίες του. Ο Πλάτων αναγκάστηκε μάλιστα να φύγει από την Αθήνα μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας και την ανατροπή των ολιγαρχικών και της τυραννίας των 30.
Γι' αυτό ο πικραμένος Πλάτων επιχείρησε πολλές φορές να βρει πρόθυμους στην Σικελία όπου υπήρχαν πολλές κοινότητες Πυθαγορείων και άλλων παρακλαδιών της ιδεαλιστικής φιλοσοφίας. Ωστόσο ούτε εκεί κατάφερε να πείσει για την υλοποίηση της Πολιτείας του.
Σε ένα από τα ταξίδια του μάλιστα, τον έδιωξαν και τον έβαλαν σε πλοίο με προορισμό την Αίγινα (που τότε βρισκόταν σε σύγκρουση με την Αθήνα), όπου πουλήθηκε σαν δούλος. Για καλή του τύχη τον αναγνώρισε ένας γνωστός του και τον εξαγόρασε.
Το κατεστημένο στην σύγχρονη εποχή έχει αναγάγει τον Πλάτωνα και τον φερόμενο ως δάσκαλό του Σωκράτη σε κορυφαίους φιλοσόφους της ελληνικής αρχαιότητας με τον Σωκράτη μάλιστα ως ορόσημο (π.χ. προσωκρατικοί κλπ), και σχεδόν μονοπωλεί αυθαίρετα με αυτούς την ελληνική φιλοσοφία.
Το κατεστημένο ιδίως στην σημερινή Ελλάδα τους χρησιμοποιεί για να εξυπηρετήσει το αφήγημα του "ελληνοχριστιανισμού" παρουσιάζοντάς τον μαζί με τον Σωκράτη ως βασικούς "προδρόμους" του χριστιανισμού εξαιτίας της ομοιότητας που παρουσιάζουν αφού οι πρώτοι χριστιανοί θεολόγοι σαφώς τον χρησιμοποίησαν (όπως και τον Αριστοτέλη) για την διαμόρφωση του χριστιανικού δόγματος.
Αυτό δίνει την πλαστή εικόνα και δημιουργεί σύγχυση με την αλλοπρόσαλλη θεωρία ότι ο χριστιανισμός συνδέεται δήθεν με την ελληνική αρχαιότητα και ότι αποτελεί συνέχεια αυτής, σε μια ασφαλώς μεροληπτική και αβάσιμη ερμηνεία και παραποίηση της πραγματικότητας που όμως ευνοεί την προπαγάνδα για την απόλυτη επικράτηση του χριστιανικού δόγματος, πλέον και με αναδρομική ισχύ ως προς την ελληνική αρχαιότητα!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου