Αυτό που φέρνει μαζί του το έλλειμμα είναι η αποσύνδεση από τον εαυτό.
Η αποσύνδεση είναι που προκαλεί το τραύμα γιατί μας διαχωρίζει από την πραγματική μας φύση, μας απομονώνει από το ανθρώπινο.
Όταν η δύναμη, η αξία και η ανωτερότητα μας, προκύπτει μέσα από τη σύγκριση και τον ανταγωνισμό, πάντα θα νιώθουμε αγωνία και θα είμαστε ευάλωτοι και ελλειμματικοί, επιτρέποντας στον πόνο να πάρει τα ηνία και στους άλλους να μας μετατρέψουν σε σκληρά, αντιπαθητικά πλάσματα.
Αφήνουμε το μίσος να επικρατήσει και την πίκρα να μας κλέψει τη γλυκύτητα.
Παίζουμε παιχνίδια και ρόλους για να αισθανθούμε ασφαλείς. Νομίζουμε ότι , αν ελέγξουμε τους άλλους ή αν αποφύγουμε τον έλεγχο, μεγαλώνουμε την αξία μας και νιώθουμε κυρίαρχοι και προστατευμένοι.
Η αλήθεια όμως είναι ότι αυτά τα παιχνίδια ρουφάνε την ενέργεια μας και μας μετατρέπουν σε άμοιρα θύματα.
Σε κάθε ρόλο θύματος αντιστοιχεί ένας θύτης και ένας σωτήρας, που πυροδοτούν τον αέναο κύκλο της σύγκρουσης, διαιωνίζοντας το τρίγωνο του δράματος.
Αυτό που ξεχνάμε είναι ότι πάνω από όλα είμαστε φτιαγμένοι από ύλη και πνεύμα.
Είμαστε άνθρωποι και χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον για ανταλλαγή ενέργειας.
Χρειάζεται να κατανοήσουμε τη δύναμη και την επιρροή της ενέργειας της ανθρωπιάς στη ζωή μας.
Αρκεί να αρχίσουμε να εκτιμάμε την ομορφιά, να αισθανόμαστε αγάπη για ανθρώπους και περιβάλλον, ώστε να νιώσουμε τη ζωοδόχο πηγή ενέργειας να ρέει ανεξάντλητη.
Να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας ότι στην οθόνη του άλλου δεν προβάλλουμε παρά αυτό που έχουμε μέσα μας.
Όταν βιώνουμε ασχήμια, διαχωρισμό, ανταγωνισμό και απόρριψη, η ενέργεια αποστραγγίζεται, ενώ η επαφή και η σύνδεση με τους άλλους, παίζει μεγάλο ρόλο στην ανατροφοδότηση και την εξισορρόπηση της ενέργειας μας.
Πλησιάζοντας ο ένας τον άλλον, συνδεόμαστε με την πηγή των μυστών που ρέει ανεξάντλητα μέσα μας!
Το μόνο που χρειάζεται είναι να εκφράσουμε την ανάγκη μας για εγγύτητα, για να νιώσουμε ότι στην αγκαλιά μας χωράει ο κόσμος όλος.
Η αποσύνδεση είναι που προκαλεί το τραύμα γιατί μας διαχωρίζει από την πραγματική μας φύση, μας απομονώνει από το ανθρώπινο.
Όταν η δύναμη, η αξία και η ανωτερότητα μας, προκύπτει μέσα από τη σύγκριση και τον ανταγωνισμό, πάντα θα νιώθουμε αγωνία και θα είμαστε ευάλωτοι και ελλειμματικοί, επιτρέποντας στον πόνο να πάρει τα ηνία και στους άλλους να μας μετατρέψουν σε σκληρά, αντιπαθητικά πλάσματα.
Αφήνουμε το μίσος να επικρατήσει και την πίκρα να μας κλέψει τη γλυκύτητα.
Παίζουμε παιχνίδια και ρόλους για να αισθανθούμε ασφαλείς. Νομίζουμε ότι , αν ελέγξουμε τους άλλους ή αν αποφύγουμε τον έλεγχο, μεγαλώνουμε την αξία μας και νιώθουμε κυρίαρχοι και προστατευμένοι.
Η αλήθεια όμως είναι ότι αυτά τα παιχνίδια ρουφάνε την ενέργεια μας και μας μετατρέπουν σε άμοιρα θύματα.
Σε κάθε ρόλο θύματος αντιστοιχεί ένας θύτης και ένας σωτήρας, που πυροδοτούν τον αέναο κύκλο της σύγκρουσης, διαιωνίζοντας το τρίγωνο του δράματος.
Αυτό που ξεχνάμε είναι ότι πάνω από όλα είμαστε φτιαγμένοι από ύλη και πνεύμα.
Είμαστε άνθρωποι και χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον για ανταλλαγή ενέργειας.
Χρειάζεται να κατανοήσουμε τη δύναμη και την επιρροή της ενέργειας της ανθρωπιάς στη ζωή μας.
Αρκεί να αρχίσουμε να εκτιμάμε την ομορφιά, να αισθανόμαστε αγάπη για ανθρώπους και περιβάλλον, ώστε να νιώσουμε τη ζωοδόχο πηγή ενέργειας να ρέει ανεξάντλητη.
Να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας ότι στην οθόνη του άλλου δεν προβάλλουμε παρά αυτό που έχουμε μέσα μας.
Όταν βιώνουμε ασχήμια, διαχωρισμό, ανταγωνισμό και απόρριψη, η ενέργεια αποστραγγίζεται, ενώ η επαφή και η σύνδεση με τους άλλους, παίζει μεγάλο ρόλο στην ανατροφοδότηση και την εξισορρόπηση της ενέργειας μας.
Πλησιάζοντας ο ένας τον άλλον, συνδεόμαστε με την πηγή των μυστών που ρέει ανεξάντλητα μέσα μας!
Το μόνο που χρειάζεται είναι να εκφράσουμε την ανάγκη μας για εγγύτητα, για να νιώσουμε ότι στην αγκαλιά μας χωράει ο κόσμος όλος.
Η αίσθηση αυτού του αγγίγματος ψυχής, μας κάνει να αισθανόμαστε φορτισμένοι ενεργειακά και δυνατοί.
Ακόμη και σε περιόδους σύγχυσης και αμφιβολίας για τα πραγματικά κίνητρα των γύρω μας, ακόμη και όταν οι άλλοι διαφωνούν, το να επιμένουμε να πιστεύουμε στον πυρήνα της ομορφιάς και της καλοσύνης των ανθρώπων, είναι αυτό που ενεργοποιεί την εσωτερική μας ικανότητα σύνδεσης.
Δεν είναι τυχαίο ότι κάθε άνθρωπος που συναντάμε στη διαδρομή μας, σχεδόν πάντα, έχει ένα μήνυμα να μας δώσει.
Είναι σημαντικό να τον πλησιάζουμε με ενδιαφέρον και αγάπη, να του δίνουμε σημασία και να τον ακούμε προσεκτικά, ώστε να ενεργοποιηθεί και η δική του εσωτερική του ικανότητα σύνδεσης.
Και αυτή είναι μια πράξη ανάληψης ευθύνης για να αναδείξουμε το ανθρώπινο.
Ας θρέφουμε ήλιους μέσα μας, είναι ενθαρρυντικό!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου