Ξαπλωμένοι στο ξέφωτο ακούγαμε τις ζωές μας σαν παραμύθι. Κάναμε συγκρίσεις. Ήταν σαν να βάζαμε τάξη σε δυο ετερόκλητα σπίτια, σαν να πετούσαμε ένα έπιπλο για να κρατήσουμε ένα άλλο.. Προσπαθούσαμε να φυλάξουμε τις καλές στιγμές και ν’ αφανίσουμε τον πόνο, τις ενοχές, την ασχήμια, την απελπισία.
Κι οι άνθρωποι που μας αγαπούν μας γδέρνουνε, σαν τον Καίσαρα. Πρέπει ν’ αφήνουμε στον άλλο την ελευθερία να μας δείχνει την αγάπη του όπως θέλει, όπως ξέρει, όπως μπορεί, αρκεί να μη μας καταστρέφει. Κι ο έρωτας τι είναι; Νυχιές αγάπης είναι, σημάδια, ίχνη που αφήνει ο άλλος μέσα σου. Εγώ αυτό που φοβάμαι πάνω απ' όλα είναι η ησυχία, η σιωπή. Θέλω ανεξίτηλα σημάδια, ζωή.. Για μένα ο έρωτας είναι λευκή μαγεία!
Την ζωή μας τη φτιάχνουμε. Αν θέλεις τη δυστυχία θα την έχεις. Η ευτυχία τρομάζει, συμφωνώ, είναι πολύ πιο δύσκολη. Πρέπει να σπάσεις πολλές αντιστάσεις για να φτάσεις τους άλλους. Φαίνεται παράδοξο αλλά η δυστυχία είναι εύκολη. Ενώ πρέπει να αγαπάς πολύ τον εαυτό σου για να τον αφήσεις ελεύθερο να ευτυχήσει. Πρέπει να αισθάνεσαι ότι το αξίζεις. Αλλιώς δεν αντέχεις τη χαρά.
Την είχα πατήσει πάλι με τη φαντασία μου. Γιατί να μην ερωτευθώ τον/ην γείτονα/σα
Για μένα ελευθερία σημαίνει μοναξιά, μια μοναξιά γεμάτη περιπάτους στην εξοχή, βόλτες μόνη μου μέσα σε άγνωστες πόλεις, βιβλία πεταμένα γύρω από το κρεβάτι μου τη νύχτα και ανοιγμένα τυχαία σε κάποια σελίδα.
Δεν κατάλαβες ποτέ γιατί έλεγα ψέματα, ότι με τα ψέματά μου σου έκανα ένα δώρο μοναδικό: την αλήθεια. Από αγάπη, βέβαια, προσπαθούσες πάντα να με ελέγξεις. Αλλά υπάρχει λέξη πιο διφορούμενη από τη λέξη αγάπη;
Ποτέ δεν με κατάλαβες. Και γι' αυτό δεν σου αξίζω. Αλλά ας μείνουμε φίλοι. Φίλοι είναι οι άνθρωποι που δεν αγαπιούνται πραγματικά. Και μόνο τη φιλία μου αξίζεις
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου