Ο Μπόρχες έλεγε πως οι καθρέφτες και η πατρότητα είναι τα απεχθέστερα πράγματα, γιατί πολλαπλασιάζουν την απογοητευτική μας ανθρωπότητα.
Εντάξει. Μήνυμα ελήφθη, όβερ! Σήμερα ταξίδεψα από το κρεββάτι μου στο σαλόνι. Καταδύθηκα σε δύο πίνακες του Ιερώνυμου Μπος στον διάδρομο (εμπειρία κόλασης) και σε μερικά πινακάκια του Μαρκ Ράιντεν (έπιασα κουβέντα με τον Τζάτζο, τον προστάτη άγιο των Κλόουνς). Ανίχνευσα τις αδιόρατες γραμμώσεις του μαρμάρινου πατώματος, και μου φάνηκαν σαν τις Γραμμές της Νάζκα στο Περού, λες και πετούσα. Μια κουρτίνα, στον απογευματινό άνεμο του ανοιχτού παραθύρου, ανέμιζε σαν πολεμικές σημαίες, σαν μαντήλι που το κουνούν οι γυναίκες στην αποβάθρα, σαν το πέπλο της Ίσιδας και σαν φόρεμα αόρατης νεράϊδας. Το σήκωσα αλλά ντρέπομαι να σας πω τί είδα. Ένα δαιμονικό αφρικάνικο ξόανο μου διηγήθηκε ιστορίες από την Αφρική. Καταδύθηκα σε 14 ολόκληρες σελίδες του εξωτιστή συγγραφέα υπερφυσικού τρόμου Κλαρκ Άστον Σμιθ, έχω και δυό γλυπτά του (δυστυχώς απομίμηση σε κερί). Τηλεφώνησα στην Κίνα και άκουσα έναν κινέζο να μιλά κινέζικα, δεν μπορούσαμε να συνεννοηθούμε. Έμαθα τα βήματα ενός άγνωστου χορού.
Σκίτσαρα μιά παράξενη προσωπογραφία μου (κοιτώντας σε έναν παραμορφωτικό καθρέφτη) και την έστειλα με το φαξ σε έναν φίλο στη Κρήτη. Με μια παλιά μηχανή προβολής, πρόβαλα εικόνες από διάφορες πόλεις του κόσμου στον τοίχο, ακούγοντας ηχογραφήσεις πεδίου από το αστικό περιβάλλον. Συνομίλησα με το φάντασμα του Θερβάντες διαβάζοντας τον Δον Κιχώτη του. Επισκέφτηκα ένα μικρό σπιτάκι στην εξοχή, που υπάρχει μέσα σε ένα πολύ μικρό πινακάκι που κρέμεται στον τοίχο της κουζίνας.
Μαγείρεψα εξωτικά φαγητά και ήπια μακρινό κρασί, ακούγοντας τα τραγούδια μιας γκέισας. Εξερεύνησα τα διακοσμητικά σχήματα πάνω στο χαλί. (Θα μπορούσα να καλέσω κάποιον στο σπίτι μου για δύο μήνες, για να τον ξεναγήσω στο γραφείο μου). Αν η Γη μου είναι το διαμέρισμά μου, αποφάσισα να εξερευνήσω το λεβητοστάσιο της πολυκατοικίας, δηλαδή την Κούφια Γη. (Δεν ξέρω τι θα συναντήσω εκεί. Ίσως να μην επιστρέψω σύντομα). Ανταλάσσουμε ιστορίες για εξωγήινους με έναν καουμπόϋ στο Τέξας, μέσω ίντερνετ.
Βαρεθήκαμε να παίζουμε παιχνίδια στον υπολογιστή, και μέχρι να βγούν καινούργια, παίζω έναν μάγο σ’ ένα παιχνίδι ρόλων στο σαλόνι μου μαζί με φίλους, ειδικεύομαι στις παραισθήσεις. Εξερευνώ στίχους τραγουδιών από την Ιρλανδία, και τα κρυφά νοήματά τους. Είδα σε βίντεο για τριακοσιοστή φορά τις Περιπέτειες του Βαρώνου Μυνχάουζεν, του Τέρυ Γκίλιαμ. Κατασκόπευσα με τα κιάλια μου τα δωμάτια του σπιτιού, εξετάζοντας τηλεσκοπικά πολλές λεπτομέρειές τους σαν να ήταν μακρινά τοπία.
Έκανα και άλλα πάρα πολλά, έγραψα ολόκληρο ταξιδιωτικό ημερολόγιο, στο περιπετειώδες ταξίδι μου: από την κρεβατοκάμαρα στο σαλόνι.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου