“Και σμίγουν και χωρίζουν οι άνθρωποι και δεν παίρνει τίποτα ο ένας απ’ τον άλλον. Γιατί ο έρωτας είναι ο πιο δύσκολος δρόμος να γνωριστούν… Γιατί οι άνθρωποι, σύντροφε, ζουν από τη στιγμή που βρίσκουν μια θέση στη ζωή των άλλων. Και τότε κατάλαβες γιατί οι απελπισμένοι γίνονται οι πιο καλοί επαναστάτες… Και μένουμε ανυπεράσπιστοι ξαφνικά, σαν έναν νικητή μπροστά στον θάνατο ή έναν νικημένον αντίκρυ στην αιωνιότητα” | Τάσος Λειβαδίτης (Απόσπασμα από την Συμφωνία αρ1)
Αυτό είναι λοιπόν στ’ αλήθεια ο έρωτας… ο πιο δύσκολος δρόμος να γνωριστούν ολοκληρωτικά δύο ψυχές, να συναντηθούν οι ματιές τους και μέσα από την συνάντηση αυτή να “γεννήσουν” μαζί το αύριο.
Για τον έρωτα αξίζει να βγαίνεις έξω από κάθε ζώνη ασφαλείας που σε έχεις βολέψει… αξίζει να ταξιδεύεις πέρα από τα γνωστά σου όρια. Αξίζει να γνωρίζεις ξανά τον εαυτό σου μέσα από τα μάτια του άλλου, να συστήνεσαι στη ζωή από την αρχή. Για τον έρωτα αξίζει να αποχωρίζεσαι από κάθε πανοπλία και να μένεις με τη ματιά σου καθαρή και ατόφια, έτσι απλά όπως είσαι!
Και ρωτάει το μυαλό με ταραγμένη χροιά: “Κι αν πληγωθώ;” Ναι, είναι κι αυτό πιθανό, μα τουλάχιστον θα έχεις ζήσει τη διαδρομή!
Να είσαι επιλεκτικός, να μην σπαταλάς την καρδούλα σου από δω κι από κει. Ούτε να την δωρίζεις σε χέρια που θα την χαραμίσουν! Αλλά ταυτόχρονα να θυμάσαι πως τον έρωτα αξίζει να τον ζεις χωρίς πανοπλίες! Μην αρματώνεις την καρδιά σου με συρματοπλέγματα, γιατί η καρδιά εξάλλου δεν αλυσοδένεται όσο κι αν προσπαθήσεις…στέκεται ανυπεράσπιστη μπροστά στον έρωτα. Δεν ζυγίζει την πιθανότητα μήπως χάσει ή μήπως κερδίσει γιατί γνωρίζει κατά βάθος πως μέσα από την διαδρομή αυτή μεγαλώνει η δύναμή της ακόμη περισσότερο!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου