«Θα βρεις στα αριστερά του οίκου του Άδη, μια πηγή
που δίπλα της ορθώνεται ένα λευκό κυπαρίσσι.
Σ’ αυτήν την πηγή καθόλου να μην πλησιάσεις,
αλλά θα βρεις μιαν άλλη στης Μνημοσύνης
τη λίμνη, απ’ τη οποία ρέει δροσερό νερό.
Μπροστά της όμως υπάρχουν Φρουροί. Θα τους πεις
“Είμαι τέκνο της γης και του έναστρου ουρανού.
Όμως η καταγωγή μου είναι ουράνια.
Αυτό το ξέρετε κι εσείς.
Τώρα όμως διψάω και χάνομαι.
Γι’ αυτό δώστε μου να πιω δροσερό νερό
που ρέει από της Μνημοσύνης τη λίμνη».
Κι από μόνοι τους θα σου δώσουν να πιεις από τη θεία κρήνη.
Κι έπειτα από αυτό ανάμεσα στους άλλους ήρωες θα βασιλεύεις…».
Στα Ορφικά Μυστήρια, αναφέρεται ότι, όταν η ψυχή του ανθρώπου αποσπαστεί από το σώμα του, τότε έρχεται σε έναν κόσμο παράξενο, όπου πρώτα απ’ όλα διψάει. Έτσι λένε όλοι οι Μύστες, όλοι οι Διδάσκαλοι. Η ψυχή του ανθρώπου διψάει πάρα πολύ και ζητάει να πιει νερό. Το πρώτο πράγμα που συναντάει είναι μια κρήνη, δίπλα στην οποία στέκεται ένα λευκό κυπαρίσσι. Οι οδηγίες λένε πως, όσο κι αν διψάτε, δεν κάνει να πιείτε απ’ αυτό το νερό, γιατί το νερό αυτό είναι της λησμονιάς, είναι το νερό της Λήθης! Κι αμέσως μετά όσες ψυχές το πιούν ταλαιπωρούνται και βαραίνουν τόσο πολύ, που δεν μπορεί να περιγραφεί με λόγια. Αν κάνετε υπομονή όμως και είστε εγκρατείς, λίγο πιο πέρα θα βρείτε την κρήνη της Μνημοσύνης, τη λίμνη της Μνημοσύνης, όπου δίπλα της είναι ένα πράσινο κυπαρίσσι. Αυτή τη λίμνη την περιφρουρούν όντα, τα οποία πρέπει να δουν κάποια πράγματα και να ακούσουν κάποια λόγια για να σας αφήσουν να πιείτε από το νερό αυτό.
Σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες, οδηγίες και μυήσεις που έχουμε από τους ιερούς Διδασκάλους, όταν η ψυχή του ανθρώπου αποσπαστεί από τα πέντε στοιχεία, βρίσκεται σε μια κατάσταση μεγάλου φόβου και ανασφάλειας.
Αν στη ζωή εδώ, τώρα, είστε ευαίσθητοι κι ευάλωτοι όταν σας λένε κάτι βαρύ ή σας προσβάλλουν, εκεί, σε εκείνη την ώρα και σε εκείνες τις συνθήκες αυτό γίνεται πολλαπλάσια βαρύ. Αν εδώ νιώθετε ευαίσθητοι όταν πέφτει μια πέτρα επάνω σας, εκεί θα σας συμβαίνει το ίδιο με έναν κόκκο άμμου…
Η ψυχή όταν χάσει τα πέντε στοιχεία, είναι τελείως ακάλυπτη. Είναι σε μια μεταβατική κατάσταση όπου δεν μπορεί συνήθως να προφυλαχτεί. Αυτό που σώζει την ψυχή είναι το να θυμάται. Και η ψυχή για να θυμάται πρέπει να υποστηρίζεται από την αλήθεια και την επίγνωση της ενότητας των πάντων, από τη ροή, από το ΕΝ και το ΠΑΝ. Και για να υποστηρίζεται πρέπει να υπάρχει δίοδος επικοινωνίας. Η δίοδος επικοινωνίας είναι η Μνημοσύνη κι αυτό που εμποδίζει την επικοινωνία είναι ο εγωισμός. Το “εγώ” είναι αυτό που παρεμβάλλεται κι εμποδίζει την ψυχή να θυμηθεί την κρήνη της Λήθης με το λευκό κυπαρίσσι, τη λίμνη της Μνημοσύνης με το πράσινο κυπαρίσσι και τα λόγια που προτείνουν οι Ορφικές Πινακίδες, όταν βρεθεί μπροστά στη λίμνη της Μνημοσύνης.
Αν δεν προσπαθήσετε εδώ στη Γη, να τακτοποιήσετε το θέμα του εγωισμού, μην περιμένετε να το καταφέρετε λίγο πριν τον θάνατο, ούτε λίγο πριν τη μετάβαση. Τότε είναι πολύ αργά.
Εάν ο άνθρωπος δεν τακτοποιήσει τον εγωισμό του εδώ, τώρα, τι θα κάνει όταν αρχίσουν οι προβολές όσων έκανε στη ζωή;
Ένας θυμός εμφανίζεται ως προβολή μπροστά μας, σαν ένα τεράστιο θηρίο που βρυχάται και βγάζει καπνούς από το στόμα, από τη μύτη, φλόγες από τα μάτια. Ένα τεράστιο θηρίο, πανύψηλο κι εμείς είμαστε τόσα δα όντα μπροστά του. Το θηρίο είναι έτοιμο να μας κατασπαράξει, να μας καταπιεί…
Αν φοβόμαστε μια αρκούδα εδώ στο υλικό επίπεδο ή ένα λιοντάρι ή μια τίγρη, πώς θα αντιμετωπίσουμε αυτά τα τεράστια, πανύψηλα, τρομερά θηρία, όταν συμμετέχουν στην εμπειρία όλες οι αισθήσεις που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος; Όταν έρθει εκείνη η ώρα, μυρίζουμε, γευόμαστε, έχουμε ακοή, αφή, έχουμε τα πάντα εκεί. Όλες οι αισθήσεις λειτουργούν, με μιαν άλλη ποιότητα βέβαια και με έναν άλλο τρόπο, ωστόσο όλα λειτουργούν.
Καταλαβαίνετε πόσο πρέπει κανείς να είναι απαλλαγμένος από τον εγωισμό του, για να θυμηθεί και να πει τα πρώτα λεπτά -ή μάλλον δευτερόλεπτα- αυτά τα μαγικά λόγια της Ορφικής οδηγίας που λένε: “Είμαι γιος ή κόρη της γης και του έναστρου ουρανού, όμως η καταγωγή μου είναι ουράνια”…
Ήθελα να επισημάνω πόσο σημαντική είναι η επίτευξη της καθαρότητας και της αγνότητας, στην ψυχή του ανθρώπινου όντος. Είναι καθοριστικό για κάθε είδους μύηση. Αν εργαζόμαστε ευρισκόμενοι στο υλικό επίπεδο, με συνέπεια και συνέχεια και λίγο πριν μπούμε στον “μικρό θάνατο” – ύπνο, κάθε βράδυ, λέγοντας την “Προσευχή” και απαντώντας ωσάν να απαντάει το Πνεύμα σε εμάς: “Έχουμε την καρδιά καθαρή σαν τον κρύσταλλο, τη νόηση φωτεινή σαν τον ήλιο, την ψυχη απέραντη σαν το σύμπαν και το πνεύμα ισχυρό σαν τον Θεό κι ενωμένο με τον Θεό”, στην πραγματικότητα θα το θυμόμαστε σίγουρα, όταν έρθει η “μεγάλη νύχτα”, ο “μεγάλος θάνατος”. Έτσι όταν θα έρθει εκείνη η στιγμή, θα έχουμε παρουσία και θα αξιοποιήσουμε τον χρόνο μέχρι να έρθουν οι προβολές, εργαζόμενοι με τον ίδιο τρόπο και όντας με καθαρή, εξαγνισμένη καρδιά, θα είμαστε έτοιμοι και θα θυμόμαστε ξεκάθαρα όλα αυτά που θα συναντήσουμε…
…Να προσπαθήσετε να είστε παρόντες στους εφιάλτες σας και να λέτε: “Σας αναγνωρίζω, είσαστε προβολές μου”. Όμως, να κάνετε άσκηση όχι μόνο στον ύπνο σας, αλλά σε όλες τις συνθήκες κι όταν είστε ξύπνιοι. Όταν παρουσιάζεται ένας θυμός, μια ζήλια, ένας ανταγωνισμός, οποιαδήποτε δυσαρμονική σκέψη, στην πραγματικότητα είναι προβολή. Μπορείτε να πείτε στις πρώτες στιγμές που εκδηλώνεται: “Σας αναγνωρίζω, είσαστε προβολές μου” κι εξαφανίζεται.
Είναι μια απ’ τις καλύτερες πρακτικές ώστε να εξασκηθείτε και να μπορείτε να το εκδηλώσετε και κατά την μετάβαση στο αστρικό επίπεδο”… Στην πραγματικότητα είναι θέμα εξάσκησης και Μνημοσύνης.
Με αυτό που θα σας πω αποδεικνύεται ότι όλα είναι τέλεια και δίκαια. Κάποιοι άνθρωποι περνάνε βάσανα στη ζωή. Οι κουτοί κλαίνε για τα βάσανα που τους έρχονται, οι σοφοί χαίρονται, γιατί αξιοποιούν αυτή την περίοδο ωσάν να ήταν στο κατώτερο αστρικό επίπεδο και να αντιμετωπίζουν αυτά τα τέρατα. Και λένε: “Σας αναγνωρίζω, είσαστε προβολές μου”. Αναλόγως με πόσο μεγάλα είναι τα βάσανα που αντιμετωπίζει κάποιος με τον τρόπο αυτό, τόσο μεγαλύτερη είναι και η παρουσία του την κρίσιμη στιγμή, όταν βρεθεί στο αστρικό επίπεδο αντιμέτωπος με τα τέρατα που είχε εκδηλώσει στο υλικό επίπεδο. Όταν τα βάσανα είναι μεγάλα κι ο άνθρωπος τα αντιμετωπίζει με αυτόν τον τρόπο, υπερβαίνει το κάρμα. Έτσι θα μειωθούν πολύ οι προβολές στο κατώτερο αστρικό. Θα υπάρξουν, αλλά θα είναι ένα τίποτα. Γιατί ο άνθρωπος έχει μάθει ότι ήταν να του μάθει το κάρμα κι έτσι το υπερβαίνει…
Όταν βρεθείτε μπροστά στα θηρία των προβολών σας και μπροστά στην κρήνη της Λήθης ή τη λίμνη της Μνημοσύνης, τότε θα θυμηθείτε πόσο μεγάλη αξία έχουν τα λόγια που ακούτε.
Τότε θα θυμηθείτε, τότε θα καταλάβετε βαθιά. Το ωφέλιμο, όμως είναι να καταλάβετε τώρα την αξία τους. Τότε θα είναι λίγο αργά.
Το να προλαμβάνετε είναι πιο ωφέλιμο, πιο σοφό.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου