ΞΕΝ ΚΑναβ 5.8.13–5.8.17
Ο Ξενοφώντας απολογείται για βίαιη συμπεριφορά προς τους στρατιώτες του
Ύστερα από την απόφαση να λογοδοτήσουν οι στρατηγοί των Μυρίων για παρελθόντα αδικήματά τους, ανάμεσα σε άλλους κατηγορήθηκε και ο Ξενοφώντας ότι είχε βιαιοπραγήσει εναντίον κάποιων στρατιωτών. Παρακάτω παρατίθεται μέρος από την απολογία του.
[5.8.13] Ἐγώ, ὦ ἄνδρες, ὁμολογῶ
παῖσαι δὴ ἄνδρας ἕνεκεν ἀταξίας ὅσοις σῴζεσθαι μὲν ἤρκει
δι’ ὑμῶν ἐν τάξει τε ἰόντων καὶ μαχομένων ὅπου δέοι, αὐτοὶ
δὲ λιπόντες τὰς τάξεις προθέοντες ἁρπάζειν ἤθελον καὶ
ὑμῶν πλεονεκτεῖν. εἰ δὲ τοῦτο πάντες ἐποιοῦμεν, ἅπαντες
ἂν ἀπωλόμεθα. [5.8.14] ἤδη δὲ καὶ μαλακιζόμενόν τινα καὶ οὐκ
ἐθέλοντα ἀνίστασθαι ἀλλὰ προϊέμενον αὑτὸν τοῖς πολεμίοις
καὶ ἔπαισα καὶ ἐβιασάμην πορεύεσθαι. ἐν γὰρ τῷ ἰσχυρῷ
χειμῶνι καὶ αὐτός ποτε ἀναμένων τινὰς συσκευαζομένους
καθεζόμενος συχνὸν χρόνον κατέμαθον ἀναστὰς μόλις καὶ
τὰ σκέλη ἐκτείνας. [5.8.15] ἐν ἐμαυτῷ οὖν πεῖραν λαβὼν ἐκ τούτου
καὶ ἄλλον, ὁπότε ἴδοιμι καθήμενον καὶ βλακεύοντα, ἤλαυνον·
τὸ γὰρ κινεῖσθαι καὶ ἀνδρίζεσθαι παρεῖχε θερμασίαν τινὰ
καὶ ὑγρότητα, τὸ δὲ καθῆσθαι καὶ ἡσυχίαν ἔχειν ἑώρων
ὑπουργὸν ὂν τῷ τε ἀποπήγνυσθαι τὸ αἷμα καὶ τῷ ἀποσή-
πεσθαι τοὺς τῶν ποδῶν δακτύλους, ἅπερ πολλοὺς καὶ ὑμεῖς
ἴστε παθόντας. [5.8.16] ἄλλον δέ γε ἴσως ἀπολειπόμενόν που διὰ
ῥᾳστώνην καὶ κωλύοντα καὶ ὑμᾶς τοὺς πρόσθεν καὶ ἡμᾶς
τοὺς ὄπισθεν πορεύεσθαι ἔπαισα πύξ, ὅπως μὴ λόγχῃ ὑπὸ
τῶν πολεμίων παίοιτο. [5.8.17] καὶ γὰρ οὖν νῦν ἔξεστιν αὐτοῖς
σωθεῖσιν, εἴ τι ὑπ’ ἐμοῦ ἔπαθον παρὰ τὸ δίκαιον, δίκην
λαβεῖν. εἰ δ’ ἐπὶ τοῖς πολεμίοις ἐγένοντο, τί μέγα ἂν
οὕτως ἔπαθον ὅτου δίκην ἂν ἠξίουν λαμβάνειν;
***
«Εγώ, ω άνδρες, ομολογώ, ότι εκτύπησα ανθρώπους, διότι εγκατέλειψαν την θέσιν των∙ αυτοί ενώ ήτο δυνατόν να σωθούν βεβαίως χάριν εις σας, οι οποίοι επορεύεσθε με τάξιν και εμάχεσθε όπου ήτο ανάγκη, εγκαταλείποντες την θέσιν των και τρέχοντες προς τα εμπρός, ήθελον να αρπάζουν και να έχουν περισσότερα λάφυρα από σας. Εάν δε αυτό εκάμνομεν όλοι, όλοι θα είχομεν καταστραφή. Ήδη δε και κάθε στρατιώτην από μαλθακότητα αδρανούντα και αρνούμενον να σηκωθή, αλλ' αφήνοντα τον εαυτόν του εις την διάκρισιν των εχθρών, αυτόν και τον εκτυπούσα και τον ηνάγκαζον, δια της βίας να πορεύεται. Διότι και εγώ ο ίδιος κατά τον δυνατόν χειμώνα περιμένων κάποτε μερικούς που ητοίμαζον τας αποσκευάς των, επειδή έμεινα ακίνητος επί πολλήν ώραν, είδα ότι με πολλήν δυσκολίαν εσηκώθην και ετέντωσα τα πόδια του. Επειδή λοιπόν απέκτησα πείραν από τον εαυτόν μου, δια τούτο και όποιον άλλον έβλεπα οπουδήποτε να κάθεται και να μη κάμνη τίποτε, τον ηνάγκαζον δια της βίας να κινήται∙ διότι το να κινήται τις και να συμπεριφέρεται ως άνδρας, παρείχεν εις το σώμα κάποιαν θερμότητα και εις τα μέλη ευκινησίαν, ενώ τουναντίον το να κάθεται κανείς και να ησυχάζη, έβλεπα ότι συνετέλει εις το να παγώνη το αίμα και να σαπίζουν οι δάκτυλοι των ποδών, πράγματα τα οποία γνωρίζετε και σεις, ότι πολλοί έπαθον. Κάποιον δε άλλον, ο οποίος έμεινε κάπου οπίσω από τεμπελιά και ημπόδιζε και σας τους έμπροσθεν και ημάς τους όπισθεν ερχομένους να βαδίζωμεν, τούτον τον εκτύπησα με γρόνθον διά να μη κτυπηθή από την λόγχην του εχθρού. Και τώρα λοιπόν είναι επιτετραμμένον εις αυτούς, των οποίων έσωσα την ζωήν, και έπαθαν κάτι από εμέ αδίκως, να ζητούν λόγον δι' αυτό, ενώ, αν είχαν πέσει εις τας χείρας του εχθρού, θα επάθαιναν πάρα πολύ μεγάλα κακά, χωρίς να δύνανται να ζητήσουν καμμίαν αποζημίωσιν από αυτόν;»
«Εγώ, ω άνδρες, ομολογώ, ότι εκτύπησα ανθρώπους, διότι εγκατέλειψαν την θέσιν των∙ αυτοί ενώ ήτο δυνατόν να σωθούν βεβαίως χάριν εις σας, οι οποίοι επορεύεσθε με τάξιν και εμάχεσθε όπου ήτο ανάγκη, εγκαταλείποντες την θέσιν των και τρέχοντες προς τα εμπρός, ήθελον να αρπάζουν και να έχουν περισσότερα λάφυρα από σας. Εάν δε αυτό εκάμνομεν όλοι, όλοι θα είχομεν καταστραφή. Ήδη δε και κάθε στρατιώτην από μαλθακότητα αδρανούντα και αρνούμενον να σηκωθή, αλλ' αφήνοντα τον εαυτόν του εις την διάκρισιν των εχθρών, αυτόν και τον εκτυπούσα και τον ηνάγκαζον, δια της βίας να πορεύεται. Διότι και εγώ ο ίδιος κατά τον δυνατόν χειμώνα περιμένων κάποτε μερικούς που ητοίμαζον τας αποσκευάς των, επειδή έμεινα ακίνητος επί πολλήν ώραν, είδα ότι με πολλήν δυσκολίαν εσηκώθην και ετέντωσα τα πόδια του. Επειδή λοιπόν απέκτησα πείραν από τον εαυτόν μου, δια τούτο και όποιον άλλον έβλεπα οπουδήποτε να κάθεται και να μη κάμνη τίποτε, τον ηνάγκαζον δια της βίας να κινήται∙ διότι το να κινήται τις και να συμπεριφέρεται ως άνδρας, παρείχεν εις το σώμα κάποιαν θερμότητα και εις τα μέλη ευκινησίαν, ενώ τουναντίον το να κάθεται κανείς και να ησυχάζη, έβλεπα ότι συνετέλει εις το να παγώνη το αίμα και να σαπίζουν οι δάκτυλοι των ποδών, πράγματα τα οποία γνωρίζετε και σεις, ότι πολλοί έπαθον. Κάποιον δε άλλον, ο οποίος έμεινε κάπου οπίσω από τεμπελιά και ημπόδιζε και σας τους έμπροσθεν και ημάς τους όπισθεν ερχομένους να βαδίζωμεν, τούτον τον εκτύπησα με γρόνθον διά να μη κτυπηθή από την λόγχην του εχθρού. Και τώρα λοιπόν είναι επιτετραμμένον εις αυτούς, των οποίων έσωσα την ζωήν, και έπαθαν κάτι από εμέ αδίκως, να ζητούν λόγον δι' αυτό, ενώ, αν είχαν πέσει εις τας χείρας του εχθρού, θα επάθαιναν πάρα πολύ μεγάλα κακά, χωρίς να δύνανται να ζητήσουν καμμίαν αποζημίωσιν από αυτόν;»
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου